Δάσκαλος, ερασιτέχνης ζωγράφος και προστάτης νέων ταλέντων. H ζωή τού εξαιρετικά δημοφιλούς τραγουδιστή Λουτσιάνο Παβαρότι δεν θα σταματήσει ποτέ να εκπλήσσει και να προκαλεί τον θαυμασμό. Με το ψευδώνυμο “Lucky Luciano” και “Big P”, λόγω της εντυπωσιακής του σωματοδομής, ο τενόρος γεννήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 1935.
Μαζί με τη σοπράνο Μαρία Κάλλας, ο Παβαρότι είναι ένας από τους λίγους λυρικούς καλλιτέχνες των οποίων η διασημότητα ξεπέρασε τον κόσμο της όπερας. Ο Ιταλός τενόρος κατέκτησε τις καρδιές των μουσικόφιλων σε όλο τον κόσμο, με τον πρόσχαρο χαρακτήρα του και την καταπληκτική φωνή του, ζεστή, ταυτόχρονα δυναμική και απόλυτα μοναδική.
•Για την οικογένεια Παβαρότι η όπερα υπήρξε οικογενειακή υπόθεση. Ο πατέρας του, Φερνάντο, αρτοποιός στο επάγγελμα, είχε επίσης μια υπέροχη φωνή τενόρου και τραγουδούσε τακτικά σε μικρές λυρικές παραγωγές, αλλά και στην χορωδία της εκκλησίας. Κάθε βράδυ, στο μικρό διαμέρισμά τους στη Μόντενα, ακούγονταν οι ωραιότερες μελωδίες της ιταλικής όπερας στο οικογενειακό πικάπ και ο μικρός Λουτσιάνο αποκοιμιόταν με τους ήχους των μεγάλων τενόρων όπως οι Ενρίκο Καρούζο και Μπενιαμίνο Τζίλι.
Δεδομένου ότι και οι δύο γονείς του έπρεπε να εργαστούν για να συντηρήσουν την οικογένεια, ο Λουτσιάνο μεγάλωσε με τη γιαγιά του και τον φρόντιζε μια νταντά. Η ίδια νταντά φρόντιζε επίσης ένα μικρό κορίτσι με το όνομα Μιρέλλα, που γεννήθηκε λίγους μήνες πριν από τον Λουτσιάνο.
Η Μιρέλλα Φρένι έγινε τελικά ένα μεγάλο αστέρι του λυρικού τραγουδιού και συναντήθηκε καλλιτεχνικά αρκετές φορές με τον Παβαρότι. Αρχικά υπήρξαν και οι δυο τους μαθητές του ίδιου καθηγητή στη Μάντοβα και τελικά, στο αποκορύφωμα της σταδιοδρομίας τους, τραγούδησαν μαζί στη Σκάλα του Μιλάνου και συνεργάστηκαν στο στούντιο με τον Χέμπερτ φον Κάραγιαν.
•Ο Λουτσιάνο ήταν μόλις 12 χρονών, όταν ξαφνικά και ανεξήγητα έπεσε σε κώμα. Μια μέρα, το αγόρι παραπονέθηκε για πυρετό και την επόμενη μέρα ήταν παράλυτο. Μπορούσε να ακούσει ό,τι συνέβαινε γύρω του, αλλά ήταν ανίκανο να αντιδράσει. Η οικογένειά του πίστεψε πως πέθαινε. Μυστηριωδώς το παιδί ξύπνησε εντελώς ξαφνικά.
Χρόνια αργότερα, το 1975, το αεροπλάνο με το οποίο ο Παβαρότι επέστρεφε από το Μιλάνο είχε ένα σοβαρό ατύχημα κατά την προσγείωση. Ο τραγουδιστής, που γενικότερα είχε άγχος με τις πτήσεις, μήνυσε την αεροπορική εταιρεία και έλαβε ως αποζημίωση το ποσό του ενός εκατομμυρίου δολαρίων.
Πριν αποκτήσει τεράστια φήμη και διεθνή καριέρα, ο Λουτσιάνο Παβαρότι έκανε καντάδες για λογαριασμό φίλων του κάτω από τα παράθυρα κοριτσιών. Κρυβόταν, ώστε να φαίνεται πως οι φίλοι του ήταν οι χαρισματικοί τραγουδιστές. Δούλεψε επίσης για πολλά χρόνια ως αντικαταστάτης σε μουσικές παραστάσεις στη Μόντενα.
Η υπομονή και επιμονή του Παβαρότι απέφεραν καρπούς το 1963, όταν δέχτηκε να γίνει αντικαταστάτης σε μια παραγωγή της όπερας του Πουτσίνι La Bohème, στο θέατρο Covent Garden του Λονδίνου.
Η φωνή του τενόρου Τζουζέπε ντι Στεφάνο παρουσίασε πρόβλημα κατά την πρώτη παράσταση της παραγωγής και ο Λουτσιάνο κλήθηκε να πάρει τη θέση του στο ρόλο του Ροντόλφο. Η ερμηνεία του στο Che gelida manina οδήγησε σε θρίαμβο και του άνοιξε πολύ σημαντικές πόρτες στο φεστιβάλ Glyndebourne.
Ενώ πολλοί τραγουδιστές αποκτούν τους πρώτους μεγάλους ρόλους τους μέχρι την ηλικία των 25 ετών, ο Παβαρότι ξεπέρασε το ηλικιακό αυτό όριο.
