Το 2008 ο Ρίνγκο Σταρ ρωτήθηκε σε συνέντευξη τι θα ήθελε για τα γενέθλιά του. «Δεν ξέρω από πού μου ήρθε, αλλά είπα: Θα ήθελα όλοι το μεσημέρι να μεταβούν στην “Ειρήνη και την Αγάπη”. Έτσι, μια εβδομάδα αργότερα, στις 7 Ιουλίου ανήμερα των γενεθλίων μου οργανώσαμε μια μικρή γιορτή. Μαζεύτηκαν 100 άτομα και είχαμε τη στιγμή της Ειρήνης και της Αγάπης το μεσημέρι. Μέτρησα αντίστροφα. . . 3, 2, 1. . . Ειρήνη και αγάπη.»
Αυτή η γλυκιά παράδοση ξεκίνησε στο Σικάγου και έκτοτε γιορτάζεται σε πόλεις όπως η Νίκαια και το παλιό στέκι των Beatles στο Αμβούργο. Φέτος συνολικά 27 χώρες, γιόρτασαν τα γενέθλια του Σταρ με στιγμές “Ειρήνης και Αγάπης”.
Εννοήται αυτή τη φορά τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Για τα 80α του γενέθλια του Σταρ προγραμματίστηκε μια διαδικτυακή γιορτή που σκοπό είχε να ωφελήσει το κίνημα Black Lives Matter, το ίδρυμα David Lynch, το φιλανθρωπικό ίδρυμα MusiCares και άλλους οργανισμούς. Για το “Ringo’s Big Birthday Show” κλήθηκαν μουσικοί, όπως ο Πολ Μακ Κάρτνεϊ, ο κιθαρίστας Joe Walsh, οι τραγουδίστριες Sheryl Crow και Sheila E, ο κιθαρίστας – τραγουδιστής Ben Harper. Όλοι τους έδωσαν λάιβ σόου από το σπίτι τους.
•Ο Σταρ έχει έντονο ενδιαφέρον για τις διαδηλώσεις του κινήματος Black Lives Matter και εξέφρασε τη «συνεχή υποστήριξή του σε όλους που διαδηλώνουν και μιλούν για δικαιοσύνη και έναν καλύτερο κόσμο». Κοιτάζοντας πίσω στη δεκαετία του 1960, είναι περήφανος για τη στάση των Beatles εκείνη την εποχή. «Αρνηθήκαμε να παίξουμε στο Μισισιπή, αντισταθήκαμε σε κάθε είδους διαχωρισμούς . Οπουδήποτε πήγαμε λέγαμε, «παίζουμε σε όλους τους ανθρώπους και οι άνθρωποι είναι άνθρωποι». Και είπαν «ΟΚ». Στο Νότο, αυτό ήταν η πρώτη πράξη αντίδρασης για εμάς, αλλά και για αυτούς.»
Ο Σταρ λέει ότι ήταν αφροαμερικανοί ερμηνευτές που τον ενέπνευσαν να μπει στη μουσική πρωταρχικά. «Όλοι οι ήρωές μας ήταν μαύροι, από τον Ray Charles έως τον Lightnin’ Hopkins… Ο Stevie Wonder ήταν ένας από αυτούς… Όταν ήμουν 19, προσπάθησα να μεταναστεύσω στο Χιούστον του Τέξας. Ήθελα να είμαι εκεί που ήταν ο Lightnin Hopkins, ο αγαπημένος μου παίκτης blues όλων των εποχών.» Ωστόσο, το αμερικανικό όνειρό του ανατράπηκε από τη γραφειοκρατία. «Πήγαμε στην πρεσβεία και συμπληρώσαμε όλες αυτές τις φόρμες. Είχαμε ακόμη και μια λίστα με εργοστάσια, όπου μπορούσαμε να κάνουμε αίτηση για δουλειές, γιατί τότε εργαζόμουν σε ένα εργοστάσιο. Στην πρεσβεία όμως μας έδωσαν επιπλέον χαρτιά να συμπληρώσουμε και εμείς απλώς τα σκίσαμε.»
