Από την Αγγελική Κώττη //
Και είπεν ο υπουργός Αριστείδης Μπαλτάς, φιλόσοφος της φυσικής (ή της φακής; Θα σας γελάσω) στο ελληνοκινεζικό φόρουμ για το οποίο έκλεισε το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο την ημέρα των 150ών γενεθλίων του:
«Αυτό που ενώνει την Ελλάδα με την Κίνα, είναι ο πολιτισμός τους. Σε αντίθεση όμως με την Κίνα, από εδώ πέρασαν πολλοί διαφορετικοί πολιτισμοί. Από τον Κυκλαδικό πολιτισμό, στον Μινωικό. Από τον Μινωικό στον Μυκηναϊκό. Από τον Μυκηναϊκό στον Αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό, όπως διαιρείται σε Γεωμετρικό, Αρχαϊκό και Κλασικό και στη Βυζαντινή περίοδο και στους ελληνιστικούς χρόνους. Η Ρώμη συνδέεται στενά με τον ελληνικό πολιτισμό και από εκεί εξαπλώνεται ο ελληνικός πολιτισμός σε ολόκληρη την Ευρώπη για να φθάσουμε στην μεταφορά της πρωτεύουσας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στο Βυζάντιο. Να έχουμε στο Βυζάντιο την έδρα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και μερικούς αιώνες αργότερα τη διάσπαση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας σε ανατολική και δυτική. Περνάμε μετά στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, περνάμε στην Ελληνική Επανάσταση του 1821 και στην ίδρυση του Ελληνικού Κράτους. Ολόκληρη αυτή η ιστορία είναι μια ιστορία επιτευγμάτων διακριτών πολιτισμών που διδάσκουν πολλά πράγματα στους επισκέπτες της χώρας μας.»
Περίπου το sequel της ανακοίνωσης ΥΠΕΞ για την Τουρκία, με τα αγγλικά δεύτερης τάξης φροντιστηρίου. Σε ίδιο πνεύμα, δεν έχει σημασία που δεν ξέρουμε, εμείς νομίζουμε ότι ξέρουμε.
Πρώτον:
Ο κυκλαδικός πολιτισμός δεν ήταν μόνος του. Περί το 2700 έως 2500 π.Χ., αναπτύσσονται τέσσερις παράλληλοι αλλά διακριτοί αιγαιακοί «πολιτισμοί»: ο Πρωτομινωικός στην Κρήτη, ο Πρωτοελλαδικός στην ηπειρωτική Ελλάδα, ο Πρωτοκυκλαδικός στις Κυκλάδες και ο πολιτισμός των νησιών του βορείου και ανατολικού Αιγαίου, έντονα επηρεασμένος από τον σύγχρονο πολιτισμό των μικρασιατικών ακτών. Οι πολιτισμοί αυτοί συνυπήρξαν αρμονικά και άκμασαν για το μεγαλύτερο διάστημα της 3η χιλιετίας.
Γύρω στο 2300 π.Χ. αρχίζουν να παρατηρούνται αναταραχές σε ολόκληρο το Αιγαίο, με εξαίρεση την Κρήτη. Οικισμοί εγκαταλείπονται, άλλοι οχυρώνονται, τα ταφικά έθιμα αλλάζουν, οι εμπορικές επαφές περιορίζονται, ενώ η εμφάνιση νέων αρχιτεκτονικών και κεραμικών τύπων ερμηνεύεται από ορισμένους μελετητές ως ένδειξη άφιξης νέων πληθυσμιακών ομάδων. Ο λόγος των αναταραχών δεν είναι σαφής. Όπως και να έχει, κατά την τελευταία φάση της περιόδου (Πρωτοκυκλαδική ΙΙΙ, 2300-2000 π.Χ.), ο Κυκλαδικός πολιτισμός αλλάζει μορφή, και τέχνες όπως η μαρμαρογλυπτική αρχίζουν να παρακμάζουν για να σβήσουν οριστικά με το τέλος της 3ης χιλιετίας π.Χ.
Δεύτερον:
Ο μινωικός πολιτισμός δεν γνωρίζουμε ακόμα αν ήταν ελληνικός ή όχι, καθώς δεν έχουν αποκρυπτογραφηθεί οι επιγραφές του και δεν ξέρουμε αν η γλώσσα στην οποία γράφτηκαν είναι ελληνική. Αντιθέτως, η Γραμμική Β’ της μυκηναϊκής εποχής, έχει αποκρυπτογραφηθεί από τους Βέντρις και Τσάντγουικ και γνωρίζουμε με βεβαιότητα πως ήταν μια πρώιμη μορφή της ελληνικής.
Τρίτον:
Επομένως, οι Μυκηναίοι ήταν Ελληνες, άρα ο υπουργός κάνει λάθος προσμετρώντας στους διάφορους πολιτισμούς που άνθισαν στον ελλαδικό χώρο και τον μυκηναϊκό. Ο μυκηναϊκός πολιτισμός ήταν διαφορετικός από τους υπόλοιπους, αλλά ήταν ελληνικός. Όπως ελληνικότατοι ήταν και ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός, περιόδους του οποίου ανέφερε αμέσως μετά: «όπως διαιρείται σε Γεωμετρικό, Αρχαϊκό και Κλασικό και στη Βυζαντινή περίοδο και στους ελληνιστικούς χρόνους» είπε. Εδώ παρατηρούμε ότι κατά τον κ. υπουργό Πολιτισμού, ανάμεσα στην κλασική και την ελληνιστική εποχή, είχαμε και… τη βυζαντινή. Θαύμα, θαύμα!
Τέταρτον:
«Η Ρώμη συνδέεται στενά με τον ελληνικό πολιτισμό και από εκεί εξαπλώνεται ο ελληνικός πολιτισμός σε ολόκληρη την Ευρώπη» μας λέει στη συνέχεια ο υπουργός. Την αληθινή και τεράστια εξάπλωση προς ανατολάς, που έφερε και τα ελληνιστικά βασίλεια της Ασίας, την παραλείπει. Η εξάπλωση αυτή έγινε με την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου και μέσω των επιγόνων του. Εχει κάτι με τον Αλέξανδρο;
Πέμπτον και σημαντικότατον:
Και ο κινεζικός πολιτισμός έχει πολλές περιόδους, όμως η ανάλυσή τους δεν είναι της παρούσης.
Κερασάκι στην τούρτα, άλλη έμπνευση του Μπαλτά:
“Δεν ξέρω αν αντιστοιχεί το Γιν και το Γιανγκ σε αυτό που θα πω, αλλά εμείς -σε επίπεδο αρχαίας μυθολογίας- έχουμε τον Διόνυσο και τον Απόλλωνα. Δύο θεοί που εκφράζουν δύο κατευθύνσεις εσωτερικές, τις οποίες ο άνθρωπος στην πορεία της ωρίμανσής του προσπαθεί να κατανοήσει και ενδεχομένως να συνθέσει.”
Ασχολίαστο…
