του Μάρκου Ψυχάρη //
Ζαρντινιέρες, πορτοκαλί πλαστικό, σιδηροκατασκευές στην καυτή άσφαλτο που βάφτηκε κόκκινη. Ποδηλατοδρόμοι και σκεϊτμπορντοδρόμοι και πεζόδρομοι που ξεκινούν και τελειώνουν όποτε θέλουν. Φερ φορζέ εξοπλισμός στην άσφαλτο. Ο Κώστας Μπακογιάννης στο μυαλό του μεγαλουργεί. Στο δικό μας;
Ο δήμαρχος της Αθήνας δεν κρύφτηκε ποτέ. Ακόμα και όταν, κόντρα στις οδηγίες των ειδικών, πόζαρε χωρίς μάσκα δίπλα σε γνωστούς και φίλους στα εγκαίνια της πλατείας Ομόνοιάς του. Πολύ φοβάμαι πως σήμερα ο δήμαρχος της Αθήνας αλλάζει τα φώτα της Αθήνας – θυμάστε τους φωτισμούς των περασμένων Χριστουγέννων; – με έναν τρόπο που η Αθήνα δεν θέλει.
•Το αφήγημα πως θέλουμε μια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα (και θα την έχουμε) σκοντάφτει παντού. Έχετε φανταστεί τι θα μπορούσε να έχει συμβεί αν ένας παριζιάνος, για παράδειγμα, άκουγε από το δήμαρχο της πόλης πως η πόλη του υπολείπεται άλλων ευρωπαϊκών πρωτευουσών; Πως, για παράδειγμα, πρότυπό της θα μπορούσε να είναι η Μαδρίτη ή το Άμστερνταμ ή το Βερολίνο; Η Αθήνα δεν είναι εύκολη πόλη. Και δεν είναι εύκολη γιατί ο παππούς, ο θείος, η μαμά του δημάρχου έχουν καλό μερίδιο στην αποδιοργάνωσή της. Κάνω λάθος;
Ο δήμαρχος της Αθήνας δεν έχει όραμα για τους κατοίκους της πόλης. Αν αυτό συνέβαινε στην πλατεία Κολωνακίου η κίτρινη διάβαση για τους τυφλούς κατοίκους της πόλης δεν θα σκόνταφτε στα τραπεζοκαθίσματα πεζοδρομίων που καθημερινά ο Δήμαρχος περπατά. Επίσης το πεζοδρόμιο και μέρος του οδοστρώματος (!) μπροστά από την Αγία Τριάδα των ξενοδοχείων της πλατείας Συντάγματος, Plaza, King George και Μεγάλη Βρετανία, δεν θα είχε μετατραπεί σε κάτι σαν έκθεση πολυτελών αυτοκινήτων, όπως επίσης η Πατησίων δεν θα συνέχιζε να βουλιάζει στην ανυποληψία που την έχουν καταδικάσει όλες οι δημοτικές αρχές από το 2004 και μετά.
•Ο Μεγάλος Περίπατος της Αθήνας κουβαλά την αισθητική του δήμαρχου της. Δοξάστε την
