συνέντευξη στον Γιάννη Παναγόπουλο //
Αν ασχολείσαι με τη μουσική, έστω και ακροθιγώς, κάπου θα έχετε συναντηθεί. Μπορεί να ήταν κείμενό του που διάβασες σε κάποια από τις εφημερίδες ή κάποιο από τα περιοδικά ή το σάιτ που έγραψε ή γράφει. Για να μην χαθούμε στη λεπτομέρεια λέω πως δεν είναι να πιάσεις τα “αν” με τον δημοσιογράφο, συγγραφέα, συλλέκτη μουσικής Γιάννη Αλεξίου. Για κάθε “αν” που αφορά το Ελληνικό rock, εκείνος ήταν εκεί να καταγράψει, να περιθάλψει, να διασταυρώσει κάθε πληροφορία, κάθε μυστικό, όσο βαθύ και αν ήταν, που αφορούσε την πορεία του. Ο Αλεξίου κυκλοφόρησε νέο βιβλίο. Το λένε: “Οι Πρωτοπόροι του Ελληνικού Rock”. Στις 360 σελίδες του φιλοξενείται μεγάλο μέρος της ιστορίας, απώτερη και πρόσφατη, του μουσικού είδους που γεννήθηκε, εξελίχθηκε, σχεδόν αποκλειστικά, χάρη στο πείσμα των ηρώων του. Καλλιτεχνών που τάχθηκαν στην ιδέα της μουσικής, βάζοντας συνειδητά σε δεύτερο πλάνο, την αξία της λέξης “καριέρα”. Στο βιβλίο, που κυκλοφορεί από τις μουσικές εκδόσεις Ogdoo Music Group, αφηγούνται τις ιστορίες τους 50 πρωταγωνιστές της ελληνικής rock σκηνής. Προσωπικότητες που άφησαν ανεξίτηλο το σημάδι τους στο είδος και αφιέρωσαν τη ζωή τους σ’ αυτό χωρίς να «λοξοδρομήσουν». Οι Δημήτρης Πολύτιμος, Αλέκος Καρακαντάς, Δημήτρης Πουλικάκος, Λουκάς Σιδεράς, Γιάννης Δρόλοπας, Socrates Drank The Conium, Πελόμα Μποκιού, Σταύρος Λογαρίδης, Κώστας Τουρνάς, Δέσποινα Γλέζου, Ηρακλής Τριανταφυλλίδης, Τάσος Φωτοδήμος, Θοδωρής Τρύφωνας, Ηλίας Ασβεστόπουλος, Τζόνι Βαβούρας, Λήτης, Γιώργος Βανάκος, Magic de Spell, Παρθενογένεσις, Κυριάκος Δαρίβας, Θοδωρής Δημητρίου, Παύλος Παυλίδης, Θάνος Ανεστόπουλος, Γιάννης Αγγελάκας, Ενδελέχεια, The Earthbound είναι κάποιοι από αυτούς. Η συνέντευξη με τον συγγραφέα ξεκινά με την “ιδέα” και το “γιατί” που τον ώθησαν να γράψει το βιβλίο αυτό. Αν το σκεφτείς και το rock ιδέα είναι.
-Ποια σκέψη, ποια ανάγκη σε έσπρωξε στο γράψιμο αυτού του βιβλίου;
Θέλω να αποτίσω ένα φόρο τιμής στους ατόφιους Έλληνες rockers που αφιέρωσαν τη ζωή τους στο rock’n’roll. Σε αυτούς που πρόσφεραν απλόχερα το μουσικό τους ταλέντο στο rock με όποιο τίμημα. Όλα για το rock. Αυτό με έβαλε στην πρίζα. Οι περισσότεροι δεν απέκτησαν περιουσία γιατί στην Ελλάδα κανείς δεν έγινε πλούσιος παίζοντας rock και γι’αυτό πολλοί σήμερα ζουν στο ενοίκιο. Αυτοί για μένα είναι οι ήρωές μου. Εκείνοι που πίστεψαν στο κίνημα του rock και ακολούθησαν το δρόμο αυτό. Σε αυτό συναντώ ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού μου καθώς κι εγώ στη ζωή μου καταπιάστηκα μόνο με πράγματα που αγαπούσα και με αυτά βιοπορίστηκα πληρώνοντας βέβαια το τίμημα με χαρά και περηφάνια. Αυτή ήταν η κυρίαρχη σκέψη μου, να τιμήσω όλους αυτούς τους μουσικούς και τα συγκροτήματα – και φυσικά δεν χώρεσαν όλοι σε αυτή την έκδοση – που επίσης με τίμησαν και μου αφηγήθηκαν τη ζωή τους χωρίς να κρατούν ζυγαριά στα χέρια και χωρίς να μασάνε τα λόγια τους.
