Η εφημερίδα (;) Η Πόλη Ζει μοιάζει με το Γαλατικό χωριό (του Αστερίξ). Την ίδια στιγμή που άλλα περιοδικά και ιστοσελίδες (βάζουμε και εμάς στο fragilemag εντός τους) γράφουν για την Αθήνα και τους ανθρώπους της με την αγωνία της αποκλειστικότητας, της ευθείας ή πλάγιας hipστερίας, εκείνη ζει τη λοκάλ δημοσιογραφία με τους δικούς της κανόνες. Διαβάζει την πόλη με τον δικό της τρόπο. Την καταγράφει, την επανανακαλύπτει νηφάλια χωρίς εξυπνακισμούς και κούφιες εξιδανικεύσεις.
Η Πόλη Ζει είναι πια δέκα ετών. Μας προσκάλεσε να πάρουμε μέρος στα γενέθλιά της. Συμμετέχουμε γιατί οι επέτειοι είναι πάντα μια καλή ευκαιρία να κοιτάξεις μπροστά με τη ματιά της εμπειρίας. Οι άνθρωποι της εφημερίδας μας έγραψαν δέκα στιγμές της δεκάχρονης πορείας τους. Τους ευχαριστούμε για το μοίρασμα – fragilemag
Aπό την Πατησίων στην Πόλη | 10 χρόνια διαδρομές – 10 σημεία σταθμοί
Κάπου μας έχετε ακούσει, σε κάποιο δρόμο μας έχετε δει, αναρωτιέστε αν είμαστε περιοδικό, εφημερίδα, εφημεριδάκι ή σύνθημα. Ξεκινήσαμε τον Νοέμβριο του 2012, στην καρδιά της κρίσης των πάντων, για να ξαναζωντανέψουμε την Πατησίων. Έτσι ονομαστήκαμε Η Πατησίων Ζει ή αλλιώς ΗΠΖ.
Όταν ξεκινούσαμε, τον Νοέμβριο του ‘12, δε γνωρίζαμε τη συνέχεια. Μέσα από καλές και δύσκολες στιγμές ζήσαμε ένα πολύ όμορφο ταξίδι που μας μεγάλωσε και μας έκανε Πόλη, αλλά πάντα ΗΠΖ, γιατί κρατήσαμε την ίδια ψυχή και ταυτότητα.
Αισθανόμαστε καλά με όλα όσα καταφέραμε, γράφοντας πάντα την άποψή μας, χτίζοντας τεύχος τεύχος τη δική μας παρουσία, κερδίζοντας τον δικό μας χώρο ανάμεσα στα free press της πόλης, παραμένοντας πάντα street.
Πλησιάζουμε τα 100 τεύχη, κλείνουμε 10 χρόνια στους δρόμους της Πόλης. Αυτή τη στιγμή λοιπόν κάνουμε μία στάση, ατενίζουμε το παρελθόν (όσο περίεργο και αν είναι αυτό) και ευχαριστούμε όλους όσοι μας στήριξαν και μας εμπιστεύθηκαν. Πώς; Γιορτάζοντας όλες τις στιγμές μας με την έκδοση ενός επετειακού τεύχους.
Η πόλη δεν είναι ίδια, εμείς δεν είμαστε ίδιοι, εσείς δεν είστε ίδιοι. Κι όμως μέσα από μεταμορφώσεις συνεχίζουμε να αισθανόμαστε νέοι και δημιουργικοί.
Με αφορμή τα 10 χρόνια μας, φυλλομετρήσαμε τα τεύχη δύο και τρεις φορές. Επιλέξαμε 9+1 σημεία που, κατά την άποψή μας, σηματοδοτούν ποιοτικά περάσματα, τομές και σημαντικές στιγμές. Τα ονοματίσαμε και τα μοιραζόμαστε μαζί σας.
