Η ομάδα  ΑΝΙΜΑ, μετά την επιτυχημένη περιοδεία της παράστασης «Μια Χώρα δυο Αιώνες Μετά» και τη σπουδαία διάκριση της σκηνοθέτιδος  Ρουμπίνης Μοσχοχωρίτη με το βραβείο Κάρολος Κουν για το έργο «Ζητιάνος», ανεβάζει το μυθιστόρημα του Ιάκωβου Πιτσιπίου «Πίθηκος Ξουθ». Πρόκειται για το πρώτο εξ’ολοκλήρου ανέβασμα του έργου, ειδωμένο μέσα από μια σύγχρονη σκηνοθετική ματιά.

Για δυο παραστάσεις: Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου, δημοτικό σχολείο Αγίας Μαρίνας Κορωπίου στις 21:00 και Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου στο ‘Φεστιβάλ Κολωνού 2022’ στον Κολωνό στις 21:00.

Υπόθεση

Ένας άνθρωπος, καταδικασμένος από τη θεία δίκη για σοβαρό παράπτωμα, μεταμορφώνεται σε πίθηκο. Αφού περάσει ένα διάστημα σ’ έναν ερημότοπο, ο Ξουθ, όπως είναι το όνομά του, αιχμαλωτίζεται και ζει στην Αγγλία και την Ελλάδα, εκτελώντας χρέη υπηρέτη στον εκάστοτε κύριό του, χάρη στη μεγάλη του ικανότητα να μιμείται τον άνθρωπο.
Ο τελευταίος ιδιοκτήτης του είναι ο Καλλίστρατος Ευγενίδης, τυπικό δείγμα ανερχόμενου νέου στην Αθήνα της δεκαετίας του 1840. Ταπεινής καταγωγής, εκπαιδευμένος στην «πεφωτισμένη Ευρώπη», αλλάζει το όνομά του και επινοεί ένα ένδοξο οικογενειακό παρελθόν προκειμένου να μπει στη σφαίρα επιρροής του παλατιού. Οι νέες περιπέτειες του πίθηκου Ξουθ ξεκινούν, λοιπόν, στην προσπάθειά του να επικοινωνήσει με τον τωρινό κύριό του και τους υπόλοιπους χαρακτήρες του έργου, οι οποίοι έχουν εξέχοντα ρόλο στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας του πρώτου μισού του δέκατου ενάτου αιώνα.
Θα καταφέρει ο Ξουθ να τους επηρεάσει, συμβάλλοντας στη διαμόρφωση των νέων ηθών, αλλά και να εξιλεωθεί από τα δικά του λάθη και τις αμαρτίες, ώστε να επανέλθει και αυτός στην πρότερη ανθρώπινη υπόστασή του;
Γραμμένο το 1848 σε συνέχειες, ο «Πίθηκος Ξουθ» στηλιτεύει τα ήθη της εποχής του: τον μιμητισμό προς οτιδήποτε ευρωπαϊκό, τη δουλική ξενομανία, τη νεόπλουτη αθηναϊκή κοινωνία με τις ιδιοτροπίες της, αλλά και την αλλοτρίωση της ανθρώπινης φύσης από τα πάθη και τις λανθασμένες επιλογές. Το κείμενο ανεβαίνει στο σύνολό του για πρώτη φορά, ιδωμένο μέσα από μια σύγχρονη σκηνοθετική ματιά, ως μια «φανταστική» κωμωδία, ενώ η παράσταση απευθύνεται τόσο σε ενήλικες, όσο και σε εφήβους.

Θεατρική Διασκευή: Ευγενία Μαραγκού
Σκηνοθεσία: Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη
Δραματουργική επεξεργασία: Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη, Ευγενία Μαραγκού
Φιλολογική επεξεργασία: Δημήτρης Κουρούμπαλης
Σκηνικά-Κοστούμια: Γιώργος Λιντζέρης
Πρωτότυπη Μουσική: Κώστας Νικολόπουλος
Επιμέλεια κίνησης-Χορογραφίες: Φρόσω Κορρού
Επιμέλεια Φωτισμών: Μελίνα Μάσχα
Βοηθός Σκηνοθέτη: Καλλιόπη Καραμάνη
Παίζουν (αλφαβητικά): Δημήτρης Κουρούμπαλης, Αντιγόνη Μακρή, Ευγενία Μαραγκού, Νίκος Μέλλος, Ελένη Μπουκουβάλα.
Φωτογραφίες: Πέτρος Μακρής
Προβολή και επικοινωνία: Βάσω Σωτηρίου-WeWill
Παραγωγή: Anima Α.Μ.Κ.Ε

