Να κι ένα “χολιγουντιανό” οικογενειακό δράμα που σε αγγίζει και σε συγκλονίζει καταφέρνοντας να βγάλει στο φως «μυστικά και ψέματα» της ζωής μας χωρίς να τα ωραιοποιεί.
Να το πούμε από την αρχή, «Ο γιος» είναι ένα βαρύ δράμα μιας οικογένειας που βγαίνει στις αίθουσες σε μη σωστή εποχή καθώς στο καυτό ελληνικό καλοκαίρι ταιριάζουν πιο ανάλαφρες ταινίες. Αν τη δείτε, όμως, θα αποζημιωθείτε ζώντας ένα δυνατό φιλμ με καλές ερμηνείες και εξαιρετικό σενάριο.
«Ο γιος» επικεντρώνεται στον Πίτερ (Χιου Τζάκμαν), του οποίου η ζωή με το νεογέννητο γιο και τη νέα του σύντροφο Μπεθ (Βανέσα Κίρμπι) ανατρέπεται, όταν η πρώην σύζυγός του, Κέιτ (η καλή Λόρα Ντερν είναι λάθος κάστινγκ καθώς κάνει μπαμ η διαφορά ηλικίας με τον Χιου Τζάκμαν), εμφανίζεται για ένα θέμα που έχει προκύψει με τον γιο τους, Νίκολας (Σεθ ΜακΓκράθ), ο οποίος είναι τώρα έφηβος.
Ο νεαρός Νίκολας φαίνεται να κάνει κοπάνες από το σχολείο εδώ και μήνες και είναι προβληματισμένος, απόμακρος και θυμωμένος. Ο Πίτερ προσπαθεί να φροντίσει τον Νίκολας, όπως θα ήθελε να τον φρόντιζε ο πατέρας του (στον ρόλο ο βραβευμένος με Όσκαρ Άντονι Χόπκινς, σ’ έναν ρόλο κυνικού πατέρα που του πάει γάντι), ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να ισορροπήσει την κατάσταση με τη δουλειά, το βρέφος, και την προσφορά της θέσης των ονείρων του στην Ουάσιγκτον. Ωστόσο, ψάχνοντας στο παρελθόν για να διορθώσει λάθη, αρχίζει να χάνει την επαφή με τον Νίκολας στο παρόν και παρά τις σωστές επιλογές του, η ταραγμένη προσωπικότητα του έφηβου γιου του, θα τον οδηγήσει να ζήσει τα χειρότερα… Αξίζει να τονίσουμε ότι η ερμηνεία του νεαρού Ζεν ΜακΓκράθ στο ρόλο του γιου είναι αφοπλιστική και σε αφήνουν άφωνο οι ταραγμένες εσωτερικές εντάσεις του.
Δήλωση του Σκηνοθέτη Φλόριαν Ζέλερ: «Ο γιος» είναι μια ταινία που ήθελα να σκηνοθετήσω εδώ και χρόνια. Όταν λέμε ιστορίες για οικογένειες, δεν υπάρχει αμφιβολία για τη δυναμική και τα πρότυπα που υπάρχουν και μεταβιβάζονται από τη μια γενιά στην άλλη. Αυτό είναι κάτι που θεωρώ συναρπαστικό και επίσης απαραίτητο να εξετάσουμε, καθώς προσπαθούμε να καταλάβουμε τι οδηγεί τους ανθρώπους σε κάθε οικογένεια —ανεξάρτητα από την καταγωγή τους— να συμπεριφέρονται με συγκεκριμένο τρόπο, και πώς αλληλοεπιδρούν γονείς με παιδιά. Αν και ξεκίνησα να διηγηθώ μια ιστορία για έναν γιο, κατάλαβα ότι αυτή είναι μια ιστορία για δύο γιους, έναν αγωνιζόμενο έφηβο και έναν πατέρα που αντιμετωπίζει τα δικά του προβλήματα ως γιος. Είναι μια ταινία για τις ενοχές, τους οικογενειακούς δεσμούς και τελικά την αγάπη» που όμως δεν θα είναι σωτήρια στη συγκεκριμένη περίπτωση…»
Ο Χιου Τζάκμαν συνεχίζοντας να είναι πάντα γοητευτικός, καταφέρνει να έχει δυνατές δραματικές κορυφώσεις και λέει για τον ρόλο του πατέρα: «Τα παιδικά τραύματα είναι σαν μια πυρκαγιά που περνά από γενιές και γενιές, εκτός κι αν έχεις το θάρρος να σταματήσεις και να καταλάβεις τι συνέβη. Ο σκηνοθέτης της ταινίας καταφέρνει να σε κάνει να δεις πόσο δύσκολες είναι αυτές οι καταστάσεις».
Στο μυαλό του σκηνοθέτη, για τον ρόλο του πατέρα, ήταν μόνο ο Σερ Άντονι Χόπκινς, τον οποίο είχε σκηνοθετήσει στην ταινία «Ο πατέρας», με την οποία κέρδισε και το Όσκαρ Ά Ανδρικού ρόλου.
«Μου ραγίζει την καρδιά», λέει η βραβευμένη με Όσκαρ, Λόρα Ντερν, για τον χαρακτήρα της, την Κέιτ. «Είναι τόσο ευάλωτη και θυμωμένη, δικαίως. Έχοντας δοκιμάσει τα πάντα, αισθάνεται ότι έχει ξεμείνει από απαντήσεις και από εκεί ξεκινά αυτή την ιστορία. Ο Πίτερ έχει προχωρήσει, παντρεύτηκε και απέκτησε έναν νέο γιο… υπάρχει τόσο μεγάλη θλίψη, ενοχές, σύγχυση και δυσαρέσκεια».
Αν αποφασίσετε να δείτε τον «Γιο» σίγουρα θα ζήσετε δυνατές δραματικές εντάσεις και συγκίνηση. Ένα φιλμ που δεν φοβάται να δει τη πίσω μεριά της «ευτυχισμένης οικογενειακής ζωής της δυτικής κοινωνίας».
Σκηνοθεσία: Φλόριαν Ζέλερ
Σενάριο: Φλόριαν Ζέλερ & Κρίστοφερ Άμπτον
Παίζουν: Χιου Τζάκμαν, Λόρα Ντερν, Άντονι Χόπκινς, Βανέσα Κίρμπι, Ζεν ΜακΓκράθ
