Τρεις ταινίες που προβάλλει το Ertlflix και αξίζει να δεις.
«Ο Ένοχος»
Ήταν, όντως, εντυπωσιακό το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Γκούσταβ Μέλερ. Με το «καλημέρα» αυτή η Δανέζικη ταινία -παραγωγής 2018- που έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Sundance κέρδισε το «Βραβείο Κοινού».
Ο Ένοχος είναι μια ταινία που καταφέρνει επί 85’ να σε κρατάει με κομμένη την ανάσα (!). Ο, μοναδικός κυριολεκτικά, πρωταγωνιστής της ονομάζεται: Άσγκερ Χολμ. Είναι ένας αστυνομικός, τηλεφωνητής στα επείγοντα περιστατικά της Άμεσης Δράσης. Απαντάει στο ένα μετά το άλλο σε τηλεφωνήματα ρουτίνας και κλήσεις σε βοήθεια σε μια βάρδια που μοιάζει τυπική. Μέχρι που η κλήση μιας γυναίκας που πιθανά έχει απαχθεί θα δώσει στη βραδιά μια αναπάντεχη τροπή αποκαλύπτοντας ένα έγκλημα πολύ μεγαλύτερο από αυτό που νόμιζε αρχικά. Μαζί θα φέρει στην επιφάνεια τα δικά του τραύματα.
Δες την ταινία εδώ – Ο Ένοχος
Το φίλμ είναι γυρισμένο αποκλειστικά στους χώρους ενός κέντρου της Άμεσης Δράσης και με όπλο ένα ευφυές σενάριο και μια μοναδική σε σύλληψη ιδέα, συνιστά μια ξεχωριστή, γεμάτη ανατροπές και σασπένς καθηλωτική δημιουργία. Ειδική μνεία αξίζει στον σπουδαίο Γιάκομπ Σέντεργκρεν (Terribly Happy, Submarino) ο οποίος δίνει να δίνει ένα αληθινό ρεσιτάλ ερμηνείας ως ο απόλυτος πρωταγωνιστής.
Σκηνοθεσία: Γκούσταβ Μέλερ
Παίζουν: Γιάκομπ Σέντεργκρεν, Τζέσικα Ντίναντζ
«Δεν ήσουν ποτέ εδώ»
Εδώ έχουμε ένα σκοτεινό γκανγκστερικό φιλμ με τόσο ελλειπτικό σενάριο που αφήνει το θεατή ελεύθερο να ερμηνεύσει όπως θέλει το στόρι ή τον αφήνει να … φαντάζεται όποια εκδοχή θέλει.
Το σενάριο είναι βασισμένο σε μυθιστόρημα του Τζόναθαν Έιμς και μοιράστηκε το βραβείο καλύτερου σεναρίου με το «δικό» μας «Θάνατο του Ιερού Ελαφιού» του Λάνθιμουμ κάποτε, στο Φεστιβάλ Βενετίας. Κέρδισε και το βραβείο καλύτερου αντρικού ρόλου για τον Χοακίν Φίνιξ που όντως είναι επιβλητικός.
Η σκηνοθεσία ανήκει στη Λιν Ράμσεϊ («Πρέπει να μιλήσουμε για τον Κέβιν») και το ελλειπτικό στόρι της αναφέρεται σ’ ένα κορίτσι που αγνοείται κι έναν μοναχικό και σιωπηλό τιμωρό που αναλαμβάνει την αποστολή διάσωσής της. Κι όλο το φιλμ εξελίσσεται μέσα σε ατμόσφαιρα διαφθοράς κι εκδίκησης με αμφιλεγόμενη λύτρωση στο φινάλε.
Δες την ταινία εδώ – Δεν Ήσουν Ποτέ Εδώ
Ο Τζο είναι ένας πληρωμένος εκτελεστής, ο οποίος αναλαμβάνει την υπόθεση της εξόντωσης των απαγωγέων της Νίνα, ενός ανήλικου κοριτσιού που πέφτει θύμα εμπορίας, με κύριο στόχο την σεξουαλική της εκμετάλλευση. Στο δρόμο προς τον εντοπισμό της, o Τζο θα βρεθεί αντιμέτωπος, όχι μόνο με τους επικίνδυνους διακινητές του μικρού κοριτσιού, αλλά και με τις ψυχολογικές του αναζητήσεις, οι οποίες έχουν την βάση τους στα δύσκολα βιώματα που είχε και ο ίδιος ως παιδί…”.
Σκηνοθεσία: Λιν Ράμσεϊ
Παίζουν: Χοακίν Φίνιξ, Εκατερίνα Σάμσονοφ
«Ο Ράφτης»
Η σκηνοθέτις Σόνια Λίζα Κέντερμαν προσεγγίζει ποιητικά τον ήρωά της. Η πίκρα του γίνεται πίκρα μας. Το χαμόγελό του, χαμόγελό μας. Στην τελική ο χαρακτήρας του, τα βιώματά του, η διαπαιδαγώγησή του συναντιέται λίγο – πολύ σε κάθε έναν από εμάς. Ο Ράφτης σου “μιλά” σε πρώτο πρόσωπο. Μέσα της βλέπεις την ανατολή μιας ελληνικής κινηματογραφικής σκηνής που, αποτοξινωμένη από τον βερμπαλισμό του παρελθόντος, γνωρίζει τι θέλει να πει και κυρίως πώς διαλέγει να σε προσεγγίσει.
Δες την ταινία εδώ: Ο Ράφτης
Η ταινία μάς αφηγείται την αργοπορημένη ενηλικίωση ενός εκκεντρικού και λίγο αλαφροΐσκιωτου ράφτη που ζει απομονωμένος στον μικρόκοσμο του οικογενειακού ραφτάδικου. Λίγο πριν η τράπεζα κατασχέσει την περιουσία του, με αφορμή την αρρώστια του πατέρα του, βγαίνει στον δρόμο με ένα κινητό ραφτάδικο, για να αναζητήσει πελάτες και να επανεφεύρει τη ζωή και την τέχνη του. Αλλάζει τις νύφες στα Καμίνια και ερωτεύεται για πρώτη φορά στα 50.
Πρωταγωνιστούν: Δημήτρης Ήμελλος, Ταμίλα Κουλίεβα, Θανάσης Παπαγεωργίου, Στάθης Σταμουλακάτος.
Σκηνοθεσία: Σόνια Λίζα Κέντερμαν
