Τι θα ήταν το ροκ αν δεν είχε κυκλοφορήσει το “The Dark Side of the Moon”; Οι Pink Floyd την 1η Μάρτη 1973, παρέδωσαν στο λαό της μουσικής ένα από τα καλύτερα και πιο πετυχημένα άλμπουμ παγκοσμίως.
Το Dark Side of the Moon έγινε παγκόσμιο μπεστ – σέλερ. Δεν ήταν πως απλά έφτασε στην κορυφή των Αμερικάνικων τσαρτ. Και παρέμεινε εκεί για 741 εβδομάδες (περίπου 14 χρόνια). Οι πωλήσεις έφτασαν τα 45 εκατομμύρια σε παγκόσμιο επίπεδο. Παραμένει στα 200 πιο πετυχημένα άλμπουμ 30 χρόνια μετά την έκδοσή του. Στην Αμερική έγινε πλατινένιο το 1990 και διαμαντένιο το 1999. Αυτή την στιγμή είναι 15 φορές πλατινένιο.
Λίγο πριν οι Πινκ Φλόιντ ηχογραφήσουν το άλμπουμ ο ιδιοφυής τραγουδιστής – κιθαρίστας τους Σιντ Μπάρετ βυθιζόνταν όλο και περισσότερο στις παραισθησιογόνες ουσίες και μια σειρά από μανίες. Τη θέση του στην κιθάρα και στη φωνή πήρε Ντέιβιντ Γκίλμορ. Οι Πινκ Φλόιντ εμφανίστηκαν ως κουιντέτο (με Μπάρετ και Γκίλμουρ μαζί) μόνο σε πέντε συναυλίες.
O Ντείβιντ Γκίλμορ στο στούντιο Abbey Road κατά τη διάρκεια ηχογραφήσεων του The Dark Side of the Moon
Το Dark Side of the Moon εμπνέεται από τον πιεστικό τρόπο ζωής που μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο στην τρέλα, τον καταναλωτισμό, τον αυξημένο ρυθμό ζωής και μετακίνησης, την παρακμή των γηραιών ανθρώπων και τον θάνατο, την απανθρωπιά της κοινωνίας και τις πολεμικές συγκρούσεις.
Η θεματολογία αυτή μεταδίδεται τόσο μέσα από τους στίχους όσο και μέσα από ήχους και ομιλία. Για παράδειγμα στο τραγούδι On the Run ο ήχος του αεροπλάνου που συντρίβεται μπορεί να ερμηνευτεί ως φοβία για τα αεροπλάνα. Στο τραγούδι Time τα ξυπνητήρια προσπαθούν να θυμίσουν στον ακροατή το πόσο γρήγορα περνάει ο χρόνος. Το ηχητικό των κερμάτων στο τραγούδι Money κριτικάρει την απληστία. Το Us and Them είναι ένα αντιπολεμικό μανιφέστο, ενώ το Brain Damage δίνει την εναλλακτική άποψη ότι οι “τρελοί” ίσως είναι οι μόνοι που καταλαβαίνουν τα λάθη της κοινωνίας. Τέλος, το κομμάτι Eclipse ασχολείται με τις διαπροσωπικές σχέσεις.
Ο Ρότζερ Γουότερς έγραψε όλους τους στίχους και ηχογράφησε τα “προσχέδια” των τραγουδιών σε ένα στούντιο κοντά στο σπίτι του.
Και μπορεί στη δημιουργία του άλμπουμ, κυρίως, να εργάστηκε μια ομάδα εμπνευσμένων μουσικών σημαντικό κεφάλαιο όμως στο τελικό ηχητικό αποτέλεσμα ανήκει στον μηχανικό ήχο του συγκροτήματος Αλαν Πάρσονς. Ήταν παιδί, μόλις 19 ετών, όταν προσλήφθηκε στο ηρωικό στούντιο Abbey Road του Λονδίνου. Πριν δουλέψει για τους Φλόιντ είχε εργαστεί πάνω σε ηχογραφήσεις των Μπιτλς σαν το “Let It Be”.
Ο τίτλος του άλμπουμ «The Dark Side of the Moon» αναφέρεται περισσότερο στην τρέλα (αναφορά στον Σιντ Μπάρετ), παρά στην αστρονομία. Τα 10 τραγούδια του, συνολικής διάρκειας 41 λεπτών και 34 δευτερολέπτων, κινούνται στο χώρο του προοδευτικού ροκ και της ηλεκτρονικής μουσικής, στην οποία οι Pink Floyd υπήρξαν πρωτοπόροι στο χώρο του ροκ. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι κριτικοί χωρίζουν τη ροκ μουσική στην περίοδο πριν και μετά το «The Dark Side of the Moon», όσον αφορά στη χρήση των συνθετών και των άλλων ηλεκτρονικών «εργαλείων». Αλλά η αληθινή δύναμη του άλμπουμ προέρχεται από το δημιουργικό συνταίριασμα του νεοψυχεδελικού αρτ – ροκ, της τζαζ – φιούζιον και του μπλουζ – ροκ.
