Στις 20 Νοεμβρίου 1938, το Τεχνολογικό Ινστιτούτο Armour πραγματοποίησε ένα γκαλά στο ξενοδοχείο Palmer House στο Σικάγο για να γιορτάσει τον νέο επικεφαλής του προγράμματος αρχιτεκτονικής. Ο Φραν Λόιντ Ράιτ, ο οποίος δεν θαύμαζε σχεδόν κανέναν άλλο εν ζωή αρχιτέκτονα, ανέλαβε να τον παρουσιάσει. Αυτή τη φορά τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά με τον Ράιτ να τονίζει: “Τον θαυμάζω ως αρχιτέκτονα, τον σέβομαι και τον αγαπώ ως άνθρωπο. Ινστιτούτο Armour, σας παρουσιάζω τον Μις φαν ντερ Ρόε. Να του συμπεριφερθείτε καλά και να τον αγαπάτε όπως εγώ. Θα σας το ανταποδώσει.” Ο Ράιτ στη συνέχεια έφυγε γρήγορα από τη σκηνή. Η σπανιότητα των δημόσιων και χωρίς καμία επιφύλαξη επαίνων του Ράιτ υπογραμμίζει την ιδιοφυία του Λούντβιχ Μις φαν ντερ Ρόε και τη θρυλική του θέση στη σύγχρονη αρχιτεκτονική, ως ένας από τους ιδρυτές του Διεθνούς Στιλ στη Γερμανία.
•Ο Μις δεν απογοήτευσε τους νέους εργοδότες του: τα επόμενα τριάντα χρόνια βοήθησε να καθιερωθεί το Διεθνές Στιλ ως η καθοριστική αρχιτεκτονική γλώσσα του βορειοαμερικανικού μεταπολεμικού μοντερνισμού και να βρει εκατοντάδες μιμητές παγκοσμίως. Η αισθητική τού χάλυβα και του γυαλιού έγινε το αρχέτυπο του όρου «μοντέρνα αρχιτεκτονική» για δεκαετίες ακόμη και μετά τον θάνατό του. Τα κτίρια του Μις έγιναν στη συνέχεια στόχος για τους μεταμοντέρνους που επιτέθηκαν στο Διεθνές Στιλ.
Μαζί με τους Λε Κορμπιζιέ και Βάλτερ Γκρόπιους, ο Μις φαν ντερ Ρόε βοήθησε να εδραιωθεί το Διεθνές Στιλ ως το βασικό κίνημα της σύγχρονης αρχιτεκτονικής στις αρχές της δεκαετίας του 1920. Σε αντίθεση με τον Λε Κορμπιζιέ και άλλους πρωτοπόρους του Διεθνούς Στιλ που απομακρύνθηκαν από αυτό, εν μέρει λόγω της κριτικής που άσκησε η μοντέρνα αρχιτεκτονική στη δεκαετία του 1960, παρέμεινε εντελώς αφοσιωμένος στο κίνημα τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες της καριέρας του.
•Ο Μις ονόμασε τα σχέδιά του για ουρανοξύστες από χάλυβα και γυαλί και σπίτια και περίπτερα οριζόντια προσανατολισμένα, ως αρχιτεκτονική “skin and bones” (δέρμα και κόκκαλα) λόγω της ελάχιστης χρήσης βιομηχανικών υλικών, του ορισμού του χώρου, καθώς και της ακαμψίας της δομής και της διαφάνειάς τους . Η αρχιτεκτονική του προωθεί τη διάλυση μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού και την άρνηση του αισθήματος του εντελώς κλειστού. Αντ’ αυτού, ενθαρρύνει τη μέγιστη ευελιξία στις διαμορφώσεις του χώρου, κάτι που για τον Μις σήμαινε μεγιστοποίηση της χρησιμότητας του χώρου.
