κείμενο και εικόνες: worldvespa
Marcha del Orgullo, Μπουένος Άιρες, Νοέμβριος 2019. Από νωρίς είχε αρχίσει να μαζεύεται κόσμος στους κεντρικούς δρόμους γύρω απ’ την Plaza de Mayo. Μουσική έπαιζε πραγματικά δυνατά απ’ τα ηχεία που βρίσκονταν παντού. Οι πάγκοι, η κεντρική σκηνή, οι χημικές τουαλέτες. Απ’ τις προηγούμενες μέρες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης άνθρωποι κανόνιζαν ραντεβού για να πάνε μαζί – ίσως να φοβόντουσαν να ξεκινήσουν μόνοι από κάποια απομακρυσμένη γειτονιά της πόλης, αλλά γι’ αυτόν ακριβώς τον φόβο πήγαιναν να διαδηλώσουν. Ή πιο σωστά, για την εξάλειψή του.
Εμείς πήγαμε μετά το μεσημέρι. Ο ήλιος δεν έκαιγε τόσο εκείνη την ώρα και η πορεία ήταν έτοιμη να ξεκινήσει προς την Plaza del Congreso, ανεβαίνοντας την avenida de Mayo. Όλοι γελούσαν. Μιλούσαν δυνατά και χόρευαν! Τα κορμιά έλαμπαν απ’ τον ιδρώτα και το γκλίτερ και κανένας δεν ήταν σκυθρωπός, παρόλο που τα μηνύματα στα πλακάτ μιλούσαν εκτός των άλλων και για δολοφονίες ανθρώπων. Δολοφονίες τραβεστί, τρανσέξουαλ, ομοφυλόφιλων… Εγκλήματα μίσους.
•Σε λίγη ώρα γυαλίζαμε κι εμείς απ’ τον ιδρώτα κι απ’ το γκλίτερ, που κόλλαγε επάνω μας όταν στριμωχνόμασταν για να δούμε τις ομάδες που περνούσαν. Πόσα χαμόγελα! Πόση μουσική! Πόση ελευθερία
Φτάσαμε στην avenida 9 de Julio, και η Evita στο βάθος ήταν σαν να απευθυνόταν στο πολύχρωμο πλήθος απ’ το μικρόφωνο και να μας ενθαρρύνει να συνεχίζουμε να μαχόμαστε για έναν κόσμο που μας χωράει όλους.
Είχε πια νυχτώσει, αλλά όλοι μέναμε εκεί. Άλλοι χόρευαν, άλλοι κάθονταν στο γρασίδι, άλλοι περπατούσαν χαζεύοντας με μια μπύρα στο χέρι.
Η ελευθερία ομορφαίνει τους ανθρώπους και η ευτυχία τους κάνει να λάμπουν
Το πρώτο Pride της Αργεντινής έγινε το 1992 και συμμετείχαν σ’ αυτό περίπου 300 άνθρωποι.
Κάθε χρόνο υπάρχει ένα κεντρικό σύνθημα. Το φετινό ήταν: «Για μια χώρα χωρίς κρατική και θρησκευτική βία, χωρίς εγκλήματα μίσους». Από το 1997 και μετά στην Αργεντινή, το Pride γίνεται τον Νοέμβριο, μνημονεύοντας έτσι την ίδρυση της πρώτης οργάνωσης προάσπισης της διαφορετικότητας στη χώρα, αλλά και σε ολόκληρη τη Λατινική Αμερική (“Nuestro Mundo”, Νοέμβριος 1967)
Το 2010 η Αργεντινή νομιμοποίησε τους γάμους ομόφυλων ζευγαριών και την παιδοθεσία σε ομόφυλα ζευγάρια.
Το 2012 η Αργεντινή έδωσε στους πολίτες της την ελευθερία να επιλέγουν τη νομική η και σωματική ταυτότητα του φύλου τους, χωρίς δικαστικές, ψυχιατρικές και ιατρικές διαδικασίες.
Το 2012 ο ποινικός κώδικας τροποποιήθηκε ώστε να μπορεί να καταδικαστεί σε ισόβια όποιος διέπραξε έγκλημα μίσους λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού του θύματος και ταυτότητας φύλου.
Απ’ το 2013 όλες οι γυναίκες έχουν δικαίωμα στην εξωσωματική γονιμοποίηση.
Στην Αργεντινή, η άμβλωση παραμένει εκτός νόμου.
