του Γιάννη Παναγόπουλου //
Λεπτομέρεια θα πεις αλλά ήταν ξεκάθαρο πέναλτι κατά του γούστου. Στη χτεσινή συνέντευξη του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Σκάι και στον Αλέξη Παπαχελά το δικό του ρόλο έπαιξε το διακοσμητικό, μεταλλικό ομοίωμα ελιάς, στηριγμένο πάνω σε σκληρόδετα βιβλία. Το μήνυμα που περνούσε ήταν άμεσο. Πως το “αγαλματίδιο” έπρεπε πάση θυσία να παίξει ρόλο στην τηλεοπτική συνέντευξη. Και πως για να φανεί, στο σωστό ύψος, θα επιστρατεύονταν ακόμα και η μαγεία της γνώσης (τόμοι βιβλίων) σε ρόλο “τακουνιού” για να τοποθετηθεί σε ορατή θέση από το κοινό.
Μια ρετρό νότα “εικαστικότητας”. Παλιά οι θείες έβαζαν σεμεδάκια πάνω σε ραδιόφωνα και τηλεοράσεις. Πάνω σε αυτό το ιστορικό πλαίσιο εμπλεκόμενος στη συνέντευξη, κάποιος από τους θεατούς ή αθέατους πρωταγωνιστές της, πρέπει να επιστράτευσε γούστο και μεράκι έτσι ώστε η μινιατούρα ελιάς να πάρει τη θέση που της άξιζε.
Το μήνυμα είναι συμβολικό. Μια αισθητική παρέμβαση με νόημα. Το βιβλίο μπορεί να αποκτήσει ιδιότητες πέραν του, αποκλειστικού, του προορισμού. Μπορείς να το χρησιμοποιήσεις και σαν μπιμπελό και σαν τραπεζάκι και σαν εξτένσιον κομοδίνου. Στην προκειμένη περίπτωση πάνω σε βιβλία στηρίχτηκε αγαλματίδιο. Πάλι καλά. Θα μπορούσε στη θέση του να υπήρχε καφετιέρα.