Ο Σταρ είναι απρόθυμος να συζητήσει ποιοι ντράμερ τον επηρέασαν. «Είναι πάντα η ίδια ερώτηση, «ποιος ντράμερ σας άρεσε;» και πάντα απαντούσα, άκουγα δίσκους ως δίσκους, δεν άκουγα τους ντράμερ.» Όμως ονομάζει έναν. «Ο ήρωάς μου είναι ο Αμερικανός ντράμερ της τζαζ, Cozy Cole. Μου αρέσει πολύ αυτό που έκανε.»
Ο ντράμερ του μεγαλύτερου συγκροτήματος του κόσμου δηλώνει πως πέρα από τη μουσική η μεγαλύτερή του χαρά στη ζωή είναι να είναι επικεφαλής μιας μεγάλης και συνεχώς αυξανόμενης οικογένειας. «Η γυναίκα μου, η Barbara, είναι ευλογία (είναι η ηθοποιός Barbara Bach), τα παιδιά μου είναι ευλογίες, έχω οκτώ εγγόνια τώρα και ένα δισέγγονο». Ως μοναχοπαίδι, λέει «Το μόνο πράγμα που ήθελα ποτέ ήταν ένας μεγαλύτερος αδερφός. Αλλά κοιτάζω γύρω από το τραπέζι τώρα και σκέφτομαι: Όλοι αυτοί οι άνθρωποι σχετίζονται με εμένα; Είναι απίστευτο!»
•Αναλογιζόμενος τη ζωή του, ο Σταρ λέει: «Δεν το παίρνω πολύ σοβαρά, είμαι εδώ, ο δρόμος που έχω πάρει είχε πολλές καλές επιλογές, αλλά τώρα είμαι εδώ.» Βεβαίως δεν ξεχνά το πώς ξεκίνησαν όλα: «Με συγκινεί ακόμα ότι ήμουν 13 ετών στο νοσοκομείο [με φυματίωση] και ο δάσκαλος μουσικής ήρθε για να μας κρατήσει απασχολημένους και μου έδωσε ένα μικρό τύμπανο. Και από εκείνο το λεπτό ήθελα μόνο να γίνω ντράμερ. Και αυτό κάνω ακόμα.»
Ο Σταρ έχει επίγνωση της σημασίας όχι μόνο του ταλέντου αλλά και της τύχης και των συγκυριών στην επιτυχία ενός μουσικού και ότι η μουσική βιομηχανία έχει αλλάξει με τα χρόνια. «Είναι δύσκολο να πούμε ποιος θα διαρκέσει. Κανείς από μας δεν ήξερε ότι θα έχουμε διάρκεια. Αλλά τώρα, από πού ξεκινάς; Υπάρχουν λίγα κλαμπ που μπορείτε να πάτε και να παίξετε. Είναι πολύ πιο δύσκολο τώρα, όλοι βρίσκονται στο διαδίκτυο, συμπεριλαμβανομένων των Beatles, αυτός είναι ο νέος τρόπος.»
•Ένα από τα τρέχοντα προτζεκτ που συμμετέχει ο Σταρ είναι το The Beatles: Get Back, ένα ντοκιμαντέρ που γυρίστηκε από τον Peter Jackson του “Άρχοντα των Δακτυλιδιών”. «Το ξεκινήσαμε πριν από πολύ καιρό από μια ζωντανή εκπομπή στην οροφή του κτιρίου της Apple», λέει ο Σταρ. «Βρήκαμε 56 ώρες αχρησιμοποίητου υλικού. Ζητήσαμε από τον Πίτερ Τζάκσον να μας βοηθήσει και έφτιαξε τη συναυλία και είναι απίστευτο.»
Η ταινία πρόκειται να κυκλοφορήσει από την εταιρεία Disney τον Σεπτέμβριο, αλλά αυτή η ημερομηνία είναι πλέον αμφίβολη λόγω της πανδημίας. «Είμαστε όλοι άσχημα», λέει. «Άκουσα ακόμη και ότι ο Τζέιμς Μποντ δεν βγαίνει, οπότε πρέπει να είναι στ’ αλήθεια πολύ άσχημα τα πράγματα».
•Ο Ρίνγκο Σταρ δεν χάνει την αισιοδοξία του: «Ήμουν στην καλύτερη μπάντα του κόσμου και μου άρεσαν αυτά τα παιδιά, ήταν αδέλφια για μένα, είχα τρία αδέλφια. Η ζωή ήταν πολύ καλή μαζί μου.»
