του Παύλου Θ. Κάγιου //

«Οι μητέρες μας». Ήταν να βγει στις αίθουσες πριν δύο εβδομάδες αλλά τώρα βγαίνει, τελικά, αυτό το ξεχωριστό φιλμ που μας μαθαίνει και πολλά για την «άγνωστή» μας Γουατεμάλα. Έχει σκηνοθετηθεί από τον Σεζάρ Ντίαζ και στο Φεστιβάλ των Καννών κέρδισε τη Χρυσή κάμερα ως την καλύτερη 1η ταινία ανάμεσα σε όλα τα τμήματα του Φεστιβάλ.

Είναι μια βελγική συμπαραγωγή που ήταν και η επίσημη πρόταση του Βελγίου για το Όσκαρ Διεθνούς Ταινίας ενώ είχε 5 υποψηφιότητες στα Βραβεία Magritte της Βελγικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, όπου κέρδισε το Βραβείο Καλύτερου Ντεμπούτου της χρονιάς. Έχει κερδίσει μέχρι στιγμής 10 βραβεία σε διεθνή φεστιβάλ κινηματογράφου.

 

Βρισκόμαστε στη Γουατεμάλα το 2018. Όλη η χώρα παρακολουθεί τη δίκη των στρατιωτικών που ξεκίνησαν τον εμφύλιο που οδήγησε τη χώρα στο χάος και τη βία. Ο Ερνέστο είναι ένας νέος ανθρωπολόγος που εργάζεται στο Ιατροδικαστικό Ινστιτούτο για την ταυτοποίηση αγνοουμένων, ενώ ταυτόχρονα αναζητά τα ίχνη του πατέρα του. Μια μέρα, ενώ καταγράφει τη μαρτυρία μιας ηλικιωμένης γυναίκας, νομίζει ότι βρήκε ένα στοιχείο που μπορεί να τον οδηγήσει στον πατέρα του, έναν αντάρτη που εξαφανίστηκε κατά τη διάρκεια του πολέμου. Ενάντια στη θέληση της μητέρας του, αφοσιώνεται σε αυτή την υπόθεση ψάχνοντας για την αλήθεια.

•Ο Σεζάρ Ντίαζ με φόντο το πρόσφατο παρελθόν της πατρίδας του – που όμως ακόμη στοιχειώνει το παρόν και το μέλλον της – ξετυλίγει μια σπαραχτική οικογενειακή ιστορία βαθιά οικουμενική και αναγνωρίσιμη, ειδικά σε κάθε χώρα που είδε τη δημοκρατία της να δοκιμάζεται από τη βία. Μαζί καταθέτει έναν συγκλονιστικό ύμνο στην ανάγκη διατήρησης της μνήμης με κάθε μέσο και με οποιοδήποτε κόστος. Η ταινία του Ντίαζ όπως οι μητέρες του τίτλου είναι ένας τέτοιος θεματοφύλακας ενάντια στη λήθη

Σημείωμα του σκηνοθέτη

Έψαχνα χώρους για ένα ντοκιμαντέρ στο χωριό Ουσπαντάν, που ήταν ο τόπος μιας σφαγής κατά τη διάρκεια της δικτατορίας. Ήμουν εκεί για να καταγράψω τη μαρτυρία μιας οικογένειας που είχε επιβιώσει αυτής της τραγωδίας. Στην προφορική παράδοση των Ινδιάνων της Γουατεμάλας τα πράγματα πρέπει να ειπωθούν ώστε να υπάρξουν. Όταν φθάνει στο χωριό ένας ξένος τού λένε τι συνέβη σε αυτό το μέρος ώστε να μην ξεχαστεί ποτέ. Έρχεται αντιμέτωπος με προσωπικές ιστορίες που μπορεί να είναι πολύ βίαιες. Οι μαρτυρίες αυτών των ντόπιων με αναστάτωσαν και θέλησα να κάνω μια ταινία για αυτούς, να μιλήσω για την Ιστορία της Γουατεμάλας. Είμαι συγκλονισμένος από τη δύναμη των επιζώντων της γενοκτονίας στη Γουατεμάλα. Όταν κάποιος ακούσει τι έχουν περάσει αυτές οι γυναίκες, δεν μπορεί να παρά να σκεφτεί ότι θα είχαν χάσει την όρεξη για ζωή. Ωστόσο προχωρούν μπροστά. Είναι ένα τεράστιο μάθημα ζωής.

Σκηνοθεσία: Σεζάρ Ντίαζ – Παίζουν: Έμα Ντιμπ, Αρμάντο Εσπίτια