Κώστας Β. Ζήσης
«Η ποίηση πρέπει να ‘ναι ένας οδηγός μάχης κι ευτυχίας ένα όπλο στα χέρια του λαϊκού αγωνιστή μια σημαία στα χέρια της ελευθερίας»
Αυτά τα λόγια ανήκουν στον Γιάννη Ρίτσο. Τον ποιητή της Ρωμιοσύνης και του Επιτάφιου. Και είναι η δική του τοποθέτηση, για το βαρύ οπλοστάσιο της τέχνης, για το ποια πρέπει είναι η θέση της μέσα στην ίδια την κοινωνία και ποιους σκοπούς πρέπει να υπηρετεί για την εξύψωση του Ανθρώπου.
Και έτσι χρησιμοποίησε την δική του τέχνη, την ποίηση ο Γιάννης Ρίτσος. Την έθεσε στην υπηρεσία υψηλών ιδανικών για την Ανθρωπιά, τη Δικαιοσύνη, την Ισότητα, για ένα καλύτερο Άυριο. Μόνο την τέχνη του; Όχι, έθεσε αυτόν ψυχή τε και σώματι στον ίδιο αγώνα. Δεν κρύφτηκε πίσω από την ακαδημαϊκότητα της πένας του , δεν σιώπησε πάνω από τα χειρόγραφά του. Και αυτή η στάση του, αυτή η σύσσωμη, σύμψυχη και σύμπνοη ταύτισή του με τους αγώνες της εργατικής τάξης, ανέδειξαν τις περίφημες «Γειτονιές του Κόσμου».
Έργο, που γράφτηκε στα χρόνια της εξορίας του από το 1949 έως το 1951, στις πέτρες της Μακρονήσου και του Άη Στράτη, και στο οποία ζωντανεύουν τα χρόνια της πρωτοφανούς αντίστασης ενός ολόκληρου λαού στο ναζιστικό τέρας, της σύνταξής του για την διεκδίκηση ενός δικαιότερου, εξανθρωπισμένου μέλλοντος μέσα από τις οικουμενικές ιδέες του κομμουνιστικού κινήματος. Οι Γειτονιές του Κόσμου, είναι ένα λαϊκό τραγούδι, ένα χρονικό για την σκοτεινή κατοχή, την ηρωική αντίσταση, τα προδοτικά Δεκεμβριανά, τον εμφύλιο, την πικρή ήττα των ανθρώπων που αγωνίστηκαν για μια ελεύθερη, ανεξάρτητη Ελλάδα για να καταλήξουν σε κελιά, μπουντρούμια, τόπους εξορίας, και να υποστούν διωγμούς και αποκλεισμούς, σε μια πλήρη επικράτηση του άδικου έναντι του δίκιου. Ένα χρονικό-ύμνος για το μεγαλείο του Ανθρώπου και της δύναμής του, τον ηρωισμό του, την ελπίδα για έναν καλύτερο κόσμο που τίποτα δεν είναι ικανό να την τσακίσει.
Η Νάντια Δαλκυριάδου, αφουγκράζεται τις λέξεις, τις πνοές και τους ανασασμούς του ποιητή, σε ένα θέατρο που συναντιέται με την κοινωνία και προχωρά μαζί της στον ίδιο κακοτράχαλο δρόμο τους, μακριά από διδακτισμούς, και αφ’ υψηλού τοποθετήσεις. Η παρέα Των Γειτονιών του Κόσμου, ζωντανεύει στις ξύλινες σανίδες του Βαφείου, με τρόπο απλό, προσινή, αυθόρμητο . Οι στίχοι, μετατρέπονται σε δράση, αποκαλύπτοντας το μεγαλείο ψυχής όσων αγωνίστηκαν τα σκοτεινά εκείνα χρόνια. Και το σκοτεινό Βαφείο, γεμίζει Φως, Ελπίδα, Ζωή. Η ευαισθησία γίνεται ατσάλι, και το δάκρυ, πείσμα. Μια παράσταση-Υπόσχεση που δίνει ο ποιητής, η Νάντια, ο Στέφανος, ο Λάζαρος, η Ξένια, ο Δημήτρης , εμείς όλοι για τον εξανθρωπισμό μας, το δικό μας και της κοινωνίας συνάμα.
Η παράσταση επιστρέφει μετά από απανωτά soldout για δεύτερη χρονιά και για λίγες μόνο παραστάσεις στο Θέατρο – Βαφείο Λάκης Καραλής, από την Κυριακή 7 Νοεμβρίου και κάθε Κυριακή στις 20:00. Την παρέα των «Γειτονιών του Κόσμου» ζωντανεύουν οι Ξένια Αλεξίου, Λάζαρος Βαρτάνης, Στέφανος Παπατρέχας, Δημήτρης Χατζημιχαηλίδης. Η διασκευή και η σκηνοθεσία ανήκει στην Νάντια Δαλκυριάδου η οποία έχει βοηθό την Ελένη Παναγιωτακοπούλου, την κίνηση έχει επιμεληθεί η Μαρίνα Μαυρογένη και την μουσική επιμέλεια έχουν οι Έφη Ψιαχούλια και Έλσα Στουρνάρα. Τον σχεδιασμό των φώτων κάνει ο Γιώργος Ψυχράμης ενώ βίντεο και φωτογραφίες οι Αγάπη Καλογιάννη και ο Νίκος Μπίμπιζας. Την αφίσα έχει σχεδιάσει ο Στέφανος Μιχαηλίδης.
Θέατρο Βαφείο – Λάκης Καραλής,
Αγ. Όρους 16 & Κωνσταντινουπόλεως 115, Βοτανικός
Πρεμιέρα: Κυριακή 7 Νοεμβρίου, στις 20.00.
Παραστάσεις: Κυριακή, στις 20.00. Μέχρι 9/1. Διάρκεια: 90 λεπτά
Τηλέφωνο επικοινωνίας: 6944189698
Τιμές εισιτηρίων: 12€ κανονικό, 8€ φοιτητικό, 5€ ανέργων, Ατέλεια Σ.Ε.Η. – είσοδος δωρεάν
Προπώληση: Viva.gr