1. Από το τρίτο στο τέταρτο
Ίσως φαίνεται περίεργο που επιλέγουμε σαν πρώτη στιγμή το πέρασμα από το τρίτο στο τέταρτο τεύχος. Η εξήγηση είναι πως από την αρχή είπαμε σε όλους –πελάτες και αναγνώστες- πως θα κυκλοφορήσουμε αρχικά τρία τεύχη. Αν μας κρατήσει η αγορά, τότε θα συνεχίσουμε. Εσωτερικά υπήρξαν αντιρρήσεις για το αν ήταν σωστό να κοινοποιούμε αυτό το ενδεχόμενο· θα έδειχνε έλλειψη πλάνου, σοβαρότητας και ερασιτεχνισμό. Ποιος θα σε εμπιστευόταν όταν εσύ ο ίδιος δεν είσαι σίγουρος; Η αποδοχή ήταν τέτοια που μας έκανε να μην το σκεφτούμε καν. Η έκδοση όμως του τέταρτου τεύχους ήταν για μας μια σημαντική στιγμή. Εκεί κάπου καταλάβαμε πως κάτι πάει καλά με την ιδέα.
Υ.Γ. Ακόμα θυμόμαστε έναν άγνωστο που μας έστειλε το πρώτο μέιλ γράφοντας:
«Είναι τίμιο και ειλικρινές. Νιώθω σαν κάποιος να με προσέχει».
2. Δεν το λέγαμε ούρμπαν
Να είσαι ούρμπαν και να μην το ξέρεις… Η αλήθεια είναι πως δεν είμαστε συμβατοί με αυτή την ορολογία. Από τα πρώτα τεύχη πάντως, είχαμε το ούρμπαν στο αίμα μας.
Αφιερώματα για ανηφοριές, πόρτες, λόφους, στοές, παγκάκια, αγάλματα, κτίρια, βεράντες, ταράτσες, ακάλυπτους, πεζόδρομους και πλατείες. Όλα αυτά συνθέτουν μία διαφορετική ματιά προς την πόλη και τις στιγμές της που μας γοητεύει. Η πόλη είναι αστείρευτη αρκεί να μπορείς να την αποκωδικοποιείς έστω και λίγο.
Υ.Γ. Ένα αφιέρωμα που θέλουμε να κάνουμε είναι για τις σκάλες υπηρεσίας αλλά με εντελώς περίεργο τρόπο.
3. Εξάρχεια και παραπέρα
Η πρώτη φορά που η Πατησίων ξεφεύγει από τα στενά πλαίσια και ξανοίγεται σε άλλες γειτονιές και περιοχές. Από την αρχή είχαμε το μότο Πόλεις μέσα στην Πόλη και με βάση αυτό ένα ταξίδι ξεκίνησε. Παγκράτι, Γαλάτσι, Αθηνάς, Ψυρρή,
Κεραμεικός, αλλά και Καισαριανή, Πειραιάς, Τζιτζιφιές.
Τα αφιερώματά μας ισορροπούν ανάμεσα στην ιστορία και το παρόν, στα κτήρια και στους ανθρώπους. Αποφεύγουμε τα κλισέ και το αναμάσημα από το διαδίκτυο, προσπαθώντας να αναδείξουμε την ψυχή των γειτονιών.
Υ.Γ. Τις πιο πολλές φορές όλα ξεκινούν με έναν τίτλο: Ξύπνιος άνθρωπος στην Αθηνάς δουλεύει, Μία βαλίτσα με το όνομα Καισαριανή.
4. Εμπορικά αφιερώματα, αλλά με ενδιαφέρον
Το να δημιουργείς εμπορικά θέματα με ενδιαφέρον για τον αναγνώστη είναι μία πρόκληση. Υπάρχουν ευτυχισμένες στιγμές που τα καταφέραμε. Το πρώτο περίεργο αφιέρωμα ήταν το Βόλτα με το 100 (εννοώντας το λεωφορείο). Είτε πρόκειται για
εστίαση είτε για γενικότερα θέματα (Σούπα έρχεται κρύο, Δείξε μου τον barber σου να σου πω ποιος είσαι, Μια «βουτιά» στην Ιαπωνική Κουλτούρα: Κάτι ενώνει τους δύο λαούς, Βόλτα με το 100, Πάμε απόψε για σεργιάνι: Μια βόλτα στα πάλκα της πόλης, κ.ά.), προσπαθούμε να συνδυάσουμε το εμπορικό με την ύλη. Κωδικά, αυτό που προσπαθούμε είναι να έχουν ενδιαφέρον οι σελίδες που πλαισιώνουν τις διαφημίσεις. Εξ ου και το μότο μας: «Έντυπο που διαβάζεται από την πρώτη μέχρι και την
τελευταία σελίδα».