-Γράφοντας ακούς μουσική;
Όταν γράφω, κάποιες φορές ακούω μουσική και κάποιες όχι. Όταν βάζω ένα δίσκο στο πικάπ – ακούω μουσική πάντα με τον παραδοσιακό τρόπο – το κάνω για να πυροδοτήσω το γράψιμό μου και να εμπνέομαι, αλλά πάντα επικεντρώνομαι στο γραπτό μου, στην οθόνη και στο πληκτρολόγιο δηλαδή και η μουσική με διαπερνά χωρίς να την τραγουδώ. Τώρα αναφορικά με το βιβλίο ήταν αδύνατο να γράφω και ν’ ακούω και μουσική, καθώς οι απομαγνητοφωνήσεις δεν επιτρέπουν κάτι τέτοιο. Κάποια μέρη του βιβλίου που δεν χρειαζόταν να πατήσω το play του ψηφιακού μου κασετοφώνου γράφτηκαν με μουσική συνοδεία και μάλιστα ηλεκτρική. Σχεδόν πάντα, όταν βάζω μουσική και παράλληλα γράφω, είναι δυνατή και ηλεκτρική και όχι χαμηλόφωνη και ακουστική.
-Ποια ήταν η συναυλία ελληνικού ροκ συγκροτήματος που δεν θα ξεχάσεις ποτέ;
Η πρώτη που μου έρχεται αυτή την στιγμή στο μυαλό είναι η συναυλία των πάνκηδων Λόγω Ανωτέρας Βίας, σε μουσικό πρωινό στο Μίλωνα, περί τα μέσα των 80s λόγω της φιγούρας του τραγουδιστή τους Άγη Καραπαλκάκη, που βγήκε στο μικρόφωνο με ξυρισμένο κεφάλι και πυτζάμες! Άσπρες με λεπτές μαύρες λωρίδες! Αυτό είναι!
-Η καταγραφή των ηρώων της ελληνικής ροκ σκηνής έχει γίνει, έχει δοκιμαστεί και στο παρελθόν. Η δική σου προσέγγιση πού εστιάζει;
Εστιάζει στην rock σκέψη, στη rock συμπεριφορά, στην καταγραφή της εποχής , αλλά και στον ψυχικό κόσμο του κάθε rocker. Έτσι γράφτηκε η εποποιία του rock’n’roll στην Ελλάδα και χρησιμοποιώ τη λέξη εποποιία γιατί νομίζω είναι η κατάλληλη για τις συνθήκες που άνθισε και εξελίχτηκε το rock στην Ελλάδα. Αν σκεφτεί κανείς ότι ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα αν όχι το μεγαλύτερο, ο Παύλος Σιδηρόπουλος, μετά από περίπου μια δεκαετία καριέρας, έβγαλε τον πρώτο μεγάλο του δίσκο το 1979 μαζί με τους Σπυριδούλα και κορυφαία ονόματα, όπως οι Πελόμα Μποκιού ή οι Νοστράδαμος έκαναν μόνο ένα μεγάλο δίσκο, όπως και πολλά άλλα γκρουπ και σόλο μουσικοί, όλα αυτά τα χρόνια, καταλαβαίνει κανείς ότι τα πράγματα ήταν πολύ ζόρικα για το rock στην χώρα μας. Πολλά από τα αίτια θα μπορέσει να εξηγήσει ο αναγνώστης μέσα από τις συνθήκες που έζησαν και δημιούργησαν οι πρωταγωνιστές, ακόμη και πώς βίωσαν οι ίδιοι ιστορικές ηχογραφήσεις τους στο στούντιο, αυτές που ακούμε μέχρι σήμερα και περνούν από γενιά σε γενιά. Δεν ήθελα να κάνω καταγραφή των συγκροτημάτων και των μουσικών, ούτε της δισκογραφίας, αυτό το έχουν κάνει πετυχημένα άλλοι διακεκριμένοι μουσικοί ερευνητές του Ελληνικού rock, όπως ο Ντίνος Δηματάτης ή της κοινωνικοιστορικής εξέλιξης του rock στην Ελλάδα ο Μανώλης Νταλούκας, αλλά ήθελα να παρουσιάσω κάτι διαφορετικό που να συμπληρώσει και να φωτίσει την ιστορία του rock’n’roll στην Ελλάδα από τη δεκαετία του ’60 έως σήμερα.
