Ο Νίκος Οικονομόπουλος έχει άποψη για όλα (εκτός της μουσικής του);
Ο τραγουδιστής – μεγάλης πίστας- Νίκος Οικονομόπουλος ρωτήθηκε για κάτι που δεν έπρεπε να ερωτηθεί;
Σε τηλεοπτική συνέντευξη που έδωσε στον Γιώργο Λιάγκα (ναι, εκείνον που ακούγοντας το περιστατικό εκσπερμάτισης άνδρα σε πλάτη γυναίκας στο ΑΠΘ χασκογελούσε – παρέα με την Αντιδήμαρχο (σ.σ. Αθηνών) Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Κοινωνίας των Πολιτών, Κατερίνα Γκαγκάκη) δήλωσε πως είναι αντίθετος με την τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια.
Ο Νίκος Οικονομόπουλος στη συνέντευξη Λιάγκα δεν μίλησε σχεδόν καθόλου για τη μουσική του. Άραγε το προσέξαμε αυτό; Ένας τραγουδιστής κλήθηκε ν’ απαντήσει ερωτήσεις για την κοινωνία, τη θρησκεία, την τεκνοθεσία ομόφυλων ζευγαριών. Τελικά ο Νίκος Οικονομόπουλος πέρα από τη δημοφιλία του -που δεν συνιστά καλλιτεχνικό γεγονός- δεν έχει να πει τίποτα για την τέχνη του; Πόσο υποτιμητικό για κάποιον που λέγεται τραγουδιστής.
Τα μίντια βούιξαν με τις δηλώσεις του τραγουδιστή. Ο Νίκος Οικονομόπουλος δήλωσε «Πιστεύω ότι ένα παιδί χρειάζεται τη μαμά και τον μπαμπά, αυτό έχει ορίσει η φύση μας. Τώρα από εκεί και έπειτα τους νόμους στα χαρτιά τους βάζουν οι άνθρωποι, οπότε ας πάρει το κρίμα στον λαιμό του ο νομοθέτης».
Το κρίμα στον λαιμό του θα το πάρει ο νομοθέτης. Και το έχει ήδη πάρει. Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και έξω από εκείνη.
Ένα χαμένο παράδειγμα. Η τεκνοθεσία -και επομένως η έμφαση σε δοκιμασμένα πρότυπα- είναι μεγαλύτερο θέμα για τον τραγουδιστή από τον τρόπο που μεγαλώνει ένα παιδί. Φανερό αυτό. Και μετά τι; Ένας μπαμπάς, μια μαμά και η πάσα στην τύχη γύρω από το πώς το παιδί αναπτύσσει τις δεξιότητές του, την ελευθερία της σκέψης του και προφανώς εκείνο που ονομάζεται σεξουαλικός προσανατολισμός. Έτσι δεν είναι Νίκο μας; Εκτός αν έχει δικαίωμα στην ομοφυλοφιλία με διαλείμματα στην υποχρέωση της αναπαραγωγής.
Το ενδιαφέρον από τα απόνερα της συνέντευξης Οικονομόπουλου ήταν τα αυτόματα αντανακλαστικά της φιλικής προς τα αριστερά αρθρογραφίας. Έχει άραγε δικαίωμα ένας πρώην παίχτης τηλεοπτικού τάλεντ σόου να εκφράζει άποψη για ένα θέμα που δεν τον αφορά; Ή, πιθανώς, για ένα θέμα που έχει ελλιπή γνώση για να εκφέρει άποψη; Ένας παρουσιαστής έφτασε στο σημείο να πει πως απαγορεύεται (σ.σ. ο κάθε Οικονομόπουλος) να έχει γνώμη για ένα ζήτημα που έχει ανοίξει διάλογος στην κοινωνία και αναμένεται να ψηφιστεί στη βουλή. Δήλωσε: «Δεν έχεις δικαίωμα να είσαι αντίθετος στις προσωπικές επιλογές του διπλανού σου. Δεν έχω εγώ δικαίωμα να κρίνω τις δικές σου επιλογές, ποιος άντρας σου αρέσει ή ποια γυναίκα ή ποιον θέλεις να παντρευτείς ή πόσα παιδιά θέλεις να κάνεις. Δεν υπάρχει δικαίωμα. Εσείς δεν καταλαβαίνετε. Ποια είναι η άποψη; Πώς θέλω να είναι η δική σου ζωή; Η δική μου άποψη για τη δική σου ζωή; Άποψη σε τι; Να σας εξηγήσω πως δεν καταλαβαίνετε».
Να μην ξεχνιόμαστε. Η επίμαχη συνέντευξη του Γιώργου Λιάγκα με τον Νίκο Οικονομόπουλο ήταν ανάλογη κουβέντας που μπορεί να γίνει στα μαγαζιά που τραγουδά ο πρώτος πριν ξεκινήσει το πρόγραμμα.
Ο Λιάγκας πήρε τη συνέντευξη με τον Οικονομόπουλο στο μαγαζί που τραγουδά, όχι από το στούντιο που βγαίνει η εκπομπή του. Και δέχομαι ότι ο χώρος (όχι απαραίτητα τα πρόσωπα) που ακούγεται κάτι διαμορφώνει τη βαρύτητα του σημαντικού, άλλο να λες κάτι στην τηλεόραση άλλο από πρώτο τραπέζι σκυλάδικου, όμως ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι η τηλεόραση που έχουμε δεν είναι κατά πολλούς τρόπους συνδεδεμένη με την αισθητική, τον τύπο διαλόγου καταστημάτων κατηγορίας μεγάλης πίστας;
Και μπορεί η προοδευτική αρθρογραφία, η προοδευτική τηλεοπτική κηρυγματολογία να παρουσιάζει με θέρμη τα δικά της επιχειρήματα, που μάλλον δεν θεμελιώνονται σε προοδευτικό έδαφος, αλλά η ματιά της δεν έπεσε στο άλλο, το γλαφυρότερο όλων. Όπως για παράδειγμα το βιπερικού χαρακτήρα θαύμα που έζησε ο γνωστός τραγουδιστής βλέποντας εικόνα της Παναγίας να δακρύζει.
Κάτι τέτοια φέρνουν ανατριχίλα…