Έγραψαν για την παράσταση

«Η έμμετρη θεατρική διασκευή της ηθοποιού και συγγραφέως Ευγενίας Μαραγκού δεν είναι μόνο υποδειγματική του τρόπου με τον οποίο μπορούμε να μεταποιήσουμε τον πεζό λόγο σε θεατρικό. Κατορθώνει ακόμη να μας χαρίσει ένα στην ουσία καινούργιο, ολόφρεσκο θεατρικό έργο σάτιρας, άξιο να τοποθετηθεί δίπλα στους μεγάλους προδρόμους του είδους του ελληνικού 19ουαιώνα, όπως ο Μιλτιάδης Χουρμούζης, ο Αλέξανδρος Σούτσος και πολλοί άλλοι», Λέανδρος Πολενάκης/ Αυγή.

«Η παράσταση έχει κάτι από την τρέλα του βοντβίλ και τον παλμό του καμπαρέ, όπως και μια νότα από πολιτικό θέατρο του Μεσοπολέμου. Η σκηνοθεσία όμως είναι η κύρια υπεύθυνη για το ρυθμό της παράστασης και τη συνεκτικότητα του ολικού θεάτρου», Γρηγόρης Ιωαννίδης/ Εφημερίδα των Συντακτών

“Παρακολούθησα το πρώτο γενικό «πέρασμα» της παράστασης, και είναι δύο  τα πολύ κομβικά σημεία που «ευχαριστήθηκα» με την ουσιαστική σημασία της λέξης την παράσταση. Το γάργαρο  κείμενο του Πιτσιπίου, σε μια γλώσσα αριστοτεχνικά δομημένη που διατηρώντας στο ακέραιο τη λόγια καταγωγή της αναδεικνύει τη λαϊκότητά της, και την ευρηματική σκηνική απόδοση της Ρουμπίνης Μοσχοχωρίτη, που καταφέρνει όχι ξερά να εκσυγχρονίσει αλλά να αναδείξει τη διαχρονικότητα αυτού του κειμένου με καθαρά θεατρικές αναφορές”, Κώστας Ζήσης/Fragile

«Ο υποψιασμένος θεατής σίγουρα απολαμβάνει όλη αυτή την περιπέτεια που έστησε η βραβευμένη Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη, η οποία διαχειρίστηκε πλουραλιστικά την πνευματώδη γραφή του συγγραφέα και με επινοητικό τρόπο τόλμησε να μας παρουσιάσει μία ποιοτική παραβολή με ηθική διάσταση και υπαρξιακές αναζητήσεις», Ζωή Τόλη/ Texnes-Plus

«Δεν έχω δει φέτος (τουλάχιστον) καλύτερο ηθοποιό σε ζωομορφικό ρόλο από τον Δημήτρη Κουρούμπαλη που με εξέπληξε με την κινησιολογία, την ορθοφωνία, το τραγούδι και την υποκριτική του», Κωνσταντίνος Μπούρας/ Γράφειν

«Παρακολούθησα μια ιδιαίτερη παράσταση ενός κειμένου όπου η φαντασία κλείνει το μάτι στην πραγματικότητα, με τα νοήματά του να παραμένουν επίκαιρα μέχρι το σήμερα, αν και είναι γραμμένο πριν πολλές δεκαετίες. Η σκηνοθετική προσέγγιση συνδύασε την αφήγηση με τη δράση και κάποιες μουσικές εικόνες-ανάσες, έδωσε μια έντονα σκωπτική προδιάθεση στα πολιτικοκοινωνικά σχόλια του έργου, είχε ρυθμό και δημιούργησε ενδιαφέρουσες εικόνες», Γιώργος Χριστόπουλος/ Η Πόλη Ζει

Διαβάστε ανταπόκριση από τις πρόβες της παράστασης ΕΔΩ