-Τελειώνοντας το γράψιμο του βιβλίου σου για ποιον από τους πρωταγωνιστές του άλλαξες άποψη;
Θεωρώ την ερώτηση προβοκατόρικη και γι’ αυτό θα πω ότι κανείς μουσικός και κανένα συγκρότημα δεν κρίνεται από εμένα παρά μόνο για την μουσική του κατάθεση. Για όσους μουσικούς συναναστράφηκα περισσότερο στη διάρκεια αυτού του όμορφου ταξιδιού ήταν ακέραιοι χαρακτήρες και γνήσιοι rockers και θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που κάναμε παρέα κι έμαθα τόσα πράγματα για τη ζωή δίπλα τους.
-Κάποτε η στάνταρ κόντρα ανάμεσα στις ελληνικές ροκ μπάντες ήταν αν θα τραγουδούσαν με ελληνικό ή αγγλόφωνο στίχο. Εσύ τι λες γι΄αυτό; Με ποιον τύπο ελληνικού ροκ ταυτίζεσαι περισσότερο;
Πολύ δύσκολη ερώτηση αυτή και δεν θα μπορέσω να την απαντήσω με ακρίβεια. Το ίδιο λατρεύω ελληνόφωνα και αγγλόφωνα τραγούδια. Το ίδιο ανατρίχιασα όταν άκουσα το «Σκόνη, Πέτρες, Λάσπη» του Δημήτρη Πουλικάκου και το «Mr. WC» των Socrates. Ωστόσο στις κασέτες με συλλογές που έγραφα σε φίλους υπερτερούσε αυθόρμητα το ελληνόφωνο. Το ίδιο θα συμβεί αν κάνω μια μέρα αφιέρωμα στο Ελληνικό rock παίζοντας δίσκους από τη συλλογή μου. Η αγάπη μου για το ελληνικό rock ξεκίνησε γιατί ήταν κατανοητός – τουλάχιστον στο βαθμό που μπορώ να τραγουδήσω – ο ελληνικός στίχος γιατί δεν ήταν τέλεια τα αγγλικά μου. Έτσι, αυτό που δεν μπορούσα να καταλάβω εντελώς στα ξένα τραγούδια, μου το έδινε ο Παύλος Σιδηρόπουλος κι ας μην καταλάβαινα τι εννοούσε λέγοντας «αν μέσα από τ’ άντερά σου σκούζει το όρνιο που σου τρώει τα σωθικά», μ’ άρεσε όμως να το τραγουδώ ακούγοντας τον ηλεκτρικό ήχο των Απροσάρμοστων, όπως και την εκπληκτική μουσική που έπαιζαν οι Μουσικές Ταξιαρχίες με τα φοβερά λόγια του Τζιμάκου που μου τρέλαιναν το μυαλό.
