Ο Σταμάτης Κραουνάκης είναι μια μόνιμη εφημερία. Εκπέμπει τέχνη και άποψη σε κάθε του βήμα. Πάρε χρόνο με ανοιχτή σκέψη. Οι λέξεις που χορογραφεί παρακάτω δίνουν τόνο στο μικρό και μεγάλο ενεστώτα του.
Ο συνθέτης που έχει ντύσει την ελληνική μουσική σκηνή με αμέτρητα τραγούδια εμφανίζεται με την ομάδα του στο Άλσος. Από τον Λεξ στον Πολάκη και από εκεί στο παρόν του ελληνικού τραγουδιού, είναι σαν η συνέντευξη μαζί του να απλώθηκε στο παντού ενός ανθρώπου που την άποψη δεν την φοβήθηκε ποτέ.
-Πώς ορίζεις το νέο στη μουσική πια;
N’ ανασταίνεται ένα απροσδόκητο αίσθημα, να μαγεύεσαι, να ταξιδεύεις.
-Η εποχή των δυνατών συνθετών, των στιχουργών που λειτουργούσαν ποιητικά πάνω στη μελωδία, παρέρχεται. Νιώθεις μόνος;
Γύρω γύρω συστάδα νέων δημιουργών. Ίσα – ίσα τώρα αρχίζει και διαφαίνεται ένα περιβόλι νέων δημιουργών. Έχουν διαφοροποιηθεί οι κώδικες και τα στυλ…ίσως ναι. Η εποχή δε βοηθάει να ξεκολλήσει κανείς. Αναπαράγονται κουτά εφήμερα μοντέλα…αλλά απ’ την άλλη. Στίχοι εξαιρετικοί, μελωδίες, χοροί.
Υπάρχει ένας κακώς νοούμενος επαρχιωτισμός. Ναι. Άλλωστε το καινούργιο ποτέ δεν έρχεται όταν το κυνηγάς.
Το τραγούδι «Πάτερ», που μου έφερε ο Ιάσων Λεοντόπουλος να πω, είναι ένα διαμάντι. Είδα πόσο δυσκολεύτηκαν οι παραγωγοί να εισπράξουν τα καινούργια μικτής τεχνικής τραγούδια με την Ελεονώρα. Ο κόσμος αντίθετα τα πήρε άφοβα. Υπάρχει μια βλακώδης πεπατημένη, ήδη φαγωμένη εδώ και δεκαετίες.
Τα μυστικά είναι δύο, να ξέρεις την τέχνη σου και να ελευθερώνεσαι… Κάπου συναντιέσαι με την κοινωνία αν είσαι αληθινός.
-Εμφανίζεστε στο Άλσος. Πότε μπήκες για πρώτη φορά εκεί; Τι σημαίνει αυτός ο χώρος για την Αθήνα;
Τον ήξερα τον χώρο από την Οπισθοδρομική και την Ελευθερία. Πήγαινα εξώστη με τον Μαρίνο. Μ’ αρέσει αυτή η στρογγυλή σάλα. Είναι σπιτιού. Όμορφο αρχιτεκτόνημα, ενώνει γειτονιές. Εύκολη πρόσβαση. Βόλτα. Βγαίνουν οι άνθρωποι να περπατήσουν! Να φιληθούν! Βγάζουν τα σκυλάκια τους! Κάνουν τζόκινγκ.
Το έχει περιποιηθεί ο Μαροσούλης. Το μόνο που μπορεί να κάνει κάνεις εκεί… είναι να τους κάνει όλους μια οικογένεια.
Αυτό κάναμε με τους εξαιρετικούς συνεργάτες τραγουδιστάδες, παίχτες και τεχνικούς.
Φροντίσαμε πολύ γι’ αυτό. Ανταποκρίθηκε η πόλη από πέρσι. Φέτος φάνηκε με το που ανοίξαμε ότι θα έχουμε ωραία βράδια.
