Γιάννης Παναγόπουλος
Πνευματικό λουμπάγκο. Ιδεολογική τρικυμία. Αποφάσεις βγαλμένες από τα εντόσθια του άγχους. Πολιτικός εξπρεσιονισμός. Κρατικός φιλελευθερισμός. Μια Κυβέρνηση installation. Δεν υπάρχουν ρε φίλε. Δεν υπάρχουν. Το γκάλοπ που έδειξε προχτές ο Alpha μόνο ως κακόγουστο έργο τέχνης μπορείς να το δεις και τις πρωθυπουργικές εμφανίσεις ως νούμερα γραφικής περσόνας που του αρέσει να κοιτά κάμερες με σφιγμένο βλέμμα.
Καθόλου τυχαία και στη σκιά ενός ακόμα κυβερνητικού φιάσκου, μόλις χτες ο υπουργός υγείας ανακοίνωσε πως από τη Δευτέρα το ωράριο στην εστίαση θα γίνει απεριόριστο, πως στα μπαρ θ’ ακουστεί ξανά μουσική. Τι και αν υπάρχουν ακόμα σπίτια, εντός Αττικής, που δεν έχουν ρεύμα; Τι και αν οι δρόμοι δεν έχουν καθαρίσει από το χιόνι; Ή πως, ακόμα, στα βόρεια προάστια της πόλης υπάρχουν αποκλεισμένα τετράγωνα; Η κυβέρνηση θέλει να αλλάξει την ατζέντα. Ακόμα και αν τα κρούσματα της πανδημίας, τα ανακοινωμένα, παραμένουν στον θεό ή ο αριθμός των νεκρών ανεβαίνει, οι αρχοντοχωριάτες που κυβερνούν θεωρούν πως έτσι χρυσώνουν το χάπι της αποτυχίας τους. Ίσως πιστεύουν πως μερικά απανωτά ξενύχτια θα μας στρώσουν. Πια γνωρίζουμε. Αυτή η κυβέρνηση δεν θέλει να παράγει πολιτική. Η εξουσία τη νοιάζει. Για εκείνη ζει. Αυτή είναι η ονείρωξή της. Εκεί θέλει να παραμείνει. Η διατήρησή της θα εργαλειοποιηθεί όσο δεν πάει. Και όσο οι δεξιότεροι της αφεντιάς τους σκληρύνουν τόσο και εκείνος τους σιγοντάρει.
Θυμάσαι πώς ολοκληρώθηκε το δεύτερο λοκντάουν; Θυμάσαι τα επεισόδια της Νέας Σμύρνης; Από το επόμενο πρωί εκείνης της βραδιάς που ο κόσμος της γειτονιάς συγκρούστηκε με την αστυνομία ο εγκλεισμός (μας) είχε μόλις τελειώσει. Έστω και ενοχικά ξαναβγήκαμε από τα σπίτια μας απλά γιατί η κυβερνητική επικοινωνία είχε τσαλακωθεί έντονα. Αυτό που συνέβη τότε, αυτό συμβαίνει σήμερα.
Η παραβίαση των δικαιωμάτων μας δεν είναι χόμπι. Μας κυβερνούν άνθρωποι που πιστεύουν το αντίθετο. Η έναρξη της μουσικής, η επαναφορά του κόσμου στα γήπεδα, το απεριόριστο ωράριο της εστίασης έρχεται παρέα, ακόμα μια φορά, με το επικοινωνιακό τσαλάκωμα του πρωθυπουργού. Το καλύτερο όμως είναι το διχίλιαρο στους εγκλωβισμένους της Αττικής Οδού. Εκεί ο λίντερ της εξουσίας έκανε ένα ντιλ για όλους εσάς που αποκλειστήκατε γιατί… έτσι. Γιατί τόσο θέλει να πάρετε μπας και δε ζητήσετε περισσότερα από εκείνον. Το κράτος του δηλαδή.