•Την περίοδο μέχρι την καλλιτεχνική του αναγνώριση εργάστηκε ως δάσκαλος του δημοτικού σχολείου. Μπροστά στους μικρούς απείθαρχους μαθητές του ο Λουτσιάνο απέκτησε την πιο ουσιαστική δεξιότητα για τη μετέπειτα επιτυχημένη μουσική καριέρα του: τη σκηνική παρουσία. Ήταν απαραίτητο για αυτόν να μάθει πώς να αποκτήσει και να κρατήσει την προσοχή του κοινού του, είτε τραγουδώντας μία άρια είτε διδάσκοντας μαθηματικά και γραμματική.
Το 1968 ήταν ήδη καταξιωμένος στην Ευρώπη, έστρεψε ωστόσο το βλέμμα του στην Αμερική! Μετά από μια πρώτη εμφάνιση στο Σαν Φρανσίσκο σε μια παραγωγή του La Bohème, έφτασε στην όπερα Met, στον ναό της λυρικής μουσικής της Νέας Υόρκης και σε μια από τις πιο διάσημες αίθουσες συναυλιών του κόσμου.
Ωστόσο, στην πρεμιέρα της παράστασης αρρώστησε με έντονο πυρετό και γρίπη. Όταν βρισκόταν στη σκηνή έτρεμε λόγω της ίωσης και του άγχους. Το κοινό όμως είδε μόνο φωτιά και πάθος. Η επόμενη μέρα τον περίμενε με εξαιρετικές κριτικές. Ακολούθησε σειρά προσκλήσεων σε δημοφιλείς τηλεοπτικές εκπομπές, στις οποίες ο Λουτσιάνο απολάμβανε να μιλάει για μουσική αλλά και ιταλικά ζυμαρικά και ποδόσφαιρο.
•Ο Παβαρότι διέθετε μια καθαρή και δυναμική φωνή με μία τεράστια έκταση. Η άρτια τεχνική του τράβηξε την προσοχή του κοινού στην παράσταση La Fille du Régiment του Ντονιτσέτι, τον Φεβρουάριο του 1972 στη Νέα Υόρκη. Τραγούδησε εκπληκτικά την άρια Pour mon âme η οποία περιέχει τουλάχιστον εννέα υψηλά Cs (Ντο). Μέχρι τότε οι τραγουδιστές είχαν συνηθίσει να ξεπερνούν τη δυσκολία αυτήν αγνοώντας την, τραγουδώντας σε έναν τόνο χαμηλότερο. Ο Παβαρότι, ωστόσο, πάτησε στις υψηλότερες νότες με τη μεγαλύτερη ευκολία. Οι εννέα αυτές νότες τού χάρισαν δεκαεπτά encores από το κοινό.
Χωρίς να έχει ξεχάσει την αρχή της καριέρας του και τη νίκη του τότε σε έναν περιφερειακό διαγωνισμό τραγουδιού, ο Λουτσιάνο Παβαρότι αποφάσισε στις αρχές της δεκαετίας του 1980 να ξεκινήσει το δικό του μουσικό διαγωνισμό για νέα ταλέντα: το Pavarotti International Voice Competition.
Στο τέλος κάθε έτους, ο διάσημος τενόρος τραγουδούσε στη σκηνή μαζί με τους υποψηφίους.
Στην παραθεριστική του κατοικία στο Πέζαρο, ένα μικρό λιμανάκι στο κέντρο της Ιταλίας, φορώντας το διάσημο χαβανέζικο πουκάμισό του, ο Λουτσιάνο Παβαρότι περπατούσε, μαγείρευε και ζωγράφιζε. Ο τραγουδιστής κράτησε το πρώτο του πινέλο ζωγραφικής στη σκηνή για τον ρόλο του Mario στην όπερα Τόσκα του Πουτσίνι. Ένας φίλος του τότε έδωσε στον τραγουδιστή ως δώρο ένα κουτί με ακρυλικά χρώματα .
Ο Παβαρότι το πήρε σπίτι του και δοκίμασε τα χρώματα. Άντλησε μεγάλη χαρά από τη ζωγραφική τοπίων και νεκρής φύσης, επιλέγοντας συχνά ανοιχτά και φωτεινά χρώματα. Μάλλον περήφανος για το έργο του, παρουσίασε τις καλλιτεχνικές του δημιουργίες σε μια γκαλερί της Νέας Υόρκης το 1979.
Ο Παβαρότι γεμίσε ασφυκτικά το Carnegie Hall της Νέας Υόρκης, το Golden Gate Park στο Σαν Φρανσίσκο και τραγουδήσε κάτω από τον πύργο του Άιφελ για την τελετή έναρξης του Παγκόσμιου Κυπέλλου ποδοσφαίρου το 1998. Το 1992 ξεκίνησε μια σειρά μεγάλων φιλανθρωπικών συναυλιών στην πατρίδα του, τη Μόντενα, με τίτλο: Pavarotti and Friends.
Το 2001 ορίστηκε Αγγελιοφόρος της Ειρήνης από τα Ηνωμένα Έθνη για τα κεφάλαια που συγκεντρώθηκαν υπέρ της βοήθειας των προσφύγων και της καταπολέμησης του AIDS μέσω τηλεοπτικών παραστάσεων που οργάνωσε, με πολλούς διάσημους καλλιτέχνες συμπεριλαμβανομένων των Elton John, Céline Dion, Bryan Adams, Tracy Chapman, Grace Jones, Liza Minelli, Joe Cocker, Sting, Patricia Kaas, Céline Dion, ακόμη και τις Spice Girls.
•Ο Λουτσιάνο Παβαρότι πέθανε στις 6 Σεπτεμβρίου του 2007 σε ηλικία 71 ετών.
πηγή εικόνων: pavarotti official