-Είναι φορές που χάνω τον λογαριασμό. Τις Δευτέρες τρέμω, ή κάτι σαν κ αυτό, γιατί, καιρό τώρα, από Δευτέρα σε Παρασκευή, διαβάζω για γκρίζες απευθείας αναθέσεις, για κυβερνώντες τερματισμένους στη διαφθορά, για λίγδες κομματάρχες που μοιράζουν δημόσιο χρήμα, όπως οι γκρουπιέρηδες των καζίνο ανακατεύουν τραπουλόχαρτα. Πόσο χαμένοι θα βγούμε από την κυβέρνηση Μητσοτάκη;
Είναι παγκόσμιο φαινόμενο η στήριξη από το χρήμα ηγετών πιονιών που εξυπηρετούν την υποδούλωση της ανθρώπινης ζωής.
Εργαλεία: έλεγχος των μίντια και φοβικό κλίμα. Ναι, θα βγει πληγωμένη η χώρα… το θέμα είναι να έχουμε μάθει και να μην το ξαναπάθουμε.
-Τι γράφεις αυτή την περίοδο;
Μια συστάδα καινούργια τραγούδια λαϊκά. Τελείωσα ένα λιμπρέτο για ένα νέο μουσικό έργο… και ξεκινώ τις νότες του.
-Ο Λιγνάδης τι και ποιον εκπροσωπεί πλέον;
Όλο λάθος και πολύ πολύ κρίμα. Ο έρωτας είναι ευλογία και η Τέχνη δώρο. Το αγόρι αυτό τα ‘κανε και τα δύο υποχείρια ενός αδηφάγου θράσους. Κόμπλεξ φουλ. Δεν έχω να πω κάτι άλλο. Μεγάλη λύπη και μακριά από την πόρτα μας.
-Η τελευταία φορά που είπες «όχι» πότε ήταν; Για ποιον λόγο;
Δε λέω όχι πια. Απλώς δε με βρίσκουν!
-Οι τράπερς ενοχοποιούν το γυναικείο σώμα. Γι’ ακόμη μια φορά το κορμί γίνεται εργαλείο. Υποτίθεται πως η φωνή του αντιθέτου -στα παραπάνω- ακούγεται δυνατότερα από ποτέ στο παρελθόν. Κι όμως, η εγχώρια μαζική κουλτούρα μοιάζει τόσο προσκολλημένη στην τιμωρία του. Το σώμα πότε θα αποθεωθεί ειλικρινά;
Μη γενικεύουμε. Υπάρχουν τραπ κομμάτια που είναι σούπερ. Δεν έχουν ζωή τα κακοποιητικά προϊόντα. Μια εφήμερη κατανάλωση μέχρι να έρθει το επόμενο.
«Δεν είμαστε όλοι παιδιά της τιβι και του καναπέ»
-Ο ΛΕΞ γεμίζει στάδια. Τι σου λέει αυτό;
Είναι πολύ καλός. Έχει στακάτο λόγο πολιτικό, άμεσο. Και η κοινωνία απαντάει. Δεν είμαστε όλοι παιδιά της τιβι και του καναπέ.
-Η εκτίμησή σου για τον Τσίπρα είναι δημόσια δηλωμένη. Υπάρχει και εκείνη η αριστερά του Βαρουφάκη, για παράδειγμα, που οι διεκδικήσεις της φαντάζουν απόλυτα λογικές. Μια μορφή συνεργασίας ομόρροπων πολιτικών δυνάμεων φαντάζει επιβεβλημένη;
Είναι όλοι μεγάλα κι εξαιρετικά παιδιά. Νομίζω οφείλουν να συνεννοηθούν.
-Ουσιαστικά οι νέες τάσεις στον πολιτισμό έχουν την ούγια πανίσχυρων ιδρυμάτων. Δεν είναι ελληνικό φαινόμενο αυτό. Η ελληνική εκδοχή του, όμως, τι σου λέει;
Γενικά είναι ένα θέμα αυτό.
Επωάζεται χρόνια. Γκρουπάρεται κάπως το φίλινγκ. Εμένα δε μ’ αρέσει. Αγριότης. Υπόκωφη λογοκρισία στην ουσία. Φυλακίζεται ο Διόνυσος. Είναι καλό αυτό;
«Όποιος λέει “ποτέ ξανά” είν’ ο χαμένος»
-Τελικά, πότε θα μιλήσετε ξανά με την Άλκηστη;
Η ζωή τα κανονίζει αυτά. Η αγάπη μετράει. Όποιος λέει “ποτέ ξανά” είν’ ο χαμένος.