-Αν εξαιρέσεις τη δεκαετία του 1960 τα λάιβ στέκια των ρόκερ στην Αθήνα ήταν πάντα μετρημένα στα δάχτυλα ενός χεριού. Γιατί, κατά τη γνώμη σου, συνέβη αυτό;
Δεν θα ήταν δυνατόν ποτέ ν’ ανθίσουν σε τέτοιο βαθμό όπως τα μπουζουξίδικα. Να ήταν ας πούμε από την μια μεριά της παραλιακής τα νυχτερινά κέντρα με τον πιο πετυχημένο διαχρονικά Λευτέρη Πανταζή και από την άλλη πλευρά κατά μήκος να υπήρχαν live rock κλαμπ και να σολάρει ο Γιάννης Δρόλαπας κάθε βράδυ μπροστά σε δύο χιλιάδες κόσμο που να καταναλώνουν ακούγοντάς τον τόσες μπύρες που θα μεθούσε όλο το Λονδίνο. Το rock, αν και είναι μουσική που απευθύνεται σε όλο τον κόσμο και υπάρχουν οπαδοί του σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, εκ των πραγμάτων δεν θα μπορούσε να αναδυθεί στην χώρα μας αφήνοντας πίσω το λαϊκό τραγούδι και το είδος που είναι ακόμη πιο πέρα από αυτό. Ήταν μια άνιση μάχη χαμένη εξ αρχής και λόγω μεγάλου συντηρητισμού που μας διακατέχει σαν κοινωνία από τη δεκαετία του ’50 που ξαναέβρισκε σιγά – σιγά το δρόμο της η ζωή μετά τον πόλεμο έως και σήμερα που επιτρέπονται σχεδόν τα πάντα όσα δεν διανοούμασταν παλιότερα, αλλά αυτό είναι επιφανειακό. Ο συντηρητισμός υπάρχει ακόμη και τώρα που το rock δεν έχει την πανίσχυρη δύναμη προηγούμενων δεκαετιών ως κίνημα, όμως εξακολουθεί να ενοχλεί και φυσικά αναφέρομαι και στο rock που υπάρχει στις σελίδες του βιβλίου μου.
-Στα σοβαρά τώρα, μπορείς να μας πεις ποιος έπαιξε πινγκ – πονγκ με τους Στόουνς ή θέλεις να το κρατήσεις για τους αναγνώστες του βιβλίου σου;
Για να φθάσω στο σημείο να μιλήσουμε για πινγκ-πονγκ με το εν λόγω μουσικό φαινόμενο, κατ’ εμέ, ξέρεις πόσες ώρες συζήτησης χρειάστηκαν για να ειπωθεί κάτι τέτοιο που είναι πολύ εντυπωσιακό, αλλά πολύ πίσω σε μια ελεύθερη συζήτηση για μουσική; Αυτό όμως που θα σου πω είναι ότι φθάσαμε έως το πινγκ –πονγκ γιατί έπαιζα πιτσιρικάς πολύ καλό πινγκ-πονγκ κι έτσι όταν του το είπα θυμήθηκε κι αυτός κάτι που δεν θα το έγραφε ποτέ στην αυτοβιογραφία του!
Η συλλεκτική έκδοση «Οι Πρωτοπόροι του Ελληνικού Rock» αποκαλύπτει μεταξύ άλλων :
– Για ποιον έγραψε το «Που Να Γυρίζεις» ο Παύλος Σιδηρόπουλος
– Πώς έγινε τραγουδιστής ο Δημήτρης Πουλικάκος
– Η κόντρα του Βλάσση Μπονάτσου στους Πελόμα Μποκιού
– Ποιο συγκρότημα έμεινε για δύο μήνες φυλακή στο εξωτερικό
– Πώς συνέβη ακριβώς το δυστύχημα των Juniors
– Τι είδε στο “τριπάρισμά” του γνωστός rocker
– Ποιος τραγουδιστής δεν μπήκε ποτέ στο αεροπλάνο στερώντας έτσι την καριέρα του συγκροτήματός του στην Αμερική
– Η πραγματική ιστορία του θρυλικού κομματιού «Mountains»
– Ποιος έπαιξε πινγκ πονγκ με τους Rolling Stones
– Από πού πήραν το όνομά τους οι 2002 GR
– Ποιος έπαιζε με δανικές κιθάρες στα 70ς
– Οι «νονοί» των συγκροτημάτων
– Ποια πολιτική νεολαία απείλησε τους Socrates
– Ποιο συγκρότημα έγινε επερώτηση στη βουλή
– Ποιος rocker υπήρξε ραδιοπειρατής
– Τι συνέβη πραγματικά στην πρώτη συναυλία των Μουσικών Ταξιαρχιών
– Ποιος ξεκίνησε την καριέρα του από κακόφημο καμπαρέ
– Εξαιτίας ποιού rocker παραιτήθηκε ο Γιώργος Παπανδρέου
– Πώς ο Παύλος Παυλίδης παραλίγο να γίνει μέλος των Απροσάρμοστων
– Πώς βιώσαν τον Παύλο οι «συμπαίκτες» του
– Ποιο συγκρότημα πέταγε πιπίλες στο κοινό του !
– Ποιος έκαψε όλα τα βινύλια του David Bowie !
– Ποιος μουσικός είναι και «ουφολόγος» !