Τα κτίρια του Μις υπογραμμίζουν συχνά τη μοναδικότητά τους σε σχέση με το περιβάλλον τους, θέτοντας τους εαυτούς τους – και μέσω της διαφάνειάς τους, αλλά και τους κατοίκους τους σε θέα. Αυτό καθιστά πολλά από αυτά, όπως το Pavilion της Βαρκελώνης, ιδανικά για δημόσιες εκδηλώσεις, αλλά καθιστά επίσης ορισμένα από αυτά, όπως το Farnsworth House, εξαιρετικά δύσκολο να χρησιμοποιηθούν για ιδιωτική κατοίκηση.
Έχοντας μεγαλώσει στο εργαστήριο πέτρας του πατέρα του, ο Μις ήταν πολύ ευαίσθητος στις επιλογές υλικών στα σχέδιά του, όπως πέτρα, χρώμιο, χαλκό, ακόμη και τούβλο. Πολλά από τα κτίριά του, ειδικά η Villa Tugendhat και το Seagram Building, ήταν δαπανηρές κατασκευές και φημίζονται για την εξαιρετική τους χειροτεχνία μαζί με τις βιομηχανικές μεθόδους κατασκευής τους.
O Mαρία Λούντβιχ Μίχαελ Μις γεννήθηκε στην πόλη Άαχεν στη δυτική Γερμανία, την άνοιξη του 1886. Το Άαχεν, γνωστό στα γαλλικά ως Aix-la-Chapelle, ήταν η πρωτεύουσα της Φραγκικής Αυτοκρατορίας του Καρλομάγνου τον όγδοο και ένατο αιώνα μ.Χ. Μέχρι τη στιγμή της γέννησης του Μις, σχεδόν 1100 χρόνια αργότερα, ωστόσο, είχε γίνει ένα από τα πολυάριθμα κέντρα βαριάς βιομηχανίας στην περιοχή Ρουρ του Βασιλείου της Πρωσίας, το κυρίαρχο κράτος στην Αυτοκρατορία της Βιλελμίνης της Πρωσίας πριν από τον Α ‘Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 1905 άφησε τη γενέτειρά του για το Βερολίνο και πρόσθεσε στο επώνυμό του το επίθετο της μητέρας του φαν ντερ Ρόε, όταν άρχισε να γίνεται γνωστός ως αρχιτέκτονας.
•Ο Μις δημιούργησε ένα επιδραστικό αρχιτεκτονικό ύφος που το χαρακτήριζε ακραία σαφήνεια και απλότητα. Το “Less is more” είναι η φιλοσοφία του που τον οδήγησε στον υπέρτατο ορθολογισμό και στην ψυχρή ομορφιά των χαλύβδινων και γυάλινων δημιουργημάτων του, που πραγματοποιούνται χάρη στην τελειοποίηση της τεχνολογίας, της οποίας ο Μις αποδεικνύεται μεγαλοφυής γνώστης και χρήστης. Το πάθος του για τη λεπτομέρεια φαίνεται στην επεξεργασία του προβλήματος της γωνίας, ενός πανάρχαιου προβλήματος από την εποχή του δωρικού ρυθμού. Είναι γνωστός εξάλλου και για τους περίφημους αφορισμούς του όπως “Less is more” και “God is in details”
Την ίδια στιγμή που η αρχιτεκτονική του άρχισε να δέχεται κριτική, ταυτόχρονα συνέχισε να αξιολογείται κριτικά σε διάφορες αναδρομικές εκθέσεις, συμπεριλαμβανομένης μιας στο Ινστιτούτο Τέχνης του Σικάγο το 1968. Την ίδια χρονιά το Αρχείο Λούντβιχ Μις φαν ντερ Ρόε ιδρύθηκε στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης, το οποίο διαθέτει τώρα περίπου 19.000 σχέδια και εκτυπώσεις του Μις, εκ των οποίων περίπου 1.000 είναι της συνεργάτιδάς του Λίλλυ Ράιχ από την εποχή που ήταν Διευθυντής της Σχολής του Bauhaus. Μεγάλο μέρος της συλλογής μπορεί να δει κανείς τώρα στο διαδίκτυο.
•Ο Μις έχει τιμηθεί πολλές φορές, τόσο κατά τη διάρκεια της ζωής του όσο και μετά θάνατον.