-Όταν ο Πολάκης σηκώθηκε να χορέψει με το τσιγάρο στο στόμα σε παράστασή σας, τι είπες από μέσα σου;
Τίποτα. Χάρηκα. Άλλωστε με νοήματα του είπα: “Ανέβα” κι ανέβηκε με χαρά. Έλεος λίγο. Απλώς τελειώνοντας το πρόγραμμα είπα “Μην ανεβάσετε τίποτα στα σόσιαλ!”, αλλά μας είχε προλάβει η παρέα του με τίτλο «έτσι για να σκάσουν οι εχθροί μας»
Τον αγαπώ τον Παύλο. Είναι μαχητής.
-Ο Μητσοτάκης τι μουσική ακούει άραγε;
Τη μουσική της άφατης λύσσας.
Αν υπάρχει.
-Το Facebook επαναπροσδιόρισε το τι μπορεί να θεωρηθεί δημόσιο; Σου έχουν ρίξει το προφίλ μετά από συγκεκριμένες αναρτήσεις, πώς αισθάνθηκες;
Σκασίλα μου μεγάλη. Έφτιαξα άλλο. Μετά την κατακραυγή άνοιξαν πάλι το παλιό. Μπαίνουν, ελέγχουν τη διάδραση.
Σβήνουν φίλους. Προσθέτουν. Χακάρανε το ίνσταγκραμ. Εντάξει. Δε δίνω και πολλή σημασία. Κακό τέλος έχουν αυτά τα συστηματάκια…δεν κρατιέσαι στην εξουσία με κομπίνες. Αιώνια αλήθεια. Απλά κι αυτό κρατάμε.
Επιχειρήθηκαν δολοφονίες χαρακτήρων…κυνηγητό. Μας κλείσαν τα θέατρα, τα μαγαζιά. Γίνανε τέρατα. Υπήρξαμε σπίτια που μετρήσαμε απώλειες. Αντέξαμε. Γράψαμε. Τραγουδάμε. Και ο τόπος μας μας αγαπάει. Και τον αγαπάμε κι εμείς. Πολύ.
“Πάμε Κραουνάκη” στο Άλσος – Κάθε Σάββατο και Κυριακή
Μέχρι την Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2022
Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 20:00
Χρήστος Γεροντίδης, τραγουδά κι αναγαλλιάζει το πέλαγο
Κώστας Μπουγιώτης, τραγουδά και ανοίγουν οι ουρανοί
Κοσμάς Κοκόλης, τραγουδά βαριά λαϊκά, παίζει μπουζούκι και κιθάρα.
Θεολόγος Παπανικολάου, τραγουδά και κελαηδά με το βιολάκι του.
Γιώργος Στιβανάκης, περφόρμερ παντός καιρού, Άγγελός μας.
Δημήτριος Ανδρεάδης, πιάνο, πλήκτρα, γενικό πρόσταγμα…
Νίκος Κατσίκης, μπουζούκι, λαούτο ισπανικό…πενιές ανεπανάληπτες.
Γιώργος Ταμιωλάκης, βιολοντσέλο που το κάνει ό,τι θέλει …
Λάμπρος Παπανικολάου, κόντρα μπάσο στα χέρια του πετάει
Σημεία Προπώλησης: viva.gr, www.theatroalsos.gr, Public και στα ταμεία του Θεάτρου
Τιμή εισιτηρίου: Α Ζώνη – Πλατεία: 25€, Β Ζώνη – Πλατεία: 20€, Γ Ζώνη – Εξώστης θέσεις: 15€, Γ Ζώνη – Εξώστης Τραπέζια: 15€, Δ Ζώνη – Εξώστης (θέσεις Π.Ο.): 12€, Ζώνη ορθίων – με απλό ποτό: 12€
Πληροφορίες Χώρου: Θέατρο Άλσος: Ευελπίδων 4, Κυψέλη – Πεδίον του Άρεως Τηλ.: 210-8227471 – 210-8831487
