“Ο αιώνας της Ασίας ανατέλλει ασκώντας πίεση στην Ευρωπαϊκή Ένωση να διαλέξει στρατόπεδο”, λέει ανώτατος διπλωμάτης. “Ο ασιατικός αιώνας μπορεί να έχει ήδη ξεκινήσει σηματοδοτώντας το τέλος ενός παγκόσμιου συστήματος υπό την ηγεσία των ΗΠΑ”, δήλωσε ο επικεφαλής εξωτερικών υποθέσεων της ΕΕ εν μέσω μιας αυξανόμενης συζήτησης στην Ευρώπη σχετικά με τη χάραξη μιας πολιτικής μεταξύ της Κίνας και των ΗΠΑ.
Ο Τζόζεφ Μπόρελ δήλωσε σε μια ομάδα Γερμανών διπλωμάτων τη Δευτέρα, ότι η πανδημία του κορονοϊού μπορεί να θεωρηθεί σημείο καμπής και ότι η «πίεση για την επιλογή πλευρών αυξάνεται». Φαίνεται να επιβεβαιώνεται ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα υιοθετήσει μια πιο ανεξάρτητη και επιθετική στάση απέναντι στο Πεκίνο. Το μπλοκ των 27 εθνών «πρέπει να ακολουθήσει τα δικά του συμφέροντα και αξίες και να αποφύγει να χειραγωγηθεί από τη μια ή την άλλη πλευρά.», συμπλήρωσε ο Μπόρελ. «Χρειαζόμαστε μια πιο ισχυρή στρατηγική για την Κίνα, η οποία απαιτεί επίσης καλύτερες σχέσεις με τις υπόλοιπες δημοκρατικές χώρες της Ασίας», τόνισε.
•Η ΕΕ ήταν επιφυλακτική απέναντι στην αντιπαράθεση του Ντόναλντ Τραμπ με την Κίνα, αλλά η επίθεση του Πεκίνου στην ανεξαρτησία του Χονγκ Κονγκ, η αυξανόμενη προθυμία της να στηρίξει τους λαϊκιστές της Ευρώπης και η άρνησή της να ανοίξει τις αγορές της οδήγησε σε αλλαγή της στάσης της Ευρώπης, σύμφωνα με αναλυτές
Η Margrethe Vestager, η επίτροπος ανταγωνισμού της ΕΕ και πρόσωπο κλειδί για τον τρόπο με τον οποίο η Ευρώπη θα χειριστεί την Κίνα στο μέλλον, δήλωσε, ότι η Ευρώπη πρέπει «να είναι πιο αποφασιστική και σίγουρη για το ποιοι είμαστε».
Μια σειρά από ανώτερους πολιτικούς στη Γαλλία και τη Γερμανία ασκούν εντονότερη κριτική στην Κίνα, βλέποντας προσπάθειες από την πλευρά της Ρωσίας να διχάσει το ευρωπαϊκό μπλοκ μέσω ενός μείγματος παραπληροφόρησης ή διαφθοράς των δεξιών λαϊκιστών, που ιδεολογικά θα έπρεπε να είναι αντίθετοι με τους Κινέζους κομμουνιστές.
Κανείς δεν ξέρει το πόσο θα αλλάξει η ΕΕ την οικονομική της σχέση με την Κίνα. Οι καθημερινές εισαγωγές στην ΕΕ από την Κίνα ανέρχονται σε 1 δις ευρώ
Ο Άντριου Σμολ, ανώτερος συνεργάτης πολιτικής στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων, τόνισε: “Η Κίνα επωφελήθηκε από την αντίθεση που έβγαλαν πολλοί Ευρωπαίοι μεταξύ Κίνας και Ρωσίας. Κατά την άποψη αυτή, ενώ η Ρωσία ήταν ενεργά εχθρική προς την ΕΕ εκτοξεύοντας την παραπληροφόρηση, στοχεύοντας τους ευρωπαίους πολίτες και προσπαθώντας να φέρει τους λαϊκιστές στην εξουσία, η Κίνα επικεντρώθηκε στη διαχείριση της εικόνας της και στη συμμαχία με την ευρωπαϊκή ελίτ πίσω από τα παρασκήνια.”
Η Κίνα βοήθησε επίσης στην οικονομική ανάκαμψη της Ευρώπης το 2007-8 αγοράζοντας χρέη και απέφυγε να υποστηρίξει τη Ρωσία έναντι της Ουκρανίας.
Η τάση της ΕΕ να είναι πιο σκληρή στην Κίνα ανεστάλη από τον φόβο ότι, εάν η Ευρώπη απομακρύνει την Κίνα εντελώς, ο κύριος εταίρος της θα πρέπει να είναι ο Τραμπ.
Μια βασική αλλαγή ήρθε την άνοιξη του 2019 όταν οι δυσκολίες πρόσβασης στην κινεζική αγορά και η εθνικιστική κατεύθυνση της ηγεσίας του Xi Jinping, οδήγησαν την ΕΕ να χαρακτηρίσει την Κίνα ως “συστημικό αντίπαλο που προωθεί εναλλακτικά μοντέλα διακυβέρνησης”.
Ο Σμαλ συμπεραίνει ότι το Πεκίνο φαίνεται να αποφάσισε να χρησιμοποιήσει την Ευρώπη σε μια στιγμή βαθιάς εσωτερικής έντασης σχετικά με τις υποτιθέμενες ανεπάρκειες της δυτικής δημοκρατίας. «Δεν ήταν αρκετό να προβληθεί ότι το κινεζικό κομμουνιστικό κόμμα είχε πετύχει. Έπρεπε να φανούν οι άλλες χώρες αποτυχημένες», είπε.
•Το ερώτημα για τους ευρωπαίους πολιτικούς τώρα είναι πώς να αντισταθεί η Ευρώπη στην Κίνα χωρίς να πέσει στον ψυχρό πόλεμο του Τραμπ. Το πρώτο βήμα είναι να διαπιστωθεί ο βαθμός εξάρτησης από την Κίνα μέσω του ελέγχου των επενδύσεων που βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη στη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ιταλία και την Ισπανία. Ο στόχος είναι η ενίσχυση της κυριαρχίας της Ευρώπης σε στρατηγικές επενδύσεις όπως η αυτοκινητοβιομηχανία, η αεροδιαστημική και η φαρμακευτική βιομηχανία
Το επόμενο τεστ είναι η κατεύθυνση της ίδιας της Κίνας. Κινέζοι βετεράνοι αξιωματούχοι και σύμβουλοι αποδοκιμάζουν τη διπλωματία της Κίνας να μετατρέψει την ΕΕ σε ζώνη προστασίας ενάντια στις ΗΠΑ.
Ομοίως, ο Long Yongtu, ο οποίος διαπραγματεύτηκε την ένταξη της Κίνας στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου το 2001, που σηματοδότησε την εκπληκτική οικονομική ανάπτυξη της Κίνας, προειδοποίησε τον Μάιο ότι η Κίνα κινδύνευε να απομονωθεί από μια νέα παγκόσμια οικονομική τάξη.
Αλλά με τον Τραμπ να προσπαθεί να συσπειρώσει τους G7 – και συγκεκριμένα τις ευρωπαϊκές δυνάμεις – εναντίον της Κίνας, χρησιμοποιώντας την τύχη του Χονγκ Κονγκ ως αιχμή του δόρατος, η Κίνα μπορεί να θεωρήσει ότι είναι πια πολύ αργά για να κάνει την Ευρώπη να γυρίσει πίσω.
