Ο φωτογράφος Larry Fink δεν είναι ο Αμερικάνος που έχεις συνηθίσει. Είναι συνειδητοποιημένα αριστερός, πολιτικά ενεργός, καλλιτεχνικά ταγμένος στη δυναμική της ασπρόμαυρης εικόνας.
Ο Fink είναι μια ανήσυχη προσωπικότητα με καριέρα που αντέχει πάνω από έξι δεκαετίες. Έχει αφιερώσει τη ζωή του στην τεκμηρίωση πολλών διαφορετικών κοινωνικών ομάδων που κέντρισαν τη ματιά του ή θα μπορούσαν να τονώσουν το ενδιαφέρον του. Η δουλειά του δεν γνωρίζει ταξικά σύνορα. Αποδομεί την πόζα, αποθεώνει τον αυθορμητισμό των ηρώων του. Από τη γενιά The Beat Generation έως τα συνοικιακά κλαμπ πυγμαχίας της Νέας Υόρκης. Από τα μέλη μιας οικογένειας “εργατικής τάξης” της Πενσυλβάνια ως τους ηγέτες του κεφιού της υψηλής κοινωνίας, ο Fink συλλαμβάνει τα φωτογραφικά του θέματα παράγοντας νέους ήρωες ή δίνοντας νέα όρια σε αυτό που μπορούμε να ονομάσουμε ντοκουμέντο.
Ο Φινκ επιστρέφει στη δεκαετία του 1960. Ήταν από εκείνες που όρισαν νέες αντιλήψεις γύρω από την κοινωνία, τις τέχνες, το σεξ. Λέει: “Εκείνη η εποχή βούιζε από τις μάχες για τα κοινωνικά δικαιώματα και τις αντιπολεμικές δράσεις. Ήμουν ένας αριστερός γεμάτος πάθος για δράσεις που θα έφερναν αλλαγές στην κοινωνία. Ακόμα και μέσα στην αυταπάτη μου αισθανόμουν ατρόμητος όταν την υπερασπιζόμουν. Η Νέα Υόρκη στα μέσα της δεκαετίας του 1960 δεν ήταν μια πλούσια πόλη, δεν ήταν γκλάμουρους. Σήμερα για να είσαι χίπστερ πρέπει να είσαι εκατομμυριούχος απλώς και μόνο για να πάρεις ένα t-shirt. Εκείνη την περίοδο έμενα σε διαμέρισμα που το νοίκι του ήταν 35 δολάρια μηνιαίως. Ας το πούμε και έτσι. Τα όνειρα που κάνεις για τη ζωή τιμολογούνται. Αν ζεις σε ένα φτηνό διαμέρισμα μπορείς πραγματικά να ονειρεύεσαι. Αν το διαμέρισμα που μένεις είναι ήδη ακριβό δεν ονειρεύεσαι καθόλου.”
Ο Φινκ συνεχίζει να παρακολουθεί τον κόσμο με τη δική του ματιά. Οι κοινωνικές αλλαγές δεν σταμάτησαν να τον ενδιαφέρουν. Τον Ιανουάριο του 2017 βρέθηκε για ακόμα μια φορά στους δρόμους της Νέας Υόρκης φωτογραφίζοντας πορείες γυναικών που αντιδρούσαν στην εκλογή Τραμπ.
Για χρόνια δούλευα για το Vanity Fair, οπότε έτσι μπήκα σε πολλά καταραμένα πράγματα. Πάντα με ενδιέφερε η δύναμη και τα προνόμια. Και εκείνη η συνεργασία με έφερε σε πρώτο πλάνο μαζί τους.
•Η μητέρα μου ήταν μια ταγμένη αριστερή. Ήταν επίσης ένα πολύ κομψό κορίτσι γεμάτο με ένα μοναδικό ταλέντο. Μπορούσε να κάνει δικά της διαφορετικά είδη στιλ. Στην πραγματικότητα, εγκατέλειψε το κομουνιστικό κόμμα επειδή δεν μπορούσε να ανεχθεί καθοδήγηση γύρω από το αστικό ύφος ζωής που ήθελε να ακολουθήσει. Ναι, οι Αμερικανοί κομουνιστές ήταν πουριτανοί, όπως οι περισσότεροι Αμερικανοί, με τον δικό τους τρόπο.
Πάντα είχα μια δυαδικότητα μέσα μου. Να ανησυχώ βαθιά για την κοινωνική δικαιοσύνη και, ταυτόχρονα, να γοητεύομαι από τον αισθησιασμό του υψηλού στιλ και του πλούτου.
Φωτογράφιζα πλούσιους και ημιπλούσιους που πήγαιναν σε πάρτι πλούσιων και διάσημων της Νέας Υόρκης. Αυτό ήταν ένα βαθύ και διασκεδαστικό προνόμιο για μένα. Δεν θυμάμαι ανθρώπους που ήταν διασημότητες. Φωτογράφισα όλους αυτούς τους ανθρώπους χωρίς να νοιάζομαι για τον βαθμό της αναγνωρισιμότητάς τους.
Ο Larry Fink γεννήθηκε το 1941. Παραμένει φωτογράφος.
πηγή εικόνων: larry fink
