από τον Γιάννη Πααγόπουλο //
Θεσσαλονίκη, Αθήνα, μουσική, ο ήχος της τρομπέτας του που ταιριάζει και στις δύο πόλεις, οι ηχογραφήσεις του, οι ηχογραφήσεις για άλλους καλλιτέχνες, η Μενδώνη, ο ΠΑΟΚ, η συμμετοχή του στους 100°C του Γιάννη Αγγελάκα, τα τραγούδια που ήρθαν, τα τραγούδια που θα έρθουν. Κάθε φορά που συναντιόμαστε με τον τρομπετίστα Γιώργο Αβραμίδη υπάρχει ένας νέος εαυτός του να προτείνει. Μπορεί να είναι κατακόρυφα cool ή μπορεί να είναι μασίφ εξπεριμένταλ. Όπως και να το δεις αυτός ο μουσικός από τη Θεσσαλονίκη δεν μπορεί να ζήσει απομακρυσμένος από τη δημιουργία. Ακόμα και στη δίνη της πανδημίας τη μουσική σκάλιζε με το δικό του τρόπο. Ο Γιώργος έχει κυκλοφορήσει τρία άλμπουμ, «Protocol» και «Voyager» και «Invented Memories». Πρόσφατα κυκλοφόρησε και νέο τραγούδι “Poet’s Laurel”
-Πώς πέρασες στην καραντίνα; Η όρεξη σου για μουσική παρέμεινε ανέγγιχτη ;
Ήταν ομολογουμένως μια πρωτόγνωρη κατάσταση αυτή που βιώσαμε με την καραντίνα και όπως σε όλες τις δύσκολες φάσεις της ζωής μου, έτσι και σε αυτήν, η μουσική ήταν αυτή που με ξελάσπωσε. Δεν σταμάτησα την μελέτη μου πηγαίνοντας παράνομα στο στούντιό μου αλλά πέρα από αυτό, ηχογραφήσαμε και ένα νέο κομμάτι με την μπάντα μου, για το οποίο γυρίσαμε και ένα βίντεο κλιπ χάρη στην βοήθεια του ταλαντούχου φίλου μου Αλέξανδρου Καντόρου. Με μουσική δημουργία και γυμναστική λοιπόν την παλέψαμε την καραντίνα.
-Ένα καλοκαίρι χωρίς λάιβ. Το είχες ποτέ φανταστεί; Τι θα κάνεις το καλοκαίρι σου;
Αυτό δεν το είχα φανταστεί πραγματικά. Είναι πολύ στενάχωρο. Ξέρετε, για εμάς που ασχολούμαστε με τις τέχνες δεν το κάνουμε μόνο για βιοπορισμό. Υπάρχει μεγάλη ανάγκη να εκφραστούμε και να επικοινωνήσουμε με τον κόσμο. Για εμάς είναι τρόπος ζωής. Να μπούμε στο βανάκι, στο καράβι, στο τρένο και να βγούμε στον δρόμο. Σκέφτομαι πολύ σοβαρά όπως και άλλοι φίλοι και συνάδελφοι, έτσι που ήρθαν τα πράγματα, να πάρουμε τα όργανα στον ώμο και να γίνουμε πραγματικοί μουσικοί του δρόμου. Εκτός αν μας το απαγορεύσουν και αυτό μιας και οι απαγορεύσεις είναι και της μοδός.
-Αν είχες απέναντί σου την Υπουργό Πολιτισμού τι θα της έλεγες;
Δυστυχώς από ό,τι φαίνεται σε αυτή τη θέση βρίσκεται ένας άνθρωπος που έχει τόση σχέση με τον πολιτισμό όση έχει το δωμάτιο με τη μουσική δωματίου. Αυτοί οι άνθρωποι είναι εχθροί του πολιτισμού και των ανθρώπων του. Φάνηκε και από τις αντιδράσεις τους στις τελευταίες τους ανακοινώσεις και όπως είπε και ο Γιάννης Αγγελάκας “μιλάμε για εφήμερα πολιτικά κοκοράκια που κρίνουν εξ ιδίων και το μόνο πράγμα που αφήνουν πίσω τους είναι λάσπη, σάλια, δυστυχία και χολή. Όταν όλους θα μας πάρει ο αέρας ποιος θα ξανασχοληθεί με τα πνευματικά τους περιττώματα;”
-Κοιτούσα το βιντεοκλίπ που γύρισες για το τραγούδι σου «Doorways». Και μετά άκουσα το τραγούδι σκέτο. Αυτό που καταλαβαίνω είναι πως υπάρχει ενέργεια για δημιουργία ανάμεσα σε μια γενιά μουσικών. Αυτή η τάση, αυτή η σκηνή πώς θα μπορέσει να εκφραστεί επαγγελματικά; Είναι φορές που η Ελλάδα μοιάζει μικρή να χωρέσει το ταλέντο των μουσικών της;
Όντως υπάρχει μεγάλη ενέργεια για δημιουργία και αυτό νομίζω είναι το σημαντικότερο. Αυτό είναι υγεία. Τώρα, από εκεί και πέρα το επαγγελματικό κομμάτι είναι δύσκολο για όλους τους νέους, έτσι και αλλιώς. Πάντως για τα «σκυλάδικα» η Ελλάδα είναι μεγάλη.
Άκου εδώ το νέο τραγούδι του Γιώργου Αβραμίδη:
