Spider-man - Εχθροί από παράλληλα σύμπαντα και ξόρκια!

Η τρίτη ταινία – με πρωταγωνιστή τον καθιερωμένο πια στον ρόλο του Spider-man Τομ Χόλλαντ και με σκηνοθέτη για τρίτη φορά τον Τζον Γουότς – επιστρατεύει τον Δρ. Strange και ένα ξόρκι που δεν πετυχαίνει, για να ανοίξει τις πύλες του πολυαναμενόμενου πολυσύμπαντος της Marvel. Από εκεί ξεπηδούν μερικοί από τους πιο νοσηρούς αντιπάλους του Spider-Man και ο νεαρός Πίτερ Πάρκερ θυσιάζει πολλά, ωριμάζει και ορθώνει το ανάστημα του απέναντι στους μοχθηρούς Green Goblin, Doc Ock και Electro.

Η ταυτότητα του αγοριού της διπλανής πόρτας αποκαλύπτεται και έτσι βρίσκονται στο επίκεντρο όλων η ζωή όχι μόνο του 17χρονου Πίτερ Πάρκερ, αλλά και των αγαπημένων του. Ο κίνδυνος και το χάος που περιτριγυρίζουν τον Spider-Man οδηγούν τον Πίτερ να ζητήσει τη βοήθεια του Δρ. Strange. Ο Strange επιστρατεύει το ξόρκι της διαγραφής από τη μνήμη, αλλά όταν ο Πίτερ καταλαβαίνει ότι έτσι οι δικοί του “άνθρωποι”: MJ, ο Ned, η θεία May και ο Happy θα ξεχάσουν πως εκείνος είναι ο Spider-Man, αποφασίζει να επέμβει. Αλλάζει τις παραμέτρους στο ξόρκι του Strange και ανοίγει το κουτί της Πανδώρας.

Έτσι, εισχωρεί στο MCU οποιοσδήποτε από οποιοδήποτε σύμπαν ξέρει ότι ο Πίτερ Πάρκερ είναι ο Spider-Man. O Strange συγκρατεί το ξόρκι πριν περάσουν αμέτρητοι επισκέπτες, αλλά δυστυχώς για τον Πίτερ όσοι πρόλαβαν να έρθουν είναι εχθροί του Spider-Man από άλλα σύμπαντα. Τώρα εκείνος πρέπει να αντιμετωπίσει τους χειρότερους αντιπάλους του από όλα τα σύμπαντα, ενώ προσπαθεί να προστατεύσει το μέλλον της MJ και του Ned. Σε αυτή την τρομαχτική κλιμάκωση της ιστορίας του Πίτερ Πάρκερ, ο νεαρός θα κάνει θυσίες που μόνο ένας υπερήρωας καλείται να κάνει για να σώσει τους άλλους.

Στην ταινία ο Πίτερ Πάρκερ να τελειώνει το σχολείο και όλα τα μάτια να είναι στραμμένα πάνω του, ήταν ξεκάθαρο ότι η ταινία Spider-Man: No Way Home θα ήταν το τελευταίο κεφάλαιο στην ιστορία ενηλικίωσης του. Στις προηγούμενες ταινίες ο Πίτερ ήταν όντως το αγόρι-αράχνη και αυτή η ταινία δείχνει ότι θα εξελιχθεί πραγματικά σε Spider-Man», λέει ο πρωταγωνιστής Τόμ Χόλλαντ. «Είναι μια ταινία ενηλικίωσης. Παίρνει αποφάσεις σαν ένας ενήλικας Avenger. Η μεγαλύτερη εξουσία συνεπάγεται μεγαλύτερη ευθύνη». Αυτή η φράση λειτουργεί όχι μόνο ως ένα σύνθημα. Είναι μία δήλωση ενηλικίωσης, ένα κάλεσμα για δράση και για τη λήξη της ανήλικης ζωής.

Στις ταινίες Homecoming και Far From Home, ο Πίτερ κάνει θυσίες για να πράξει το σωστό αλλά συνεχίζει να κρύβει τη μυστική του ταυτότητα. Σε αυτή την ταινία, οι επιλογές του πρωταγωνιστή θα γίνουν πιο σύνθετες, καθώς τα μονοπάτια του Πίτερ και του Spider-Man γίνονται ένα. «Ο Πίτερ πάντα προσπαθεί να κάνει το σωστό», λέει ο Τζον Γουότς, που επιστρέφει στη σκηνοθετική καρέκλα για την καινούρια ταινία. Τονίζει επίσης ότι το σωστό δεν είναι πάντα εύκολο να καθοριστεί και μερικές φορές ο Πίτερ πείθει τον εαυτό του ότι το σωστό είναι αυτό που του ταιριάζει. «Είναι διχασμένος ανάμεσα σε αυτό που θέλει και στο πεπρωμένο του» συνεχίζει ο Γουότς.

Ποτέ ξανά δεν ήταν τόσο δύσκολο για τον Πίτερ να καταλάβει τι είναι το σωστό, σύμφωνα με τον παραγωγό Kevin Feige. «Η ταινία αρχίζει αμέσως μετά τα συμβάντα της ταινίας Far From Home, κάτι που πάντα θέλαμε να κάνουμε σε μία ιστορία, να ξεκινάμε δηλαδή ακριβώς στη στιγμή που η προηγούμενη ταινία τελειώνει» λέει ο παραγωγός. «Επιτέλους μπορέσαμε να το κάνουμε τώρα. Ο Πίτερ ξεκινάει την τελευταία τάξη του σχολείου και βιώνει μία χαοτική κατάσταση τελείως διαφορετική από τις προηγούμενες της σειράς Spider-Man. Στο τέλος της ταινίας αυτής, ο Πίτερ είναι έτοιμος να σταθεί στα πόδια του και να γίνει ο ήρωας που όλοι θέλουν να είναι, όταν ξαφνικά η ταυτότητά του αποκαλύπτεται και καταλήγει να θεωρείται ύποπτος για τον φόνο του Quentin Beck (aka Mysterio). Με τον Mysterio να έχει αποκαλύψει τη μυστική ταυτότητα του Spider-Man, ο Πίτερ βρίσκεται στο επίκεντρο μιας κρίσης. «Εκεί που όλα θα ήταν τέλεια, τελειώνει το σχολείο, έχει κορίτσι, έχει βρει την αρμονία ανάμεσα στον Spider-Man και τον Πίτερ Πάρκερ, τα πάντα ανατρέπονται» δηλώνουν οι σεναριογράφοι της ταινίας. Ο Πίτερ γίνεται διαβόητος και αρχίζει να ψάχνει μία λύση. «Μπορεί να αντιμετωπίσει πολλά, αλλά όταν βλέπει ότι οι φίλοι του ταλαιπωρούνται από τις πράξεις του, τότε νιώθει άσχημα».

«Η μεγαλύτερη υπερδύναμη του Spider-Man είναι ο Πίτερ Πάρκερ, γιατί είναι ταπεινός» λέει ο Χόλλαντ. «Όταν κινδυνεύουν οι φίλοι του και η θεία του εξαιτίας του, ξέρει ότι πρέπει να κάνει κάτι. Αυτό που μου αρέσει είναι η αφέλειά του να πάει στον Δρ. Strange και να του ζητήσει να κάνει τους άλλους να ξεχάσουν ποιος είναι. Είναι κάτι που μόνο ένα παιδί θα έκανε». «Αν σκεφτεί κανείς τι έχει περάσει ο Πίτερ, ο Strange είναι στενά συνδεδεμένος με μία πολύ ουσιαστική στιγμή της ζωής του» λέει ο σκηνοθέτης Τζον Γουότς.

«Στην ταινία Endgame, το σχέδιο του Strange να σταματήσει τον Thanos προκαλεί την απώλεια του Tony, του μέντορα του Πίτερ, μπροστά στα μάτια του. Φαντάζομαι ότι ο Strange νιώθει κάποια ευθύνη, οπότε είναι κατανοητό ότι όταν ο Πίτερ ζητάει τη βοήθεια του Strange, ο Strange του τη δίνει, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι παρακάμπτει τους κανόνες». Αυτό ισχύει, παρόλο που ο Strange και ο Πίτερ δεν ήταν ιδιαίτερα κοντά στο παρελθόν, σύμφωνα με τον Μπένεντικτ Κάμπερμπατς. «Σε αυτή την ταινία γνωρίζει καλύτερα ο ένας τον άλλον, κάτι που δεν είχε συμβεί μέχρι τώρα. Ο Strange βλέπει μπροστά του ένα παιδί με υπερδυνάμεις, μπλεγμένο σε μία πολύ προβληματική κατάσταση». Το ξόρκι του Strange ανοίγει το πολυσύμπαν, οπότε μπορούν να εισέλθουν όλοι όσοι ξέρουν ότι ο Πίτερ Πάρκερ είναι ο Spider-Man. Τελικά, είναι πολλοί…

