Ένας άνθρωπος αφουγκράζεται…. συγκεντρώνοντας όλες τις αισθήσεις του σ’ ένα ανεπαίσθητο κόκκινο νήμα που συνδέει 34 μικρές πυκνές διηγήσεις. Και το νήμα διαπερνά σιγά σιγά τη ζωή μου, τη ζωή σου….
Κι έτσι ο άνθρωπος που αφουγκράζεται, επικοινωνεί. Κι εσύ που το διαβάζεις συναντάς στα γρήγορα ένα θολό κομμάτι του εαυτού σου. Οι ιστορίες θα μπορούσαν να είναι 34 φωτογραφίες που στεγνώνουν στα μανταλάκια ενός σκοτεινού θαλάμου ή 34 ταινίες μικρού μήκους ή 34 σκίτσα σ’ ένα μπλε τετράδιο, όπως αυτά που είχαμε μαθητές και κρύβαμε σ’ ένα συρτάρι μην τα πάρει κανένα μάτι αδιάκριτο και αποκαλυφθούν τα μυστικά μας.
Άνοιξα μαλακά το συρτάρι, φυλλομέτρησα το τετράδιο κι από μέσα ξεπετάχτηκαν όλες οι μυρωδιές, οι γεύσεις, οι υφές, οι ήχοι, οι εικόνες, οι κραυγές, οι σιωπές κι ένας γλάρος, που ίσως να συμβολίζει την ελπίδα, όπως στο κουτί της Πανδώρας.
Την ελπίδα πως ακόμα υπάρχει χώρος για τα όνειρά μου, αυτά τα τυχαία (;), τα απλά κι όμως συγκλονιστικά, αυτά που σου δίνουν μια και γυρίζεις για πάντα.
Στο Πέρασμα του Νίκου Παπαδόπουλου συνάντησα εικόνες γνώριμες, οικείες κι όμως πολυεπίπεδες. Δεν στάθηκα στο φως, στη σκιά και στο χρώμα, αλλά μπήκα σ αυτές, άλλοτε σε ρόλο πρωταγωνιστή άλλοτε σε ρόλο περαστικού. Άκουσα μουσική και γεύτηκα όλων των ειδών τους μεζέδες που σερβίρει η ζωή. Μύρισα, άγγιξα, αισθάνθηκα και συναισθάνθηκα. Τα στοιχεία της φύσης μού θύμισαν ότι είμαι άνθρωπος, μέρος μιας διαρκούς εξελισσόμενης κατάστασης και όχι ρομπότ με μηχανικά χαρακτηριστικά και αυτόματο νου.
Αέρας φύσηξε στο πρόσωπό μου και με ξύπνησε, έστω για λίγο, από τον λήθαργο της καθημερινής, μάταιας και ολωσδιόλου ψυχαναγκαστικής τρεχάλας.
Ήταν ένα απροσδόκητο δώρο το Πέρασμα. Μου θύμισε κάποιες φορές, έναν αγαπημένο φίλο που έκανε εκπομπές στο ραδιόφωνο. Που έβαζε μουσική κι έλεγε ιστορίες που μας ταξίδευαν.
Επένδυσα κι εγώ μουσικά τα κείμενα για να μην τα ξεχάσω. Μπορεί τα τραγούδια να ταιριάζουν, μπορεί και όχι, αλλά σίγουρα καθώς θα τα ξανακούω, θα με φέρνουν κοντά στις αφηγήσεις, στη νεότητά μου, στα καταχωνιασμένα στη λήθη όνειρά μου.
Ο γλάρος συμφωνεί και μου κλείνει το μάτι.
*Το Πέρασμα του Νίκου Παπαδόπουλου κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ήβη.
