Kappa Music Library. Μια γωνία μουσικής που ζει χωρίς να παίζει με τους κανόνες του μουσικού μάρκετινγκ.
Kappa Music Library ονομάζεται το προσωπικό μουσικό σχήμα του Κώστα Καραμανλή (γνωστός ως Κώστας Κάππας ή Kappa), ιδρυτικό μέλος των Watara Matara και πρώην αρχηγός των Solar Music Library.
Με αφορμή την παρουσίαση του δίσκου Cinectronic (28 του μήνα στο Father Herbie Records) στη Θεσσαλονίκη κάναμε μια κουβέντα.
Ο Κώστας Κάππας γυρνά το χρόνο πίσω: Μέσα στην πρόσφατη παγκόσμια καραντίνα μας δόθηκε η ευκαιρία να δημιουργήσουμε μουσικές πλήρως ανεπηρέαστοι από εξωτερικούς παράγοντες. Όλη η πλάση έκανε διάλειμμα από τον άνθρωπο και την ασταμάτητη του ηχορύπανση. Αυτό μπορεί για κάποιους να ήταν bad for business, για τους δημιουργικούς όμως ανθρώπους ήταν βάλσαμο. Είμαι ένας απ’ αυτούς τους δημιουργικούς ανθρώπους που ευνοήθηκε από αυτήν την κατάσταση. Στον φάκελο του υπολογιστή μου με την ονομασία Kappa Music Library υπάρχουν από τότε 8 φάκελοι με (μελλοντικούς ή ήδη σε κυκλοφορία) δίσκους και singles.
Kappa Music Library – Το big – bang: Να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: Εγώ ούτε καν ήξερα πως σήμερα θα είχα μαζέψει τόσο μουσικό υλικό και πόσο ακόμα, πως τον Οκτώβρη του 2023 θα βρισκόμουν με έναν δίσκο βινυλίου στα χέρια μου. Η απαρχή όλων αυτών ήταν όταν σε μία online συζήτηση με τον φίλο και πρώην ντράμερ των Lazy Aftershow, Βαγγέλη Τηλέγραφο, αποφασίσαμε out of the blue να φτιάξουμε ένα στουντιακό καθαρά μουσικό σχήμα (αυτός από την Αγγλία κι εγώ από την Ελλάδα): τους εξωπραγματικούς Watara Matara. Εκείνη την περίοδο είχα σταματήσει να φτιάχνω μουσική, έπαιζα μόνο DJ περιστασιακά νωρίτερα και το μουσικό σχήμα που είχα ιδρύσει το 2013 (οι διαστημικοί Solar Music Library) είχε ήδη διασπαστεί σε δύο τμήματα: σε μια 80s διασκευομπάντα και σ’ εμένα… Το νέο αυτό σχήμα των Watara Matara, παρέα μάλιστα έναν από τους καλύτερους φίλους μου, ενέπνευσε νέα μουσική ζωή μέσα μου.
Η μουσική των Watara Matara δεν γνωρίζει όρια. Αυτός ήταν και ο μόνος όρος κάτω από τον οποίο αποφασίσαμε να κάνουμε μουσική με τον Βαγγέλη. Καθώς λοιπόν ηχογραφούσαμε τον πρώτο μας δίσκο (είναι να κυκλοφορήσει κι αυτός σύντομα) χρειαζόμουν κάτι για να αποσυμπιέσω όλη αυτή την υπερβολική δόση μουσικής (φτιάχνουμε από jungle ως και prog rock). Ήταν μάλιστα εκείνες τις μέρες που ξεκίνησα να προσθέτω μουσική στους WM με τη βοήθεια ενός midi keyboard έχοντας ανεξάντλητους ήχους στη διάθεσή μου (πολύ θα το ήθελα να είχα αναλογικό εξοπλισμό και ένα studio σαν τον Βαγγέλη Παπαθανασίου, αλλά ευτυχώς ή δυστυχώς ξεκίνησα να κάνω μουσική σαν singer-songwriter). Παρότι ήμουν και θα είμαι πάντα pop-rock ψυχικά, οι instrumental library/soundtrack και οι ηλεκτρονικές μουσικές ήταν αρκετά χρόνια τώρα από τις πολύ αγαπημένες μου. Τώρα μου είχαν δοθεί κάποια σημαντικά (και εύκολα) εργαλεία (midi software και άπειρη έμπνευση) ώστε και αυτό το όνειρο να γίνει πραγματικότητα.
Ο δίσκος Cinectronic αρχικά ονομαζόταν Imaginary Songtracks και έπειτα Cinectronics και ξεκίνησε όπως ανέφερα προηγουμένως ως μια μουσική διαφυγή σε πιο απλοϊκά μουσικά μονοπάτια από αυτά των Watara Matara (ώστε να επιστρέψω ξανά στο concept τους ανανεωμένος –λειτούργησε τέλεια μπορώ να πω). Αρχικά κάθε τρακ που έφτιαχνα είχε την ονομασία κάποιας αγαπημένης καλτ-κακιάς (ή καλής) B-movie ταινίας, που για τον Α ή Β λόγο έχει στιγματίσει το είναι μου. Μέσα σε έναν μήνα είχα φτιάξει 18 τραγούδια (και έπειτα πρόσθεσα ακόμα 2), απλές συνθέσεις με pop μελωδίες και παλιομοδίτικα grooves, με ένα μικρό στοιχείο πειραματισμού here and there, έχοντας σχεδόν πάντα ως πηγή αγαπημένα, συνήθως «καμένα» ταινιάκια. Να αναφέρω κάποια σημαντικά:
Laserblast (μετονομάστηκε σε Acid Strip): η πρώτη b-movie που θυμάμαι να βλέπω σε μικρή ηλικία στην τηλεόραση (πώς είναι δυνατόν η ΕΡΤ να έπαιξε αυτήν την ταινία is beneath me!). Είχα τρομοκρατηθεί τότε. Την είδα πρόσφατα και κατάλαβα πόσο εύθραυστο είναι το μυαλό ενός παιδιού, η ταινία είναι για κλάματα, αυτά του γέλιου.
