Punk – Μπορείς να κάνεις τα πάντα μόνος σου ή κάτι πολύ κοντά σ’ αυτό.
Μπορεί την προηγούμενη βραδιά να είπες πως θέλεις να φτιάξεις μουσικό συγκρότημα και σήμερα να έχεις κλείσει το πρώτο σας gig. Δεν έχει σημασία αν παίζεις σωστά μουσική. Δεν έχει καν σημασία αν μπορείς να κουρδίσεις μια κιθάρα. Σημασία έχει να παίξεις όπως μπορείς.
Ένα κομμάτι του ενός ακόρντου, του ενός λεπτού είναι αρκετό. Και η αφίσα που θα προμοτάρει τη συναυλία μπορεί να είναι μια φτηνή φωτοτυπία που πάνω γράφει ώρα, τόπο, όνομα συγκροτήματος. Στη σκηνή δεν χρειάζεται να λάμπεις.
Ένα σκισμένο μπλουζάκι, ένα ταλαιπωρημένο παντελόνι, ένα ζευγάρι βρώμικα πάνινα παπούτσια μπορούν να γίνουν το κοστούμι σου. Το Punk Rock δεν έχει ιστορία. Δεν έχει ήρωες. Έχει στιγμές. Έχει θυμό. Είναι το μηδέν του Rock N’ Roll που ακούγεται δυνατά.
The Clash – 1977
No Elvis, Beatles, or The Rolling Stones
In 1977
Sod the Jubilee
In 1978
In 1979
Stayed in bed
In 1980
In 1981
The toilet don’t work
In 1982
In 1983
Here come the police
In 1984
To Punk σαν μουσική συμπεριφορά έγινε γνωστό όταν πέρασε στα “χέρια” Βρετανών. Το είδος όμως έχει τις ρίζες του στις Garage μπάντες της Αμερικής όπως οι Seeds, οι The Sonics, οι Question Mark and the Mysterians.
Velvet Underground. Οι Λου Ριντ, Τζον Κέιλ, Στέρλινγκ Μόρισον και Μάουριν Τάκερ με τη συμμετοχή της μούσας του ποπ πάπα Άντι Γουόρχολ, Νίκο, έφτιαξαν στη Νέα Υόρκη μια μπάντα με άτεχνο στυλ και γερές άβαν – γκαρντ επιρροές. Το πρώτο τους άλμπουμ πούλησε 3.000 αντίτυπα. Και μετά; Μετά δημιουργήθηκαν 3.000 συγκροτήματα που είχαν κάτι από τη φινέτσα τους στον ήχο και τη συμπεριφορά.
New York Dolls. Αυτοκαταστροφικοί και ικανοί για το καλύτερο και το χειρότερο την ίδια στιγμή. Το 1973 ψηφίστηκαν από μουσικό περιοδικό ως η καλύτερη και η χειρότερη μπάντα της χρονιάς.
Ramones. Την αξία του γκρουπ από το Queens της Νέας Υόρκης έχει περιγράψει ο τραγουδιστής και κιθαρίστας των The Clash Τζο Στράμμερ: “Αν οι δίσκοι τους δεν είχαν κυκλοφορήσει δεν ξέρω αν στην Αγγλία θα εφευρίσκαμε ποτέ το Punk”.
The Clash. Τα μέλη της μπάντας είχαν διαφορετικές μουσικές επιρροές. Ο Mick Jones ήταν το ροκ εργατόπεδο με ταλέντο στην κιθάρα. Στον μπασίστα Πολ Σάιμονον άρεσε η Τζαμαϊκανή μουσική. Ο Τζο Στράμερ πριν τους The Clash έπαιξε στους 101ers, μια pub – rock μπάντα.
The Damned. Και όμως ήταν εκείνοι που πρόλαβαν τους Sex Pistols στη δισκογραφία. Το σινγκλ τους “New Rose” κυκλοφόρησε πριν το “Anarchy in the UK”.
Blondie. Η τραγουδίστρια Ντέμπι Χάρι ήταν σούπερ σεξι και ο κιθαρίστας Κρις Στάιν γνώριζε να γράφει κομμάτια που δύσκολα ξέχναγες τη μελωδία των ρεφρέν τους. Οι Blondie έφτασαν τέσσερις φορές στην πρώτη θέση του αμερικανικού τσαρτ.
Television. Γεννήθηκαν στο φημισμένο CBGB κλαμπ της Νέας Υόρκης.
Talking Heads. Δεν είχαν ποτέ σύνορα στην αισθητική και τη μουσική που έγραφαν. Τίποτε δεν είναι τυχαίο. Δημιουργήθηκαν στη σχολή Γραφιστικής του Πανεπιστημίου του Rhode Island.
The Jam. Η mod πλευρά του Punk; Με τραγούδια σαν το In the City μετέδωσαν το μήνυμα του νεανικού θράσους που η Βρετανία στα μέσα της δεκαετίας του 1970 δεν ήθελε ν’ ακούσει.
Sham 69. Η μπάντα της βρετανικής εργατικής τάξης που αντί να παίξει ποδόσφαιρο έπαιξε Rock N’ Roll.
Black Flag. Μηδενιστές και Punk – Rock πιονέροι της Δυτικής Ακτής των Η.Π.Α.. Έφτιαξαν τη δική τους δισκογραφική εταιρεία SST. Για εκείνη ηχογράφησαν τις πρώτες τους δουλειές γκρουπ σαν τους Husker Du και Sonic Youth.
