του Γιώργου Αμπέχονου
To σόου Surivor ανεβαίνει για μια ακόμα φορά από τη συχνότητα του πρόθυμου στη σινιέ τρας τηλεόραση ΣΚΑΪ. Θα προβάλλεται Κυριακή με Τετάρτη στις 21.00.
Ο Γιώργος Λιανός έχει αναλάβει την παρουσίαση του. Οι δύο ομάδες των διαγωνιζομένων “Διάσημοι” και “Μαχητές” θα τρέχουν νηστικοί για να κερδίσουν τρόπαια και στο πλαίσιο ευτελισμού των δημοκρατικών διαδικασιών θα ψηφίζουν για αποχώρηση τον παίχτη που αντιπαθούν περισσότερο.
Το τιμ των Διάσημων αποτελούν αθλητές, σχεδόν αθλητές και καριερίστες στη ριάλιτι τηλεόραση. Το τελευταίο μπορεί να παρουσιαστεί και ως επαγγελματικός “ρόλος” μια και ο Αλέξης Παππάς (ηθοποιός δηλώνει) έχει σουλατσάρει στην τηλεοπτική οθόνη δύο φορές ως Survavoristas και ο πατριώτης Παύλος Παπαδόπουλος είχε πάρει μέρος στο πιο trash και από trash πρόγραμμα που προέβαλε η ελληνική τηλεόραση “Power Of Love”. Το αστείο είναι πως ο Παύλος Παπαδόπουλος σήμερα, εκτός των άλλων, δηλώνει συγγραφέας.
Η συνταγή των τηλεοπτικών ριάλιτι
Πέρα από τα παιχνίδια με κοινό και τις εκπομπές συζητήσεων, τα φορμάτ αυτού του είδους ψυχαγωγίας συχνά παρουσιάζουν άτομα που αντιμετωπίζουν προκλήσεις. Πόσο μεγάλες μπορούν να γίνουν αυτές; Εξαρτάται το “ταλέντο”. Κάποιοι μένουν νηστικοί στη ζούγκλα και τους τσιμπούν κοριοί. Κάποιοι δέχονται να μπουν σε διάφανα κουτιά που τους πετούν φίδια. Κάποιοι συμμετέχουν σε διαγωνισμούς μαγειρικής και αγωνιούν μπας και το μπρόκολο θα έχει στεγνώσει όταν το δοκιμάσουν οι κριτές. Κάποιοι νομίζουν ότι βιώνουν στον απόλυτο βαθμό την μουσική τέχνη όταν βαθμολογεί τις επιδώσεις τους ο τράπερ Light. Κάποιες νομίζουν πως ζουν στην καρδιά του Pret A’ Porter και ότι το ξεκατίνιασμα είναι δομικό του στοιχείο.
Μέσα από αυτού του τύπου τις προκλήσεις υποτίθεται πως οι διαγωνιζόμενοι γίνονται σοφότεροι. Υποτίθεται πως ανακαλύπτουν ταλέντα που δε γνώριζαν ότι είχαν, για χορό ή τραγούδι ή μαγειρική ή επιβίωση στη φύση. Το ενδιαφέρον είναι πως συχνά στα reality, στο διαγωνιστικό τους κομμάτι, η ανάδειξη του νικητή αποδεικνύεται λιγότερο σημαντική από την ενότητα, την αμοιβαία υποστήριξη και τις απρόσμενες φιλίες που προκύπτουν στην πορεία.
Υπάρχει μια ισχυρή τελετουργική πτυχή στα προγράμματα της παρηγορητικής ψυχαγωγίας. Το φορμάτ είναι σχεδόν ίδιο κάθε εβδομάδα, με την ίδια περίπου αφήγηση (ένας διαγωνιζόμενος θα απομακρυνθεί, για παράδειγμα) με παρόμοια μουσική και κλισέ εκφράσεις. Πόσες φορές έχετε ακούσει για έναν προτεινόμενο προς αποχώρηση “Τον ψηφίζω προς αποχώρηση γιατί δεν είναι ο εαυτός του“. Μα θα μπορούσε να είναι κανείς ο εαυτός του όταν μια κάμερα τον ακολουθεί παντού;
Υπάρχει μια αυξανόμενη διεθνής αγορά για τέτοια τηλεοπτικά προγράμματα, τα οποία προσαρμόζονται κρατώντας το βασικό μοτίβο, αλλά πρωταγωνιστές τους πολίτες κάθε χώρας. Η ανάδειξη του τοπικού στοιχείου παρέχει μια αίσθηση οικειότητας μεταξύ των θεατών και των ανθρώπων στην οθόνη.
Κάθε φορμάτ έχει ένα θέμα και κάθε επεισόδιο είναι μια παραλλαγή σε αυτό το θέμα. Στην παρηγορητική τηλεόραση, οι επαναλαμβανόμενες φόρμες είναι ακριβώς αυτές που δημιουργούν την αίσθηση κακής ποιότητας του τηλεοπτικού προϊόντος και του ίδιου του μέσου.
Η παρηγορητική ψυχαγωγία δεν προσφέρει στο σύνολό της πάντα μια αίσθηση ζεστασιάς και καθησυχασμού. Μερικά τηλεοπτικά κανάλια με ριάλιτι σόου παρουσιάζουν θέματα με αμφιλεγόμενο περιεχόμενο. Κάποιες εκπομπές βασίζονται στην ιδέα πως υπάρχει κοινό που βρίσκει παρηγοριά στις ατυχίες των άλλων. Μπορεί να υπάρχει μια τάση δικαιολόγησης της εξύβρισης ενός παίκτη ριάλιτι που δείχνει να έχει υπερβολική αυτοπεποίθηση, για παράδειγμα.
Τα δημόσια κακόβουλα σχόλια, που σχετίζονται με εκπομπές ριάλιτι και τους παίκτες τους, προσφέρουν το θέαμα της δημόσιας ταπείνωσης ανθρώπων.
Καλή τηλεοπτική σεζόν;