Υ.Γ. Ενθουσιαζόμαστε όταν καταφέρνουμε τα κείμενα των διαφημίσεων να «κουμπώνουν» με τα κείμενα του αφιερώματος και δημιουργούν ένα πολύμορφο δημιούργημα άξιο ανάγνωσης.
5. Το Φτου και ο Κόντογλου
Το πέρασμα από την Πατησίων στην Πόλη χαρακτηρίστηκε από τις κόκκινες σελίδες του «Φτου Ξελευθερία». Ένα έντυπο μέσα στο έντυπο, με διαφορετικό γραφιστικό, που θύμιζε τα περιοδικά ποικίλης ύλης των περασμένων δεκαετιών που διαβάζονταν
από όλη την οικογένεια. Παιδικές ιστορίες, ιστορίες τρόμου και επιστημονικής φαντασίας, ποιήματα, σταυρόλεξα, κουίζ, ακόμα και φωτορομάντζα, δημιουργούσαν ένα έντυπο τελείως διαφορετικό απ’ όλο το υπόλοιπο. Για ν’ αποφύγουμε την κριτική από ανθρώπους του (μ)πολιτισμού, ασπίδα αποτέλεσε η ρήση του Κόντογλου «Αυτό το βιβλίο δεν είναι γραμμένο για σοβαρούς ανθρώπους. Δόξα σοι ο θεός, υπάρχουνε ακόμα άνθρωποι που τους αρέσουνε τα απλά πράγματα, οι ιστορίες και τα
παραμύθια».
Υ.Γ. Στα τελευταία τεύχη το δημιουργικό του «Φτου» άλλαξε δραστικά δημιουργώντας ένα ακόμα ενδιαφέρον εικαστικό περιβάλλον. Με γεια μας!
6. Δίλημμα και μορφοποίηση
Κοιτώντας τα πρώτα τεύχη του Η Πατησίων Ζει διακρίνουμε μία κάποια «ευτυχισμένη αναρχία». Στη θεματολογία, στα εικαστικά, στους ανθρώπους που γράφουν. Υπάρχει ρυθμός και νεύρο, ξεκάθαρες απόψεις και μία κάποια ανεμελιά.
Προχωρώντας παρατηρούμε πως από το 17ο τεύχος και μετά αρχίζει σταδιακά μια τακτοποίηση. Μόνιμες στήλες, βινιέτες, συγκεκριμένα εικαστικά. Στην Πόλη Ζει τα πράγματα γίνονται πιο αυστηρά και ξεκάθαρα. Δεν σας κρύβουμε πως κάθε τόσο
αναρωτιόμαστε για αυτή τη «δικτατορία της μορφοποίησης». Ενίοτε, λοιπόν, δημιουργούμε γραφιστικά ξεσπάσματα, αλλά και φευγάτα θέματα φοβούμενοι τα γηρατειά μας.
Υ.Γ. Συνήθως μεγάλες αλλαγές συμβαίνουν τους Σεπτέμβρηδες. Καταργούνται στήλες, προκύπτουν άλλες. Σε δουλειά να βρισκόμαστε.
7. Η περιπέτειά μας στους χώρους του βιβλίου, του θεάτρου κ.λπ.
Η αλήθεια είναι πως δεν έχουμε καταφέρει να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη τους. Τα αφιερώματά μας δεν είναι μία συρραφή δελτίων τύπου και έτσι ελπίζαμε ότι θα έχουμε μία ανταπόκριση. Αφιέρωμα για τα μπουλούκια, για το θέατρο στο
ραδιόφωνο, για την ψυχή του θεάτρου και διάφορα ακόμα. Το ίδιο και με τις εκδόσεις: Η αστυνομική λογοτεχνία και η Αθήνα, Βιβλίο όπως λέμε τροχός, Η γυναίκα στη λογοτεχνία και διάφορα άλλα.Εμείς θα συνεχίσουμε, γιατί τα αγαπάμε και τα δύο, και θα δούμε.
