Από τον Ελευθέριο Λεβαντή //
Κεφάλαιο 4. «Παιχνίδια με τη φωτιά»
Quam multa fieri non posse, priusquam sint facta, judicantur?
How many things are considered impossible until they are actually done …
Gaius Plinius Secundus
https://www.youtube.com/watch?v=J74ttSR8lEg
The Byrds- Eight Miles High (HQ)
Δεν θα του ‘γραφε όμως εκείνη τη νύχτα… ούτε βέβαια θα του ξανάγραφε ποτέ… Mόνο μετά από χρόνια, έτσι απλά, ένα ωραίο πρωί, ο Τζων θα παραλάμβανε από τον ταχυδρόμο του χωριού, τον Σοφοκλή, ένα πακέτο από τον τελευταίο διοικητή της βάσης Ton Son Nhut στη Σαγκάη! Βλέπεις, ο Τζων είχε ξεμείνει σε κείνα τα μέρη μετά τη θητεία του στη βάση που δεν υπήρχε πια και ζούσε στο σπιτάκι ενός γέρου ψαρά στην παραλία των Γούρνων, βγάζοντάς τα πέρα σαν δάσκαλος αγγλικών, δίπλα στην κτητική κρητική γυναίκα του και το σόι της.
Το πακέτο συνοδευόταν από μια θλιβερή δακτυλογραφημένη επιστολή μεσ’ στο χακί, άκαμπτη και ψυχρή και ‘κεινη, σαν να βαρούσε προσοχή, όταν την έβγαζε ο Τιμ μέσα από το φάκελο!
«Αγαπητέ Κε Τζιμ…..
Τις προάλλες επιθεωρούσα το προσωπικό μου αρχείο και βρήκα το ανά χείρας πακέτο, που μου παραδόθηκε θυμάμαι από τον γραμματέα του απερχόμενου τότε διοικητή ….τάδε, μόλις ανέλαβα τη βάση του Ton Son Nhut στη Σαγκάη, γύρω στο έτος 1972 . Επάνω στο πακέτο υπήρχε γραμμένο το όνομά σας και από κάτω σας διεύθυνση η «Aμερικάνικη Bάση στις Γούρνες.»
Σας αποστέλλω λοιπόν τα λιγοστά υπάρχοντα που εβρέθησαν στον φοριαμό του στρατιώτη Τζακ …., ο όποιος είχε κατά πληροφορίες χαρακτηρισθεί από την Υπηρεσία αδικαιολογήτως απών ήδη από το έτος 1970.»
Μέσα στο πακέτο η φωτογραφία μιας όμορφης νέας κοπέλας, ένας αναπτήρας και ένα μεγάλο τετράδιο σημειώσεων. Στο εξώφυλλο η επισημείωση «Loretta Ζ.»
Το έπος (όπως αποδείχτηκε αργότερα) της Loretta Z άρχιζε κάπως έτσι:
«Εκείνο το απόγευμα ήμουν μετά από καιρό εξοδούχος, είχα αράξει στα αγαπημένα μου τραπεζάκια του καφέ του Continental, επί της Catinat street, χάζευα απέναντι το φαρμακείο Solirοne και άκουγα από τον σταθμό μας στη Saigon, ένα τραγουδάκι των Byrds.
Κεφάλαιο. 5: «Loretta’s tale»
To πραγματικό και το γνήσιο θα έβρισκε πιο εύκολα τον δρόμο του στον κόσμο μας, αν δεν ήταν εκείνοι οι τύποι, που επειδή είναι οι ίδιοι ανίκανοι να το αντιληφθούν, το έχουν κάνει σκοπό της ζωής τους να το πολεμούν λυσσαλέα, για να μη γίνει αντιληπτό από κανέναν...
Arthur Schopenhauer
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=gTvPiBuMPPE
lorettas tale – cockney rebel
Ο Άνθρωπος έχει τη θαυμαστή ικανότητα, όπου και αν γυρίσει να κοιτάξει, να δημιουργήσει έναν ολόκληρο καινούργιο κόσμο, με τις δικές του αξίες, οπτασίες, φαντάσματα, πειρασμούς. Ο κάθε άνθρωπος ..
Τι ακριβώς όμως μπορεί να σημαίνει ένας νέος κόσμος και πιο συγκεκριμένα ένα όραμα, μια οπτασία, ή ένας πειρασμός; Μάλλον αυτό είναι τελικά και το μόνο πραγματικό και γνήσιο στη ζωή μας !
Α ναι, το παιχνίδι με τον πειρασμό… Αμέτρητα τα άξια μυαλά, που δεν το έπαιξαν καλά, την πάτησαν και κάηκαν καθώς πλησίασαν το όραμα και μπήκαν στην απαγορευμένη ζώνη.
Στην απαγορευμένη ζώνη θα βρεις να λουφάζουν και οι περισσότεροι από μας… η αδρεναλίνη ανεβαίνει, ο κίνδυνος μεγάλος …το ίδιο όμως και η έμπνευση (the sky is the limit!)… και το θέμα είναι πόσο καλά θα παίξεις αυτό το παιχνίδι και αυτό διαχωρίζει τους συγγραφείς από τους κοινούς θνητούς..
Εκείνη την ημέρα, η Loretta ήρθε στο Φαρμακείο, χωρίς να το έχει προγραμματίσει. Περνούσε τυχαία από την περιοχή και σκέφτηκε να ρωτήσει για την καινούργια αντιηλιακή κρέμα της Guerlain.
Την έπιασα με την άκρη του ματιού μου και μόλις που πρόλαβα εκείνο το χαμόγελο ….
Και αυτό ήταν όμως και το τελευταίο πράγμα που μπόρεσα να δω – θέλω να πω το τελευταίο πράγμα που κοίταξα και είδα, όπως έκανα από τη μέρα που γεννήθηκα.
Τώρα τίποτα δεν ήταν πια το ίδιο, γιατί όπου και αν κοίταζα έβλεπα άλλα πράγματα..
Είδα μόνο σαν μέσα από παραμορφωτικό φακό, ότι ήταν ψηλή, λεπτή, αλλά με τόσο εμφανείς καμπύλες, που ίσως και να ήταν και γυμνή, αλλά και πάλι δεν μπορούσα να κρίνω πια αντικειμενικά – το χαμόγελο τα είχε σκεπάσει όλα.
Και εκείνο το λεπτό αραχνοΰφαντο που τα έδειχνε και τα έκρυβε όλα – ή μήπως δεν φορούσε εσώρουχα..
– Agent Orange σκέφτηκα και όμως, κάτι μέσα μου μ’ έσπρωχνε να τρέξω κοντά της να τη γνωρίσω!
Δεν την πρόλαβα όμως… αλλά δεν έχασα το θάρρος μου και μπήκα ο ίδιος στου Σολιρόν!
-Συγγνώμη είπα, μόλις βγήκε έξω μια ψηλή νέα κοπέλα και κάτι της έπεσε…
-Α ναι, είπε η βοηθός, θα λέτε τη Λορέττα Ζ., είναι η γυναίκα του von Bαyme, του Γερμανού πρέσβη στη Σαϊγκόν!
