Δρ. Μάρθα- Σπυριδούλα Κατσαρού*
Αν νόσησες από Covid-19 κι είσαι από τους τυχερούς που επέζησες, τα βάσανά σου δεν τελειώνουν πάντα μετά την ίασή του. Τα «κουσούρια» που σου αφήνει αυτή η ασθένεια είναι ένας άλλος Γολγοθάς που πρέπει να διασχίσεις και μάλιστα με ελάχιστη κατατόπιση και ενημέρωση για το τι πρέπει να κάνεις και -κυρίως- να μην πανικοβληθείς. Κι εγώ που είμαι παθούσα θέλω να καταθέσω την προσωπική μου εμπειρία και να συμβάλω με τις όποιες γνώσεις μου στην ενημέρωση του κοινού.
Τον Οκτώβριο του 2020 με βρήκε και μένα η Covid-19. Θετικό τεστ σημαίνει άγχος, ανασφάλεια, φόβος. Πόσο μάλλον όταν η δουλειά σου είναι να διαβάζεις όλες αυτές τις βιβλιογραφικές αναφορές για τις επιπτώσεις που τότε ήταν κυρίως από Κίνα. Ευχαριστώ τον Θεό που δεν χρειάστηκε να τη βγάλω σε καμία μονάδα διασωληνωμένη, όπως ο φίλος μου ο Βίκτωρας. Οι μέρες πέρασαν και με το παραπάνω και ο Covid-19 έφυγε. Έκανα και ένα ακόμα τεστ στις 20 ημέρες και σιγουρεύτηκα ότι ελευθερώθηκα και ότι είμαι ασφαλής για τους γύρω μου…
Στις 25 ημέρες και όντας στην εργασία μου, ένιωσα ρίγη και εξάντληση, επιστρέφοντας στο σπίτι άρχισα να τρέμω και να έχω δέκατα. Έκανα ξανά τεστ, ήταν αρνητικό. Η συνύπαρξη γαστρεντερικών συμπτωμάτων με οδήγησε σε αγωγή γαστρεντερίτιδας. Τα δέκατα όμως επέμεναν. Ένα τεστ ακόμα, αρνητικό και αυτό. Μα όμως ένιωθα χειρότερα από όταν είχα Covid-19. Αναρωτιόμουν τι συμβαίνει… τότε γιατρός για να σε δει μετά από Covid-19 ήταν σχεδόν αδύνατον. Ευτυχώς, με δέχτηκε η πνευμονολόγος που με κούραρε στον Ευαγγελισμό όταν είχα τον ιό (από μηχανής Θεός). Οι εξετάσεις έδειξαν θεματάκι στην πήξη, οπότε προχώρησα σε ένα σωρό εξετάσεις που όμως βγήκαν φυσιολογικές. Με τις μέρες άρχισα να είμαι καλά. Ξαφνικά όμως πάλι τα ίδια.. δέκατα, κόπωση κλπ κλπ. Νέο εύρημα μεταλοιμώδης υποκλινικός υπερθυρεοειδισμός.
Για να μην εξιστορώ όλα τα ιατρικά δεδομένα, γιατί το θέμα μόνο εκεί δεν είναι, από τότε μέχρι σήμερα έχω περάσει από τουλάχιστον 25 διαφορετικούς γιατρούς και έχω κάνει τουλάχιστον 65 επισκέψεις για να καταλάβω τι μου συμβαίνει. Από τους 25 μόνο 5 ήταν πραγματικά ενημερωμένοι και πραγματικά βοηθητικοί. Δεν ήταν λίγες οι φορές που άκουσα «θα σου έδινα ένα αγχολυτικό αν δεν θήλαζες». Με τα πολλά και τα εκείνα κόντεψα να το πιστέψω και εγώ… αλλά όλα αυτά τα ξενόγλωσσα κείμενα που διάβαζα δε με αφήναν να πειστώ. Τόσοι χιλιάδες άνθρωποι στην Αγγλία με Long-Covid… στην Ελλάδα πού είναι όλοι αυτοί; Είχα καταντήσει σαν την αδερφή του Μέγα Αλέξανδρου, όποιον έβλεπα τον ρωτούσα «ξέρεις κανέναν σαν εμένα;» Ζήτημα να είχα μάθει για 4 άτομα συνολικά… Μάταια σε όλο αυτό θα συνέχιζα να είμαι μόνη. Άντε να εξηγείς γιατί δεν μπορείς, γιατί ζαλίζεσαι, γιατί δεν κάθεσαι με το παιδί σου και ξαπλώνεις σαν να μην υπάρχει αύριο και όλα αυτά τη στιγμή που εσύ δεν μπορείς ούτε τουαλέτα να πας.
