Ήταν μια περίοδος που την κοινωνία του Ιράκ δεν βάραινε η υστεροβουλία της θρησκείας.
Οι γυναίκες κυκλοφορούσαν ελεύθερα. Το σώμα τους δεν ήταν ταμπού. Η διδασκαλία της μουσικής ήταν ελεύθερη. Ήταν μια περίοδος που η Βαγδάτη απόκτησε τη φήμη μύθου. Η εικόνα της ήταν τόσο διαφορετική από εκείνη που “βλέπουμε” σήμερα. Ή εκείνη που είδαμε “χτες”, την περίοδο των βομβαρδισμών των παλατιών του Σανταμ Χουσεΐν, των κατεστραμμένων νοσοκομείων, του τρομαγμένου βλέμματος των παιδιών.
Ο Λατίφ Αλ Άνι (1932 – 2021) ήταν εμβληματική φιγούρα της ιρακινής φωτογραφίας.
Από τη δεκαετία του 1950 έως τη δεκαετία του ’70, κατά τη διάρκεια μιας περιόδου αυξημένου κοσμοπολιτισμού και ανοίγματος της χώρας, ήταν πολύ παραγωγικός στην τεκμηρίωση της καθημερινής ζωής στο Ιράκ. Το τεράστιο αρχείο του, με ασπρόμαυρες ρεαλιστικές φωτογραφίες, παρέχει ένα μοναδικό αποτύπωμα, ένα ντοκουμέντο για την εμπειρία του Ιράκ στα μέσα του 20ού αιώνα, που δυστυχώς από τη δεκαετία του 1980 είχε πέσει στην αφάνεια.
Είναι τα τελευταία χρόνια που το έργο του φωτογράφου ανακαλύπτεται από ένα διεθνές ακροατήριο, αφού είδε την 56η Μπιενάλε της Βενετίας το 2015.
Η συντριπτική πλειοψηφία του έργου του Λάτιφ Αλ Άνι δημιουργήθηκε εδώ και τρεις δεκαετίες και ενέπνευσε μια «χρυσή εποχή» για το Ιράκ, μια χαμένη πλευρά της ιρακινής κοινωνίας. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1950 έως το ξέσπασμα του πολέμου Ιράν-Ιράκ (1980-1988), ο Αλ Άνι κατάφερε να αποτυπώσει με ρεαλιστικό τρόπο τον – σύγχρονο και πολυπολιτισμικό – κοινωνικό ιστό της χώρας.
Οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες του Αλ Άνι παρουσιάζουν μια πόλη που μπορεί να σχοινοβατεί χωρίς ρίσκο ανάμεσα στην παράδοση και αυτό που θα λέγαμε σύγχρονο τρόπο ζωής.
Μέχρι τη δεκαετία του 1960, όταν οι ανταγωνιστικές ομάδες αγωνίζονταν για εξουσία στο Ιράκ, ο φωτογράφος κατάφερε να εκθέσει το έργο του στην Αμερική και την Ευρώπη, καθώς και σε όλη τη Μέση Ανατολή. Ωστόσο, από τη δεκαετία του 1980, η ολοένα και πιο αυταρχική ατμόσφαιρα του καθεστώτος του Σαντάμ Χουσεΐν κατέστησε αδύνατη τη δημόσια φωτογραφία.
Ο Αλ Άνι έχασε έπειτα ένα μεγάλο μέρος του ιστορικού του αρχείου κατά την εισβολή των Η.Π.Α. το 2003, με αποτέλεσμα να χάσει κάθε ενδιαφέρον για τη δημιουργία περισσότερης φωτογραφίας.
Το παγκόσμιο ενδιαφέρον για τις εικόνες του Αλ Άνι αναβίωσε το 2015 όταν το ιρακινό Ίδρυμα Ruya ζήτησε να εκθέσει εικόνες του στο περίπτερο του Ιράκ στην 56η Μπιενάλε της Βενετίας.
