από την Αγγελική Κώττη //

Δεν θέλω να χρησιμοποιούνται τα μνημεία σαν φόντο. Ούτε αυτός είναι ο προορισμός τους, ούτε τους αξίζει. Είναι άλλο η φωτογραφία που θα βγάλει ο καθένας ποζάροντας στα Προπύλαια ή μπροστά στο Ερέχθειο και άλλο η ομιλία που έκανε πριν καιρό ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας από το μπαλκόνι του Μουσείου Ακροπόλεως με φόντο τον φωτισμένο Παρθενώνα. Στην πρώτη περίπτωση, η ομορφιά και η μοναδικότητα του μνημείου σε συγκινεί κάθε φορά που βλέπεις τη φωτογραφία. Στη δεύτερη, ο Παρθενώνας βρίσκεται εκεί δίκην διακόσμησης, ή και χειρότερων πραγμάτων.

Εξ ου και τσαντίστηκα μόλις εμφανίστηκε στο διαδίκτυο το εξώφυλλο περιοδικού μεγάλης ξένης οικονομικής εφημερίδας με μοντέλα φωτογραφημένα μπροστά στον ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο. Διάφοροι διάσημοι οίκοι υψηλής ραπτικής διαφημίζουν παλτά και άλλα είδη ένδυσης, αξίας από εκατοντάδες μέχρι χιλιάδες ευρώ, έχοντας ως “dramatic backdrop” που λέει και το περιοδικό, το αρχαίο αρχτεκτόνημα.

Κάποιοι επικρότησαν λέγοντας πως είναι διαφήμιση για την Ελλάδα. Τώρα γιατί πέντε φωτογραφίες και ένα εξώφυλλο με φόντο – το τονίζω ξανά – και όχι πρωταγωνιστή το αρχαίο είναι διαφήμιση, συγχωρέστε με, αλλά δεν το κατανοώ. Δεν δέχομαι τα μοντέλα με την δήθεν εξτραβαγκάντ εμφάνιση, να κρύβουν την ομορφιά των αρχαίων κιόνων με πόζες τόσο κοινότοπες και τόσο στημένες. Ποιος θα τις προσέξει; Η εικοσιπεντάρα-τριαντάρα πελάτισσα; Και θα σπεύσει να επισκεφθεί την Ελλάδα και δη το Σούνιο, μαζί με τον καλό της; Αστειότητες.

Οι αρχαιότητες είναι για να πρωταγωνιστούν και όχι για να αποτελούν “έντονο/ θεατρικό υπόβαθρο” για πώληση προϊόντων. Ας φέρουμε στον νου μας την επίσκεψη Ομπάμα στην Ακρόπολη των Αθηνών και στο Μουσείο. Αυτό ήταν διαφήμιση για την Ελλάδα. Γιατί; Επειδή ο τέως Αμερικανός πρόεδρος προσήλθε ως επισκέπτης (και μύστης μπορώ να πω) και δεν χρησιμοποίησε τον Ιερό Βράχο για ντεκόρ.

Εδώ και κάτι μήνες, οι “αρχές” του υπουργείου θεώρησαν πως το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο έχει πολλή δουλειά και πρέπει να ξεφορτωθεί κάποια θέματα. Έτσι, άφησαν σε αυτό τις άδειες παραχωρήσεων για μνημεία που ανήκουν στον κατάλογο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO και διοχέτευσε τις άλλες στις τοπικές εφορείες ή δεν ξέρω πού αλλού. Εν γένει, ο υπουργός αποφασίζει, αλλά και κάποιου οργάνου τη γνώμη πρέπει να ακούει. Αλλιώς, κάνει πατάτες.

Πατάτα έκανε λοιπόν η κα Κονιόρδου ή όποιος “πούλησε” το Σούνιο αντί πινακίου φακής (1.600 ευρώ είναι τα τέλη φωτογράφησης ανά ημέρα, αν δεν οριστεί κάποιο μεγαλύτερο ποσό. Αλλά οι αρχαιολογικοί χώροι είναι ανεκτίμητοι. Και δεν επιτρέπεται να εγκρίνονται τέτοιες ιστορίες).

Οπως και στην περίπτωση αυτών που ζητούν την Ακρόπολη για επιδείξεις μόδας, η απάντηση πρέπει να είναι πάντοτε ΟΧΙ. Διότι αλλιώς, το μνημείο απαξιώνεται, κατεβαίνει κλίμακα και χάνει μέρος από την εντύπωση που κάνει, άρα οι προθέσεις επίσκεψης μειώνονται. Αυτό θέλουμε;