Το τραγούδι μνημείο. Το τραγούδι που στίχοι του κάπου, κάποτε και κάποια στιγμή έφτασαν ως τα χείλη σου να το τραγουδήσεις, το “Υπάρχω” που πρωτοερμήνευσε ο Στέλιος Καζαντζίδης σε στίχους Πυθαγόρα και μουσική Νίκου Νικολόπουλου διασκευάζει ο Monsieur Minimal καλώντας την Μαρία Παπαγεωργίου στα φωνητικά. Ραφιναρισμένο με stereoscopic κιθάρες που πηγαινοέρχονται λες και τις παίρνει ο άνεμος ένα classic κομμάτι που μιλά για το φινάλε γκράντε έρωτα μας και σαν εκκρεμές μας ταξιδεύει στο χτες και το σήμερα του ελληνικού τραγουδιού με μοναδικό τρόπο.
Καλά Χριστούγεννα, αγάπες
Ακούστε το δυνατά
Υπάρχω,
μέσ’ στα μάτια σου που κλαίνε,
μέσ’ στα χείλη σου που καίνε
και θα υπάρχω στα τραγούδια που θ’ ακούς.
Είμαι της ζωής σου ο ένας,
δε με σβήνει κανένας
κι αν με άλλους μιλάς
κι ώρες ώρες γελάς
κατά βάθος πονάς,
γιατί σκέφτεσ’ εμένα.
Είμαι και αρχή και φινάλε
και στη σκέψη σου βάλε
πως αν κάνεις δεσμό
μέσ’ σε λίγο καιρό
θα χωρίσεις γιατί
θα υπάρχω εγώ.
Υπάρχω,
στη χαρά σου και στη λύπη
η μορφή μου δε θα σου λείπει
κι ούτε πρόκειται ποτέ να ξεχαστώ.
Υπάρχω
μέσ’ στην τύχη σου που βρίζεις,
στο μυαλό σου που ζαλίζεις
με τσιγάρο μ’ αναμνήσεις και πιοτό.