Από την πρώτη ταινία του Spider-Man το 2002, υπάρχει μία ολόκληρη σειρά από κακούς που ανακάλυψαν ποιος κρύβεται πίσω από τη μάσκα του Spidey: οι Green Goblin, Doc Ock, Sandman, Lizard και ο Electro – όλοι τους τον έχουν απειλήσει κατά διαστήματα. Όταν το ξόρκι του Strange χαλάει, τα όρια ανάμεσα στα σύμπαντα καταρρέουν και ο Πίτερ Πάρκερ έρχεται αντιμέτωπος με πολλούς εχθρούς. Για τον καθέναν από αυτούς τους ρόλους, η μόνη επιλογή ήταν να κληθούν οι ηθοποιοί που τους έχουν υποδυθεί στο παρελθόν, όχι απλώς για μία εμφάνιση, αλλά για καταλυτικούς ρόλους που καθορίζουν την πλοκή της νέας ταινίας. Έτσι, στη μεγάλη οθόνη επιστρέφουν οι Γουίλεμ Νταφόε, Άλφρεντ Μολίνα και ο Τζέιμι Φοξ στους ρόλους των κακών Green Goblin, Doc Ock και Electro αντίστοιχα. Πώς πείθεις όλους αυτούς τους τύπους να επιστρέψουν; Η καλύτερη τακτική, λέει ο παραγωγός του Spider-Man Kevin Feige, είναι να τους μεταδώσεις τον ενθουσιασμό σου. «Δεν θεωρούμε τίποτα δεδομένο στο casting» λέει.«Δεν θεωρούμε δεδομένο ότι κάποιος θα υπογράψει. Πάντα το συζητάμε πρώτα μαζί τους και μοιραζόμαστε το όραμά μας για την ταινία». Από την άλλη, δεν πέρασε από το μυαλό κανενός να βρεθούν άλλοι ηθοποιοί. «Αν φέρεις ξανά τον Doc Ock, το κάνεις μόνο με τον Άλφρεντ Μολίνα» λέει ο Feige. Ο Μολίνα αγαπά τον ρόλο του Dr. Otto Octavius / Doc Ock και τον αναπολεί με αγάπη. «Ήμουν πολύ περήφανος για την ταινία. Είναι σπουδαίο που επιστρέφω, με καλύτερα μέσα, νιώθω ακόμα μεγαλύτερη ευθύνη, γιατί ξέρω πόσο δημοφιλής είναι ο χαρακτήρας». Για τον Νταφόε, η προετοιμασία του για τον ρόλο του Norman Osborn/Green Goblin, δεν προϋπέθετε να επιστρέψει στην παλιότερη ερμηνεία του. «Θυμάμαι τον χαρακτήρα πολύ καλά και με πολλή αγάπη. Είναι διττός χαρακτήρας, με τον Norman και τον Goblin να παλεύουν για την ψυχή του. Αυτός είναι για μένα ο πυρήνας του χαρακτήρα». Ο Νταφόε λέει ότι δεν υπάρχει κάτι πιο διασκεδαστικό από το να παίζει έναν κακό από σελίδες κόμικς. «Έχει πλάκα να βρίσκεις τη λογική πίσω από τον χαρακτήρα» λέει. «Ο χαρακτήρας του Osborn / Goblin πιστεύει ότι σε έναν κόσμο χαμένων και νικητών η εξουσία παίζει τον μεγαλύτερο ρόλο. Δεν έχει υπομονή, συμπόνια και ενσυναίσθηση. Πιστεύει ότι τα πράγματα γίνονται από τους δυνατούς και δεν τον ενδιαφέρουν οι αδύναμοι».