Του Παύλου Θ. Κάγιου //
Αυτό το «βουβό» ντοκιμαντέρ πάλλεται από τους κραδασμούς της φύσης που, αν έχουμε το παραμικρό φιλότιμο, οφείλουμε να τους αφουγκραστούμε αν θέλουμε να σωθούμε…
Αν θέλετε να απολαύσετε ένα φιλμ ύμνο στη ζωή και στη φύση δείτε τη θεσπέσια Gunda. Και τολμήστε και πάρτε μαζί σας και τα παιδιά σας, τα ανίψια σας, τα εγγόνια σας ή όποιο μικρό σινεφίλ γνωρίζετε γιατί θα τους προσφέρετε ένα χριστουγεννιάτικο εορταστικό δώρο που θα τους μείνει αξέχαστο και, νομίζω, πως θα το θυμούνται σε όλη τη ζωή τους…
Μικροί και μεγάλοι θα λατρέψουν και θα συγκινηθούν με την Γκούντα, την πρωταγωνίστρια γουρουνίτσα και τη μια δωδεκάδα μωρά της που, με το που βγαίνουν από την κοιλιά της, ορμάνε ακάθεκτα στα βυζιά της για να φάνε και να υμνήσουν το μεγαλείο της ζωής!
Το μεγαλείο της φύσης και της αναπαραγωγής της ζωής σπαρταράει σε αυτό το ζηλευτό ντοκιμαντέρ που καμία χολιγουντιανή υπερπαραγωγή δε στέκει δίπλα του. Έχουμε εδώ ένα ασπρόμαυρο ποιητικό κρεσέντο χωρίς διαλόγους ή μουσική, υπό τη συνοδεία μόνο των ήχων του περιβάλλοντος. Και μια στοχαστική υπενθύμιση ότι όλα τα πλάσματα στον πλανήτη μας έχουν και ίσα δικαιώματα και τα ίδια συναισθήματα με τον άνθρωπο – μόνο που αυτό, δυστυχώς, το ξεχνάμε ή, ακόμα χειρότερα, δεν το είχαμε ποτέ στον νου μας!
Το νέο ντοκιμαντέρ του δεξιοτέχνη Ρώσου σκηνοθέτη Βίκτορ Κοσακόφσκι έρχεται να μας βυθίσει στην καθημερινότητα των ζώων μιας φάρμας και να μας υπενθυμίσει ότι, όπως εμείς, έτσι κι εκείνα, δεν είναι απλώς «πρώτη ύλη» αλλά πλάσματα που ζουν κι αισθάνονται.
Αφαιρώντας από το κάδρο κάθε ανθρώπινη παρουσία κι έχοντας ως μοναδικούς πρωταγωνιστές μια γουρουνίτσα (την επονομαζόμενη Γκούντα) με τα μικρά της, ένα κοπάδι τρεχαλητών αγελάδων κι έναν κουτσό κόκορα, ο Βίκτορ Κοσακόφσκι παραδίδει μια ευαίσθητη καταγραφή της – σύντομης – ζωής τους, αλλά και μια διεισδυτική ματιά στο μυστήριο της συνείδησής τους, των συναισθημάτων τους και των ευαισθησιών τους που όσο και να μην το πιστεύουμε δε φαίνεται να διαφέρει και τόσο από τη δική μας.
Ενώ η προηγούμενη ταινία του, η βραβευμένη επική Aquarella, ήταν μια υπενθύμιση για την ευθραυστότητα της θητείας του ανθρώπου στον πλανήτη, με την Gunda, ο δεξιοτέχνης σκηνοθέτης Βίκτορ Κοσακόφσκι μάς υπενθυμίζει ότι μοιραζόμαστε τον πλανήτη μας με δισεκατομμύρια άλλα ζώα. Μέσα από συναντήσεις με μια μητέρα γουρουνίτσα (την επονομαζόμενη Γκούντα), δύο πολυμήχανες αγελάδες κι ένα κουτσό κοτόπουλο που κλέβει την παράσταση, ο Κοσακόφσκι επαναρρυθμίζει το ηθικό μας σύμπαν, θυμίζοντάς μας την εγγενή αξία της ζωής και το μυστήριο της συνείδησης όλων των ζώων, συμπεριλαμβανομένης και της δικής μας.
Έγραψαν για την Gunda:
Η Gunda είναι μια καθηλωτική ματιά στη συνείδηση που ενυπάρχει σε όλα τα είδη ζώων, η οποία συνήθως – και ίσως σκόπιμα – παραμένει κρυμμένη από την κοινή θέα. Οι εκδηλώσεις περηφάνιας και λατρείας, διασκέδασης κι ευτυχίας από τα φιλοπερίεργα μικρά μιας γουρουνίτσας· ο πανικός, η απελπισία κι η απόλυτη ήττα της τελευταίας απέναντι στη σκληρή εξαπάτηση· όλα αυτά είναι αποδείξεις για το πόσο όμοια όλα τα είδη αντιδρούν και διαχειρίζονται τα γεγονότα της ζωής τους. Ο Βίκτορ Κοσακόφσκι έχει δημιουργήσει έναν ενστικτώδη στοχασμό πάνω στην ύπαρξη, ο οποίος υπερβαίνει τα συνήθη εμπόδια που χωρίζουν τα είδη. Είναι μία ταινία εξαιρετικής σημασίας και δεξιοτεχνίας.
– Χοακίν Φοίνιξ, Εκτελεστικός παραγωγός
Η Gunda είναι αγνό σινεμά. Είναι μια ταινία μέσα στην οποία μπορείς να βυθιστείς – έχει απογυμνωθεί στα ουσιαστικά της στοιχεία, χωρίς καμία παρεμβολή. Είναι αυτό στο οποίο πρέπει όλοι να φιλοδοξούμε, σκηνοθέτες και κοινό – εικόνες και ήχος που συνδυάζονται για να αφηγηθούν, χωρίς βιασύνη, μια δυνατή και βαθυστόχαστη ιστορία. Εντυπωσιακές εικόνες και ήχος που συνδυάζονται με το καλύτερο δυνατό καστ και το αποτέλεσμα είναι κάτι που μοιάζει περισσότερο με μαγικό φίλτρο, παρά με ταινία.
– Πολ Τόμας Άντερσον
Σκηνοθεσία: Βίκτορ Κοσακόφσκι
Σενάριο: Βίκτορ Κοσακόφσκι, Αϊνάρα Βέρα