– Ποιος ιστορικός δίσκος δεν απέδωσε ούτε δραχμή στο δημιουργό του
– Ποιος όταν άκουσε Μίκη Θεοδωράκη ξενέρωσε και σχημάτισε κορυφαίο γκρουπ
– Μόδα και μουσική
– Ποιοι ήταν ο «Μεσίας», ο Τζονιχάκης, ο «Βεζύρης», ο «Jagger» και άλλες θρυλικές φιγούρες του Ελληνικού Rock
– Το ξύλο στην Πολυτεχνούπολη μεταξύ πάνκηδων και ροκάδων
– Τσαμπουκάδες στην Πλάκα
– Ποιο συγκρότημα «πέταξε» 50.000 λίρες και την καριέρα του στην Αμερική
– Ποιος δίσκος που γνώρισε επιτυχία στην Αμερική γράφτηκε μέσα σε 8 ώρες !
– Ποιά ξένη τραγουδίστρια έκανε επιτυχία παίζοντας τραγούδια ελληνικού γκρουπ στο δίσκο της ;
– Τι ομάδα ήταν ο Παύλος Σιδηρόπουλος ; Ποιες ποδοσφαιρικές ομάδες υποστηρίζουν οι πρωτοπόροι του Ελληνικού Rock;
Ο Γιάννης Αλεξίου γεννήθηκε στις 6 Ιουνίου 1967 στην Αθήνα. Σπούδασε δημοσιογραφία στο Εργαστήρι Επαγγελματικής Δημοσιογραφίας και είναι δημοσιογράφος, μέλος της ΕΣΗΕΑ από το 2000. Εργάστηκε αρχικά ως αθλητικός ρεπόρτερ και στην συνέχεια ως ρεπόρτερ με πεδίο το ελεύθερο και οικονομικό ρεπορτάζ σε πολιτικές εφημερίδες. Η πολύπλευρη γνώση του πάνω στην μουσική και η αγάπη του γι’ αυτήν τον οδήγησαν σταδιακά στην εξειδίκευσή του ως μουσικού δημοσιογράφου. Επιπλέον, δραστηριοποιήθηκε στο χώρο της ηλεκτρονικής ενημέρωσης. Παράλληλα έχει συνεργαστεί με ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς.
Έχει εργαστεί στα περιοδικά : «Ήχος & Hi-Fi», «Δίφωνο», «Voice», «Ozon», «Θεός και Θρησκεία», «Θεαθήναι», «Dolce Vita», «Τηλεθεατής», «Ατζέντα της Γυναίκας», στις εφημερίδες : «Φως των Σπορ», «Φλόγα των Σπορ», «Ακρόπολις», «Αδέσμευτος Τύπος», «Ελεύθερος Τύπος», «Βραδυνή», Κόκκινη Καρφίτσα (μουσικό ένθετο της «Αυγής»), στους ραδιοφωνικούς σταθμούς : ΕΡΑ, Κανάλι 15, Cool Fm και στην τηλεόραση της ΕΡΤ1.
Αρθρογραφεί στο περιοδικό «Ήχος & Hi-Fi» από το 1997 έως σήμερα και από το 2013 στο Ogdoo.gr.
Την περίοδο 1992-2004 υπήρξε μάνατζερ των blues συγκροτημάτων Blues Family και Drifting Around. Την σεζόν 2004-5 παρουσίασε με μεγάλη επιτυχία την μουσική παραγωγή του «Magic Bus» με την συμμετοχή των : Socrates Drank The Conium, Δημήτρης Πουλικάκος και οι Άσσοι του Καράτε Νο2, Σταύρος Λογαρίδης στο «Club 22» του Μάκη Σαλιάρη.
Είναι φανατικός συλλέκτης δίσκων βινυλίου. Ξεκίνησε την συλλογή του το Δεκέμβριο του ’78 και σήμερα διαθέτει μια από τις πιο πλούσιες και ολοκληρωμένες συλλογές.
Τον Οκτώβριο του 2014 κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο «Βινύλιο, τα καλύτερά μας χρόνια!» (εκδόσεις Φαρφουλάς), εξαντλημένο σήμερα.
Είναι υπεύθυνος επικοινωνίας και προβολής του Vinyl is Βack, της κορυφαίας εκδήλωσης για το βινύλιο, από τον Μάρτιο του ’13.
