Εντίθ Πιάφ – Το Παρίσι τη λατρεύει. Η φωνή της ακόμα προκαλεί ρίγη συγκίνησης. Κάθε τραγούδι που ακούμπησε ερμηνευτικά μιλά και περιγράφει όλα τα ανθρώπινα πάθη και δράματα. Η γεννημένη στις 19 Δεκεμβρίου 1915 στο Παρίσι τραγουδίστρια αγαπούσε την πόλη και το κοινό της. Γειτονιά της ήταν η Μονμάρτρη. Στα καμπαρέ της ξεκίνησε να τραγουδά. Η Πιάφ πέθανε στη Γκρας στις 10 Οκτωβρίου 1963.
• Η Εντίθ Πιάφ ξεκίνησε να τραγουδά στους δρόμους
Η Πιάφ προερχόταν από μια πολύ φτωχή οικογένεια, κι έτσι τραγουδούσε στους δρόμους για να βιοπορίζεται. Ο ίδιος της ο πατέρας της ζήτησε να ζητιανεύει και να παίζει στους δρόμους. Η Πιάφ δεν είχε εύκολη ζωή ως παιδί, αλλά οι προκλήσεις και τα εμπόδια που έπρεπε να ξεπεράσει είναι εκείνα που διαμόρφωσαν και τον μύθο της.
Καθώς μεγάλωνε, συνέχισε να εργάζεται στους δρόμους. Το τραγούδι στους δρόμους για χρήματα ήταν απαγορευμένο, αλλά κατόρθωσε να κάνει φίλους μέσα στην αστυνομία . Η περιοχή της Πιγκάλ, αλλά και τα κακά αγόρια ήταν μέρος της καθημερινότητάς της.
• Αναγνώριση και παρισινά καμπαρέ
Τα τραγούδια της Εντίθ Πιάφ ήταν συγκινητικά, γιατί ένιωθε κανείς την ειλικρίνεια μέσα τους. Τραγουδούσε για τη ζωή και τις καταστάσεις που έπρεπε να περάσει, αυτό ήταν που την έκανε τόσο ανθρώπινη και που έδωσε τη δυνατότητα στον ακροατή να ταυτιστεί μαζί της. Εκείνο που τη διαφοροποιούσε από άλλους καλλιτέχνες είναι ότι η Πιάφ είχε ζήσει αυτό για το οποίο τραγουδούσε. Τράβηξε την προσοχή του διευθυντή καμπαρέ του Gerny’s Λουί Λεπλέ. Την προσέλαβε αμέσως να τραγουδήσει. Ήταν η πρώτη της εμφάνιση μπροστά σε πραγματικό κοινό και ένιωθε πολύ πιεσμένη και τρομοκρατημένη. Μόλις όμως τελείωσε το τραγούδι της, το κοινό την αποθέωσε. Είχε, μόλις, κερδίσει την αναγνώριση που της άξιζε.
Δύο εβδομάδες μετά την πρώτη της εμφάνιση, ο Λουί Λεπλέ δολοφονήθηκε. Η Πιάφ ήταν μία από τους υπόπτους. Αυτό τη στεναχώρησε βαθιά, γιατί ο Λεπλέ ήταν στενός της φίλος. Δεν ήθελε ωστόσο να επιστρέψει στους δρόμους και έτσι επικοινώνησε με τον Ρεϊμόντ Ασσό που της είχε προτείνει να συνεργαστεί μαζί του νωρίτερα. Ο Ασσό της έδωσε νέα τραγούδια και της έμαθε πώς να συνθέτει και πώς να ντύνεται για το κοινό. Το 1940, έπαιξε ακόμη και σε ένα έργο με τίτλο Le Bel Indifférent του ποιητή Ζαν Κοκτώ. Πολλοί συνθέτες και συγγραφείς ήθελαν να συνεργαστούν μαζί της και το ρεπερτόριό της μεγάλωσε.
