Τα καλά νέα πρώτα. Οι Ισπανοί γνωρίζουν πως να αναπαριστούν στιγμές της πρόσφατης ιστορίας τους με ιδανικό τρόπο. Ο Αντικαταστάτης διακρίνεται για την άψογη αναπαράσταση της Ισπανίας της δεκαετίας του 1980. Κατά τα άλλα η ταινία του ταλαντούχου σκηνοθέτη Όσκαρ Αϊμπάρ λουφάζει, στο δεύτερο μισό της, στην ανυποληψία της υπερβολής που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν πραγματικά θέλεις να δεις αυτό το αστυνομικό θρίλερ.
Η Ισπανία είναι της μόδας, ο Ισπανικός κινηματογράφος επίσης. Άραγε μια τάση μπορεί να μας παρασύρει σε λανθασμένα συμπεράσματα; Ναι Ο Αντικαταστάτης έχει τις καλές του στιγμές. Το βλέπεις και σαν σύγχρονο γουέστερν που ο καλός old-school μπάτσος με το πλούσιο μουστάκι και το βίτσιο να παραμένει αταλάντευτος, ανεπανάληπτα προσηλωμένος στο κυνήγι της αλήθειας, και της δικαιοσύνης κάνει τα πάντα για να την εφαρμόσει. Η ταινία μας επιστρέφει στην Ισπανία του 1982. Το παγκόσμιο κύπελο, που τελικά κέρδισε η Ιταλία, μαίνεται στα γήπεδα της χώρας, η σκιά της Φρανκικής περιόδου είναι έντονη. Στη διάρκεια αυτής της χρονικής περιόδου, ένας νεαρός αστυνομικός μετακομίζει σε μια φαινομενικά ειδυλλιακή παραθαλάσσια πόλη, με την ελπίδα να βρει γαλήνη και ηρεμία. Όμως, όταν φτάνει εκεί, βρίσκεται μπλεγμένος στη διερεύνηση των περίεργων συνθηκών της δολοφονίας του προκατόχου του. Η έρευνα θα τον οδηγήσει σε ένα παραλιακό ξενοδοχείο όπου μια κοινότητα πρώην Ναζί αξιωματούχων, καταζητούμενων από διάφορες χώρες για εγκλήματα
κατά της ανθρωπότητας, ζει μια ήρεμη και παραδεισένια ζωή…
Σκηνοθεσία: Όσκαρ Αϊμπάρ
Σενάριο: Όσκαρ Αϊμπάρ, Μαρία Λουίζα Καλντερόν
Πρωταγωνιστούν: Ρικάρντο Γκομέζ, Βίκι Λουένγκο, Πέρε Πόνσε
•Το τρέιλερ