Κι ενώ οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Σεούλ του 1988 έγραφαν ιστορία για τη χώρα μέρα με τη μέρα, τη νύχτα οι νέοι διασκέδαζαν στο KunstDisco Seoul, σ’ ένα κλαμπ και χώρο τέχνης μαζί.
Η πλειοψηφία των επισκεπτών του…. δεν ήταν ντόπιοι λάτρεις των σπορ ή τουρίστες, αλλά νέοι της αναδυόμενης πόλης που απλά αναζητούσαν έντονα να συστηθούν σε μια νέα κουλτούρα, να ακούσουν μουσική και να χορέψουν.
Λίγη ιστορία μαζικής κουλτούρας παρακαλώ!
KunstDisco. Το έργο αποτελούνταν από ένα προσωρινό κτίριο σχεδιασμένο από τους αρχιτέκτονες Julia Mang-Bohn και Peter Bohn, το οποίο χρησιμοποιήθηκε για 26 ημέρες στο πολιτιστικό πρόγραμμα των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 1988.
Φυσικά, το 1988 η Νότια Κορέα δεν είχε καμία σχέση με σήμερα.
Με τις προσπάθειες μιας άλλης χώρας με διχασμένα σύνορα, της Δυτικής Γερμανίας, το 1986, οι διοργανωτές των Ολυμπιακών Αγώνων προσέγγισαν το Goethe-Institut, τον κορυφαίο πολιτιστικό σύλλογο της Γερμανίας, αναζητώντας ένα έργο ειδικά σχεδιασμένο για νέους.
Ο Jürgen Drews, επικεφαλής του τμήματος μουσικής στα κεντρικά γραφεία του Goethe στο Μόναχο, πρότεινε το KunstDisco ή «art disco» στα αγγλικά, μια διαφορετική οπτική στους νέους της Νότιας Κορέας, για τη γερμανική νεανική κουλτούρα μέσω ενός μείγματος τέχνης και μουσικής.
Η τότε αναπτυσσόμενη γερμανική σκηνή των κλαμπ θα εκπροσωπούνταν από Djs (Westbam,Thomas Fehlmann) με νυχτερινά DJ sets, ενώ άλλα είδη από την εναλλακτική σκηνή της Δυτικής Γερμανίας θα προσαρμόζονταν μέσω παράλληλων βραδινών συναυλιών. Ένα μοναδικό υβρίδιο συναυλιών και ηλεκτρονικής μουσικής, το Kunstdisco Seoul θα λάμβανε χώρα σε έναν ειδικά κατασκευασμένο χώρο, με ένα πρόγραμμα που θα διαρκούσε μέρα νύχτα, 24 ώρες το εικοσιτετράωρο καθ’ όλη τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων.
Night Falls σήμα κατατεθέν για τη Σεούλ το 1988 και με στιγμιότυπα στο βίντεο από την KunstDisco
Η τοποθεσία που επέλεξαν οι Κορεάτες διοργανωτές για το KunstDisco ήταν το Yeouido, ένα νησί στη Σεούλ στην απέναντι πλευρά της πόλης από το Ολυμπιακό Στάδιο, που και σήμερα αναφέρεται πιο συχνά ως κορεάτικο Μανχάταν.
Η μοντέρνα δομή του KunstDisco, ενός κτιρίου ουδέτερου χρώματος με κεκλιμένες στέγες, ήταν περισσότερο μια ωδή στη διαγώνιο παρά οτιδήποτε φώναζε «κλαμπ».
Το γεγονός ότι δεν υπήρχε κλαμπ (το μόνο είδος κλαμπ μπορούσε να αναζητηθεί σε ξενοδοχεία, μη προσβάσιμο για τους ντόπιους νέους, που χρησιμοποιούνταν κυρίως ως χώροι επαφής για επιχειρηματίες και κορίτσια συνοδείας) στην Κορέα εκείνη την εποχή οδήγησε τους σχεδιαστές του KunstDisco στο να σχεδιάσουν ένα χώρο με τρόπο που θα ήταν αποδεκτός από τους Κορεάτες γονείς, ώστε να έδιναν άδεια στα παιδιά τους να πάνε. Η απάντηση σε αυτό το πρόβλημα ήταν ένα πλήρως διαφανές γυάλινο κτίριο (λόγω της επικρατούσας συντηρητικής συμπεριφοράς) όπου όλοι μπορούσαν να δουν από έξω τι συνέβαινε στο εσωτερικό, με δημόσιο πεζόδρομο εκτός του κτιρίου και απογευματινό άνοιγμα ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να μπαίνουν και να ελέγχουν το μέρος στο φως της ημέρας.
Ο Drews κάλεσε για συντονιστές τον Ernst και τον Hans P. Ströer, δύο αδέρφια (μουσικούς) που εκείνη τη περίοδο ήταν γνωστοί στην εναλλακτική γερμανική σκηνή με το lp “Nomaden”.
Πέρα απ’ το συντονιστικό κομμάτι, οι Ströers δοκίμασαν τις δυνάμεις τους σ’ ένα διαφορετικό στυλ μουσικής απ’ αυτό που έπαιζαν για το opening του KunstDisco. Έτσι δημιουργούν μαζί με την παρέα των Howard Fine (υπεύθυνος και για τη χορογραφία στο KunstDisco) και την τραγουδίστρια Nadeen Holloway ένα μείγμα από modern classical, experimental, synth-pop,euro house με το τίτλο “Kunstdisco Seoul Ouvertür”. Από κει φυσικά προέκυψε και το “Night Falls”.
Εδώ το πρώτο άλμπουμ των Ströer Bros που κυκλοφόρησε το 1982.