• 1946 το ταξίδι στις Ηνωμένες Πολιτείες
Το 1946, η Πιάφ πήγε στις Ηνωμένες Πολιτείες με το φωνητικό γαλλικό συγκρότημα Les Compagnons de la Chanson. Αυτό ήταν όταν κυκλοφόρησε το επιτυχημένο τραγούδι Les Trois Cloches. Κατέκτησε το κοινό και έκανε φιλίες με τους μεγαλύτερους Αμερικανούς σταρ. Άρχισε να παίζει σε ένα καμπαρέ στη Νέα Υόρκη που ονομάζεται Βερσαλλίες. Για τους Αμερικανούς, η Εντίθ Πιάφ εκπροσωπούσε τη Γαλλία.
• Οι ΗΠΑ και η γνωριμία με τον Μαρσέλ Σερντάν
Σε μια από τις περιοδείες της στις Ηνωμένες Πολιτείες, η Πιάφ συνάντησε τον Μαρσέλ Σερντάν, έναν Γάλλο παγκόσμιο πρωταθλητή πυγμαχίας. Ήταν στην πόλη της Νέας Υόρκης για αγώνα και της τηλεφώνησε. Αυτή η συνάντηση οδήγησε σε δύο χρόνια ευτυχίας και παθιασμένης αγάπης. Δυστυχώς, ο Σερντάν πέθανε σε αεροπορικό δυστύχημα. Ο θάνατός του την επηρέασε βαθιά. Ένα μέρος της πέθανε μαζί του. Έγινε πιο σοβαρή και λιγότερο χαρούμενη στη σκηνή.
• Πιάφ, μια γυναίκα που χρειαζόταν αγάπη για να επιβιώσει
Η Εντίθ Πιάφ είχε λίγους εραστές, παντρεύτηκε επίσης και τον Ζακ Πιλ. Η ζωή της και τα τραγούδια της αποτελούσαν ένα σύνολο. Έγραφε πολλά για την αγάπη. Όταν περνούσε δύσκολες στιγμές, τις αντιμετώπιζε μέσα από τα τραγούδια της. Δεδομένου ότι ήταν μια τόσο παθιασμένη γυναίκα, κάθε εραστής τής έφερνε χαρά, λύπη, πάθος και της έδινε κίνητρα για να γράψει τραγούδια. Δεν μπορούσε να ζήσει χωρίς να τραγουδήσει και δεν μπορούσε να ζήσει χωρίς αγάπη. Έπρεπε να εκφραστεί για αυτό που την συγκινούσε.
•Συνέθεσε το Non, je ne regrette rien με τον Σαρλ Ντυμόν
Αυτό το τραγούδι ήταν μια αποκάλυψη για εκείνη! Ήταν καιρός να ξεχάσει το παρελθόν, να κάνει ένα νέο ξεκίνημα και να ανανεωθεί. Το ερμήνευσε για πρώτη φορά μετά από μια ασθένεια που την ταλαιπώρησε σχεδόν ένα χρόνο.
• Τάφηκε στο κοιμητήριο Περ-Λασαίζ στο Παρίσι
Η Πιάφ πέθανε όταν ήταν μόλις σαράντα οκτώ ετών. Τάφηκε στο νεκροταφείο Περ-Λασαίζ. Στον τάφο της, μπορεί κανείς να διαβάσει τον τελευταίο στίχο του τραγουδιού της L’Hymne à l’Amour: «Dieu réunit ceux qui s’aiment», που σημαίνει «Ο Θεός σμίγει ξανά αυτούς που αγαπιούνται». Η Εντίθ Πιάφ θάφτηκε δίπλα στον πατέρα της και την κόρη της, αλλά και τον τελευταίο σύζυγό της, τον Έλληνα Θεοφάνη Λαμπουκά που η τραγουδίστρια φώναζε “Τεό Σαγαπό”.