Όλα αυτά, μέχρι τη μέρα που η μητέρα μου μου λέει έχω φίλους με long covid και μάλιστα πολλούς. Έχουν τα ίδια συμπτώματα με σένα… να, μπες στο fb μου και δες. Τότε άνοιξε ένας νέος ορίζοντας για μένα. Δεκάδες άνθρωποι και γιατροί μιλούσαν εκεί μέσα για αυτά που είχα και εγώ. Πόσο ταλαιπωρημένοι, αδιάγνωστοι και χωρίς θεραπείες είναι, όμως όλοι δυνατοί χαρακτήρες, νέοι άνθρωποι, ο ένας δίπλα στον άλλον. Πίσω από αυτό όλο ήταν μία παιδίατρος η Ελένη Ιασωνίδου, η οποία είχε τη σκέψη και τη δύναμη να κάνει όλο αυτό. Ναι, για έναν πάσχοντα long covid χρειάζεται δύναμη να το κάνεις αυτό γιατί μία υποτροπή μπορεί να σε κάνει πλήρως μη λειτουργικό για εβδομάδες.
•Μόνο να σκεφτεί κανείς ότι αυτό το κείμενο το έγραψα σε δύο δόσεις γιατί ενδιάμεσα υποτροπίασα (το long covid κάνει εξάρσεις και υφέσεις) και έτσι με 125 παλμούς το λεπτό ήταν αδύνατο να το ολοκληρώσω. Η διάγνωσή μου είναι δυσαυτονομία που προκαλεί το σύνδρομο ορθοστατικής ταχυκαρδίας. Με λίγα λόγια το σώμα μου έχει δυσανεξία στην όρθια στάση και ανεβάζει παλμούς σαν να τρέχω, ενώ είμαι ακίνητη
Ευτυχώς για μένα, έχω τους γιατρούς μου που είναι δίπλα μου, όμως τους περισσότερους βασανίστηκα πολύ για να τους βρω. Όχι πως δεν υπάρχουν γιατροί, υπάρχουν αλλά, λυπάμαι, πολλοί δεν έχουν κάνει τον κόπο να ενημερωθούν. Έχω πλέον νευρολόγο, καρδιολόγο, ενδοκρινολόγο και παθολόγο που με παρακολουθούν. Έχω και τον ψυχίατρό μου που ήταν ο πρώτος που μου είπε «Είναι οργανικό αυτό που έχεις δεν είναι ψυχολογικό». Όμως τον χρειάζομαι γιατί δεν είναι λίγες οι φορές που πέφτω ψυχολογικά και λέω «αυτό δε θα μου περάσει ποτέ.» Ξέρω πολλούς ανθρώπους με long covid που ακόμα ψάχνουν μια ουσιαστική ιατρική συμβουλή, κάποιον να τους δει και να έχει κάτι να πει.
Οι long covid πάσχοντες μπορεί να έχουν ανοσμία/παροσμία, κόπωση, ζαλάδες, ορθοστατική ταχυκαρδία, πρόωρη εμμηνόπαυση, θυρεοειδοπάθειες, τριχόπτωση, καρδιακά προβλήματα, μυαλγίες, δυσαυτονομία, δερματικές διαταραχές, δύσπνοια και ένα σωρό άλλα θέματα.
Αν κάποιος νιώθει ότι ο Covid-19 κάτι άλλαξε σε αυτόν, αν νιώθει περίεργα συμπτώματα που δεν τον αφήνουν, μπορεί να μας βρει όλους εκεί, στην κλειστή ομάδα Facebook ‘Long Covid Eλληνική ομάδα υποστήριξης’. Εμένα, την Ελένη, τη Μαίρη, τον Γιώργο, τον Αντώνη, τη Μαρία και πολλούς άλλους, να προσπαθήσουμε μαζί μέχρι η επιστήμη να δώσει τη λύση. Πιστεύω ότι θα τη δώσει.
*Η Μάρθα Σπυριδούλα Κατσαρού, σπούδασε Βιοχημεία- Βιοτεχνολογία στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Το 2012 ολοκλήρωσε την πρώτη διδακτορική της διατριβή με αντικείμενο τον καρκίνο του δέρματος. Έκτοτε ασχολείται ως μεταδιδακτορική ερευνήτρια με τη φαρμακογονιδιωματική και τη στοχευμένη θεραπεία. Έχει δεκάδες δημοσιεύσεις σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά και ομιλίες σε ευρωπαϊκά και παγκόσμια συνέδρια. Το 2020 ξεκίνησε την εκπόνηση δεύτερης διδακτορικής διατριβής με θέμα τους γενετικούς πολυμορφισμούς και πώς επιδρούν στην εμφάνιση ασθενειών. Είναι παντρεμένη και μαμά ενός αγοριού δύο ετών.