Blue Sunshine (μετονομάστηκε σε Les Enfants Synthétiques): μία από τις πιο πρόσφατες άρρωστες θα ‘λεγα ταινίες που μου έκαψε τον εγκέφαλο ανεπανόρθωτα.
Psycho Goreman (μετονομάστηκε σε Beyond The Interplanetary): ίσως ότι καλύτερο sci-fi/horror comedy που έχει βγει από τον Καναδά.
Zeiram (μετονομάστηκε σε The Strange Robot): Διεστραμμένο και συνάμα ξεκαρδιστικό sci-fi horror comedy από την Ιαπωνία. Ασυναγώνιστο στο είδος του.
Dark Star (μετονομάστηκε σε The Phoenix Asteroids και είναι για την ώρα ακυκλοφόρητο): Στο τοπ-5 των αγαπημένων μου καλτ ταινιών (αν όχι η νο.1). Ο Carpenter, ο Dan O’Bannon και οι φίλοι τους δημιουργούν την απόλυτη σάτιρα στην «Οδύσσεια του Διαστήματος» με ελάχιστα μέσα. Το αποτέλεσμα είναι απίστευτα slow burn αλλά και πολύ έξυπνο ακόμα και για τα σημερινά δεδομένα.
Ο Κώστας Κάππας και ο κύκλος των φίλων του: Μόλις η καραντίνα άρχισε να σβήνει από τη μνήμη μας και ο πλανήτης επέστρεψε στα (αντί)κανονικά του, πρόσφερα τα φωνητικά μου για ένα τραγούδι του φίλου Τάσου Ρίτου και το σχήμα του Underneath the Cobweb. Οι ηχογραφήσεις έγιναν στο Foundry Recording Studio, όπου εκεί γνώρισα άλλον έναν άνθρωπο που σήμερα έχω την χαρά ν’ αποκαλώ φίλο και συνεργάτη: τον μουσικό παραγωγό Γιώργο Βασίλα. Ο Γιώργος αποδείχτηκε ο κατάλληλος άνθρωπος που χρειαζόταν το Cinectronic, ώστε να πάρει την τελική του μορφή. Ο Γιώργος πρότεινε να κάνω εγώ ο ίδιος(!) ένα απλό μιξ στις 20 συνθέσεις που είχα φτιάξει και έπειτα αυτός έκανε master σε ταινία. Το αποτέλεσμα ήταν το κατάλληλο κατά την ταπεινή μου άποψη. Όλοι οι ήχοι ξεχώρισαν –κι ας είναι ηχογραφημένοι ψηφιακά- θυμίζουν αναλογική ηχογράφηση. Όπως ήδη θα έχετε προσέξει το Cinectronic περιέχει 10 και όχι 20 τραγούδια. Θα ήταν υπερβολή πιστεύω να κυκλοφορούσα σε πρώτη φάση τόσα πολλά και μάλιστα στο ίδιο ή παρόμοιο μουσικό ύφος. Τα 10 τρακς που επέλεξα ήταν πιστεύω, αν όχι τα καλύτερα, σίγουρα τα πιο «κοινά» μεταξύ τους δημιουργώντας έτσι ένα «συμπαγές» ηχητικό αποτέλεσμα, χωρίς να κουράσω τον ιδιαίτερο ακροατή, στον οποίο ο δίσκος απευθύνεται. Βρίσκεται ήδη στο ράφι η επόμενη παρόμοια κυκλοφορία: το mini LP/EP Cinectronika που περιέχει 6 ακόμα τραγούδια, λιγάκι πιο experimental, το μικρό αδερφάκι του Cinectronic. Να αναφέρω επίσης πως το artwork του δίσκου επιμελήθηκε το φοβερό team του Anifactum Design Studio και για λίγο, πριν την κυκλοφορία του Cinectronic, κυκλοφόρησα και ένα single περιορισμένων αντιτύπων στην Persephone Records του φίλου και DJ Pale Penguin: Το Petrichor.
Τέλος, για το τραγούδι Future World 1983 (εν μέρει εμπνευσμένο από την ταινία Space Station 76), δημιουργήθηκε το καλοκαίρι που μας πέρασε ένα βίντεο, με την τρομερή βοήθεια του μουσικού και σκηνοθέτη Αλέξη Αρχοντή και την dance performer Μαρία Νεραντζάκη.
Μελλοντικά μουσικά σχέδια πολλά. Τόσο σαν Kappa Music Library όσο και με τους Watara Matara.
Ο δίσκος Cinectronic κυκλοφορεί σε περιορισμένη έκδοση των 100 βινυλίων από την KML Recordings.
