Γράφει ο Νικηφόρος Γκολέμης //
Ζούμε στην εποχή του κορωνοϊού. Τουλάχιστον ο υπόλοιπος πλανήτης. Διότι εμείς έχουμε αποφασίσει να κινήσουμε προς άλλες πολιτείες: Εμείς ζούμε στην εποχή της ατομικής ευθύνης. Η ατομική ευθύνη κάνει θαύματα: Προστατεύει από τον κορωνοϊό σε πληρότητες πλοίων 80 και 100%, αυξάνει τις κλίνες ΜΕΘ στα νοσοκομεία, προσλαμβάνει επιπλέον ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, θωρακίζει τη χώρα από την πανδημία, βοηθά την οικονομία να ορθοποδήσει. Εσχάτως πληροφορηθήκαμε και άλλη μία ευεργετική ιδιότητα της ατομικής ευθύνης: Βρίσκει εργασία στους νέους. Αρκεί ένα google search για να μάθουμε να δομούμε σωστά το βιογραφικό μας και τότε θα αποκτήσουμε επιτέλους μια εργασία αντάξια του τίτλου σπουδών μας.
Τόσο εύκολα είναι τα πράγματα λοιπόν. Ή τουλάχιστον έτσι τα έχει στο μυαλό του ο Κωνσταντίνος Κυρανάκης. Ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας ζει σε μια Ελλάδα όπου δεκάδες χιλιάδες εργοδότες προσπαθούν απεγνωσμένα να βρουν ανθρώπους για να απασχολήσουν το απόθεμά τους και το μόνο που αντικρίζουν είναι μια στοίβα κακογραμμένων βιογραφικών. Ένα δράμα, μια οικονομία που θέλει να αναπτυχθεί και δεν την αφήνουν οι ατομικά ανεύθυνοι. Μα τώρα, θα πει κανείς, με τον Κυρανάκη θα ασχολούμαστε;
•Η περίπτωση Κυρανάκη συνοψίζει νομίζω την κατρακύλα του εγχώριου πολιτικού συστήματος – κι αυτό την καθιστά άξια διερεύνησης. Όχι γιατί ο Κυρανάκης κάνει κάτι λάθος. Αντιθέτως: Ως ανερχόμενο στέλεχος της δεξιάς παράταξης και newcomer με «γερές» πολιτικές φιλοδοξίες (αλίμονό μας) κάνει όλα τα απαραίτητα βήματα που θα του εξασφαλίσουν μια καριέρα στα υψηλότερα αξιώματα της χώρας: Παίζει ψηλά στα social media και το youtube με χαμηλότατου επιπέδου λεξιλόγιο που συσπειρώνει το κοινό του («φάπες», «τάπες» κ.τ.τ..), λανσάρει το προφίλ της «σοβαρής Χρυσής Αυγής», παριστάνοντας τον καταπιεσμένο δεξιό που με το ένα μάτι κοιτάει τους θεσμούς και με το άλλο… αλληθωρίζει προς τα άκρα και άμα χρειαστεί να παράγει το οποιοδήποτε έργο, πετάει την μπάλα στην εξέδρα
Όταν χρειάζεται να επεξεργαστεί μια ολοκληρωμένη και βιώσιμη λύση για το προσφυγικό, όπως αρμόζει σε έναν βουλευτή της κυβερνητικής πλειοψηφίας, πηγαίνει και τρώει σουβλάκια έξω από τα προσφυγικά camp. Όταν καλείται να δώσει απαντήσεις για την οικονομία και την ανεργία, μιλάει για google searches και κακά δομημένα βιογραφικά. Αύριο – μεθαύριο που θα πρέπει να ασχοληθεί λ.χ. με την πάταξη της φοροδιαφυγής, θα μας πει για τον καστανά που δεν κόβει απόδειξη και τον κουλουρά που δεν έχει άδεια. Έχει καταλάβει πώς παίζεται το παιχνίδι.
Το κυριότερο προτέρημά του όμως και αυτό που τον καθιστά πολύ σοβαρό «παίκτη» στον βούρκο της ελληνικής πολιτικής σκηνής είναι η ικανότητά του να δίνει εύκολες και «εμπορικές» απαντήσεις σε δύσκολα προβλήματα. Δεν έχει σημασία πόσο απλοϊκό είναι το επιχείρημα και πόσο απέχει η πρότασή του από την πραγματικότητα. Ο Κυρανάκης, έχοντας αφενός καλή εξοικείωση με την επικοινωνία και αφετέρου το απαραίτητο θράσος για τέτοιες… βρωμοδουλειές, πουλάει πάγο στους… Εσκιμώους ψηφοφόρους του με το κιλό. Κι αν είστε τίποτα αντιδραστικοί αριστεροί που δεν πειστήκατε ότι το κακό βιογραφικό σας είναι αυτό που σας στερεί μια λαμπρή καριέρα μετά την απόκτηση του πτυχίου σας, αν είστε τίποτα κακεντρεχείς που κατηγορείτε τον Κυρανάκη ότι δεν έχει κολλήσει ένα (1) ένσημο στο αντικείμενό του, ο απόφοιτος νομικής του ΕΚΠΑ έρχεται να σας διαψεύσει με μια επαναστατική πρόταση που ταράσσει συθέμελα το οικοδόμημα της επιστήμης μας. «Τα ισόβια πρέπει να είναι ισόβια», δήλωσε με περίσσιο στόμφο ο βουλευτής στην ομιλία του στη Βουλή και κάλεσε τον Υπουργό Δικαιοσύνης να ετοιμάσει νομοθετική πρωτοβουλία προς αυτήν την κατεύθυνση. Έβαλε και μερικά παραδείγματα από υποθέσεις που «ακουμπούν» στο θυμικό του ακροατηρίου του και όχι μόνο (Σειραγάκης, Μυρτώ, 17Ν) και το γλυκό έδεσε. Άλλη μια μέρα στη δουλειά.
Τι λέγαμε προηγουμένως; Εύκολες λύσεις σε σύνθετα προβλήματα. Καμία κουβέντα για την ταχύτητα και την ποιότητα της απονομής δικαιοσύνης στη χώρα, καμία κουβέντα για τις διαδικασίες και τα προγράμματα σωφρονισμού, καμία κουβέντα για τις συνθήκες λειτουργίας των σωφρονιστικών ιδρυμάτων και τα πρόσωπα που τα στελεχώνουν. Η κατά Κυρανάκη λύση στο πρόβλημα της εγκληματικότητας είναι μπροστά μας και δεν τη βλέπουμε: Όταν λέμε ισόβια, θα πρέπει να εννοούμε ισόβια. Το ότι η ενδεχόμενη υλοποίηση μιας τέτοιας πρότασης συνιστά καταφανή παράβαση του Άρθρου 3 της ΕΣΔΑ και εξασφαλίζει στη χώρα μας μια βεβαιότατη καταδίκη από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) σε περίπτωση προσφυγής κάποιου κρατουμένου, είναι για τον Κυρανάκη ψιλά γράμματα. Άλλωστε, αυτά είναι για τους νομικούς. Κι ο Κυρανάκης είναι νομικός μόνο στο βιογραφικό.
