5 in / 5 out – Οι λίστες είναι old school χούι (εντάξει, δεν πάμε και στην εποχή της περισπωμένης), είναι ένα σκάλωμα του μυαλού, είναι μια συνήθεια.
Στην -κάθε- πόλη τρέχουν πράγματα που μας φτιάχνουν τη διάθεση, τρέχουν και εκείνα που τη χαλούν.
Εννοείται υπάρχουν και εκείνα που τρέχουν και κοιτώντας τα απορούμε αν είναι δυνατόν να έχουν συμβεί πραγματικά.
Είναι γνωστό πως ζούμε στην εποχή του συλλογικού ναρκισσισμού, των απανωτών άνγκρι φέις, των δημιουργών περιεχομένου (έτσι γενικώς). Αυτά είναι τα δέκα πράγματα που μας έφτιαξαν χαλώντας μας και μας χάλασαν φτιάχνοντάς μας.
5 In
1 – Η νέα ταινία του Γιάννη Οικονομίδη “Σπασμένη Φλέβα”. Τα γυρίσματα γίνονται αυτή την περίοδο. Σε κάποιους οι ταινίες του σκηνοθέτη αρέσουν (πολύ), σε κάποιους άλλους δεν αρέσουν (πολύ). Το θέμα είναι πως ο Οικονομίδης σε τρατάρει ντόπιο ρεαλισμό σε μια περίοδο που τα περισσότερα καλλιτεχνικά έργα μοιάζουν να είναι παραγωγές εφησυχασμένης σκέψης.
2 – Ο Κώστας Σλούκας – Μάντεψε τι; Ο ένας από τους δύο συντάκτες της στήλης είναι βάζελος. Το να κερδίζεις την παλιά σου ομάδα είναι ο απόλυτος σεβασμός στο παρόν σου.
3 – Το Δελτίο Ειδήσεων του καναλιού Kontra με τον Πάνο Χαρίτο. Την ίδια στιγμή που τα συστημικά κανάλια πριν πουν κάτι μοιάζουν να έχουν αδειοδοτηθεί από τους πολιτικούς τους προϊσταμένους, ο Πάνος Χαρίτος μπορεί να κυκλοφορεί ανάμεσά μας ως ο πιο τίμιος άνκορμαν ειδήσεων στη χώρα. Η ανεξαρτησία έχει τη γοητεία της ευτυχώς (ακόμα).
4 – Η ερμηνεία του Άρη Μπαλή στον «Αποτυχημένο» του Τόμας Μπέρνχαρντ σε σκηνοθεσία Έκτορα Λυγίζου στην Εναλλακτική Σκηνή της Λυρικής. Ένα ανεκτίμητο διαμάντι ωριμότητας.
5 – Χριστόφορος Ζαραλίκος. Στα απόλυτα ιν. Επειδή λέει δυνατά αυτά που σκεφτόμαστε. Και γιατί μας κάνει να μουτζώνουμε πίσω μας, κοιτώντας μπροστά. Μπροστά και ψηλά. «Γιατί? Οι άλλοι είναι καλύτεροι?», δύο τελευταίες αλλά όχι τελειωτικές στο Θέατρο Καρέζη.
5 out
1 – Οβίδα του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου στο εργοτάξιο μετρό στην Πλατεία Κυψέλης και απαγόρευση κυκλοφορίας επί 5άωρο. Των οχημάτων. Όχι των πεζών. Οι πεζοί κυκλοφορούν ελεύθερα. Γιατί είναι γνωστό ότι οι οβίδες σκάνε μόνο όταν κυκλοφορούν οχήματα.
2 – «Οι ανάγκες της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας είναι πάνω από το ωράριο εργασίας». Όχι, δεν είναι δήλωση του Άδωνη Γεωργιάδη, αλλά απόσπασμα του «αριστερούλη» Σπύρου Μπιμπίλα από την ομιλία του στη Βουλή, υπερθεματίζοντας τον νόμο που θεσμοθετεί την 13ωρη εργασία. Έχουν όμως και οι ηθοποιοί, αγωνιστική προεδράρα, που διαπραγματεύεται τη συλλογική τους σύμβαση με μεγάλη επιτυχία. Προς τέρψη των παραγωγών.
3 – Μπελέρη-Αυτιάς- Μελέτη ή αλλιώς Εθνικισμός-Λαϊκισμός-Λάιφ στάιλ …το τρίπτυχο που εκφράζει τη Νέα Δημοκρατία, το τρίπτυχο που θέλουν να εκφράζει την Ελλάδα… Αναγούλα (Ο Δημήτρης Παπανώτας του ΣΥΡΙΖΑ πια, ξεπερνάει κάθε φαντασία αυτοτρολαρίσματος)
4 – Η ΔΕΔΔΗΕ που λειτουργεί ως μαφιόζικη καμόρα. Κοντά τετράμηνο για να τοποθετήσει ρολόι, καμία εξυπηρέτηση, καμία ανάληψη ευθύνης από κανέναν, καμία επικοινωνία, μια διαρκής απαξίωση, δεν δέχεται κοινό στα γραφεία της, μια έρμη τηλεφωνήτρια απλά σου επαναλαμβάνει το ποίημα «έχω υποβάλλει το αίτημά σας», καμία δυνατότητα επικοινωνίας με κάποιον υπεύθυνο (αν υπάρχει τέτοιος) στην εταιρεία που πλουτίζει με τα χρήματα του δημοσίου και κάνει μπίζνες με εργολάβους. Η κ. Σταυρούλα Σολωμάκου, που υπογράφει στις επιστολές σαν «τομεάρχης χρηστών (ουσιών;) περιοχής Πειραιά», άραγε είναι υπαρκτό πρόσωπο ή bot; Δε θα μάθουμε ποτέ…
5 – «Οι σχέσεις ΕΡΤ και ΡΙΚ είναι πολύχρονες και δεν προσωποποιούνται. Εφόσον ισχύουν τα δημοσιεύματα καταλαβαίνετε πως κάποια πράγματα θα αλλάξουν. Είναι σε γνώση της EBU» Εδώ ο κόσμος χάνεται στη γειτονιά μας και οι κρατικές νεοφιλελεύθερες τηλεοράσεις ΕΡΤ και ΡΙΚ δημιουργούν διπλωματικό επεισόδιο για το προκάτ γυφτοπανήγυρο της Γιουροβίζιον. Για τόσο είναι…
Γιάννης – Κώστας
