του Γιάννη Παναγόπουλου //
Για ένα αύριο καλύτερο από το χτες… κυριολεκτικά. Οι Xaxakes εμφανίζονται απόψε και αύριο σε Θεσσαλονίκη (fix factory) και Αθήνα (Passport Κεραμεικός). Η υπερπαραγωγή συναισθημάτων του Γιάννη Νάστα, γεμάτη χρώματα, φλερτ, μουσική, φαρδιά σακάκια, χαμόγελα, σου υπενθυμίζει πως τελικά η ζωή είναι λίγη για να είναι fake, να μην είναι cool. Οι Xaxakes και ο Γιάννης Νάστας δεν έχουν εποχές. Είναι οι εποχές. «Σκάνε» εκεί που δεν το περιμένεις, λένε κάτι που δεν άκουσες ποτέ και εξαφανίζονται. Τώρα που «ξαναπέφτουν» στη γη μην τους χάσεις. Για τις συναυλίες με τον τίτλο “Τ.V. Darling” που έρχονται σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα ο Γιάννης ποζάρει φιλήδονα και γεμάτος υπονοούμενα. Λες και βγήκε από τον “Καβγατζή” του Φασμπίντερ. Λίγο gay λίγο guy. Barry White και Sex Pistols. Κάθε φορά που οι Xaxakes θέλουν να πουν κάτι θα είμαστε στη σκηνή να το ακούσουμε. Ο Γιάννης μάς έχει πει….
-Αν το κοινό του κάνει χάρες…..
-Μάλλον έχει περιέργεια να δει ποιο πρόσωπο θα βγάλω. Θα είναι Barry White; Δηλαδή τύπου περνάω καλά, χαλαρά και ήρεμα ή θα είναι τρελό rock n’ roll; Υπάρχουν φορές που και εγώ δεν μου δίνω σημασία όταν γράφω τραγούδια. Αν έγραφα μόνο στιλ «Monte Carlo» ή «Μη Μαζί Γιατί…» ίσως ο κόσμος με περνούσε σαν ένα τραγουδιστή του έρωτα και όλα καλά. Το στόρι, όμως, μαζί μου δεν τελειώνει έτσι εύκολα. Υπάρχουν άνθρωποι που μου έχουν τεράστια αγάπη γιατί δεν είμαι κάτι δεδομένο. Κάτι εύκολο να πεις πού ανήκει. Είμαι απρόβλεπτος. Εκεί είναι που κερδίζω. Δεν θα χορτάσω ποτέ να γράφω μουσική αλλά μόλις το πράγμα «γεμίζει» κόσμο εξαφανίζομαι. Επιστρέφω όταν υπάρχει κάτι να πω. Δεν είμαι με τίποτα ο άνθρωπος που θα μπορούσε να παίζει κάθε μέρα.
-Αν τα 80’s ήταν καλύτερα από 2010’s…
-Tα 80’s eίναι η εποχή που ανακάλυψα τα πάνινα Converse All – Star και τα τζιν. Στα 80’s υπήρχε μια υπέροχη αίσθηση γιατί υπήρχε rock n’ roll. Ήταν πρωτόγνωρα όλα. Καβαλούσαμε ένα μηχανάκι πέντε άτομα και ψάχναμε στη Θεσσαλονίκη να βρούμε ανθρώπους που θα απαντούσαν «Ναι» στην ερώτηση «Μπορεί το συγκρότημά μας να παίξει στο μαγαζί σου;» Θέλαμε απλά να μας αφήσουν οι μεγαλύτεροι να παίξουμε μουσική. No πρόμπλεμ, νο μόνεϊ, νο τίποτα ρε παιδί μου αλλά έστω και έτσι υπήρχε μεγάλη χαρά γύρω. Ο κόσμος ήταν πιο ανέμελος. Τα πάντα ήταν προσβάσιμα. Είχες ένα κατοστάρικο να ξοδέψεις. Εγώ την θυμάμαι εκείνη τη φάση πολύ άνετη, όμορφη, χωρίς αυτό το στιλ του τύπου: κάνω μουσική, γιατί η μουσική είναι η δουλειά μου.
-Αν ο λόγος που τραγουδά σήμερα είναι κοινός με του χτες…
-Είμαι απογοητευμένος αλλά προτιμώ να τραγουδώ «Λου, Λου, Λου» να μιλώ για το φως, τις φίλες, τους φίλους, για ταξίδια, και φεγγάρια. Για ωραία πράγματα δηλαδή που με τρέλαιναν πάντα και δεν με πρόδωσαν ποτέ. Οι φιλίες και οι έρωτες, άσχετα αν πέντε απ’ αυτούς μπορεί να τέλειωναν στραβά, έχουν σημασία. Η αγάπη και ο έρωτας έχουν αξία. Η μουσική είναι η μεγαλύτερη ανάγκη μου. Και όταν γράφω τραγούδια θεωρώ πως το να μιλήσω για τις ελαφρότητες είναι ό,τι πιο δύσκολο. Με εξιτάρουν περισσότερο. Μ’ ενδιαφέρει να τις περάσω στον κόσμο με τον δικό μου τρόπο, χωρίς να γίνομαι μαμούχαλος. Οι μαμούχαλοι δεν με ένοιαξαν ποτέ.
Θα σε δω στους Xaxakes.
Παρασκευή 11 Μαΐου, Fix Factory of Sound (26ης Οκτωβρίου 15 – Θεσσαλονίκη / τηλ. 2310.500670 / fixfactoryofsound.gr)
Σάββατο 12 Μαΐου, Passport Κεραμεικός (Κεραμεικού 58 & Μαραθώνος – Αθήνα /
τηλ. 210.5222203 / http://www.pass-port.com.gr)
Προπώληση 10 euro | Ταμείο: 12 euro
Θεσσαλονίκη: https://www.viva.gr/tickets/music/fix-factory-of-sound/xaxakes/
Αθήνα: https://www.viva.gr/tickets/music/passport-kerameikos/xaxakes/
Τηλεφωνικά στο 11 876 και στα καταστήματα Reload, Seven Spots, Media Markt, Ευριπίδης.