Υ.Γ. Είναι κάπως περίεργη η λατρεία αυτών των κλάδων προς το διαδίκτυο! Α, ναι, όπως περίεργο είναι και να ακούς από ανθρώπους του πολιτισμού ότι το έντυπο έχει πεθάνει…
8. Τα διαφορετικά
Ανάμεσα στα εκατό αυτά τεύχη υπάρχουν κάποια που είναι εντελώς διαφορετικά.Αγαπημένο μας αυτό των Χριστουγέννων του ’19 (Τ. 62) το οποίο ήταν εξολοκλήρου αφιερωμένο στην φωτογραφική αποτύπωση της πόλης και των ανθρώπων της.
Ξεχωριστό και το καλοκαιρινό τεύχος του Ιουλίου του ’17 (Τ. 48), αφιερωμένο σε εκατό περίπου ανθρώπους (σελέμπριτις, γνωστοί, άγνωστοι κ.λπ.) οι οποίοι μιλούσαν για το καλοκαίρι της ζωής τους. Ιδιαίτερα είναι και τα τεύχη που εκδίδουμε κάθε Σεπτέμβρη αφιερωμένα στην εκπαίδευση, με ύλη πρωτότυπη, μακριά από τα
συνηθισμένα.
Υ.Γ. Δυστυχώς, κάποια ενδιαφέροντα, αλλά δύσκολα θέματα, δεν καταφέραμε να τα κάνουμε πράξη. Επιφυλασσόμαστε…
9. Άνθρωποι
Σε όλη αυτή τη διαδρομή συναντηθήκαμε με εκατοντάδες έως και χιλιάδες ανθρώπους. Αυτή η εμπειρία άλλες φορές σε απογειώνει, άλλες σε βαραίνει.
Θέλουμε να σας εκμυστηρευτούμε πως οι παλιές διαχωριστικές γραμμές δεν υπάρχουν πια παρά μόνο σαν καρικατούρες. Να σας πούμε πως υπάρχουν Φυλές περίεργες, υπόγειες και με μία δικιά τους συνοχή που δύσκολα την αντιλαμβάνεσαι. Αυτή η Αθήνα περιγράφηκε με τον καλύτερο τρόπο στο παρακάτω απόσπασμα στα πέντε χρόνια κυκλοφορίας του περιοδικού: «Περιδιαβαίνει τα πεζοδρόμια, ακολουθεί το 11, τρυπώνει ανάμεσα στις λέξεις των δελτίων των οκτώ. Βρίσκεται στην ουρά των ανέργων, στους πολλούς που βγαίνουν 7.45 από τη Χέυδεν για να πάνε στις δουλειές, στους πιτσιρικάδες που πάνε κάθε Τετάρτη κινηματογράφο με ένα εισιτήριο δύο άτομα. Ψωνίζει μεσημεράκι στη λαϊκή της Καλλιδρομίου, βολτάρει βραδάκι με μία πορτοκαλάδα μπλε στον Άγιο Παντελεήμονα και στην Κουμουνδούρου, κάθεται στις εισόδους των πολυκατοικιών της Κυψέλης μέχρι να περάσει η μπόρα. Αράζει στον περιφερειακό του Γαλατσίου και κοιτά τα φωτάκια. Ανεβοκατεβαίνει την Αχαρνών και αράζει στη Βάθης και στα σοκάκια του Μεταξουργείου. Πόλη, καταστάσεις και άνθρωποι. Βρίσκει λύσεις, προσαρμόζεται και προχωρά».
10. Το τώρα είναι τώρα
Φτάσαμε στο δέκατο σημείο, στον δέκατο χρόνο.Δεν τολμώ να σκεφτώ τα επόμενα δέκα χρόνια, ούτε καν τα επόμενα δέκα τεύχη. Δεν ταιριάζει ούτε στις εποχές μα ούτε και στην ψυχή της Πατησίων και της Πόλης.Είθε να διατηρήσουμε ζωντανό το πνεύμα μας, να συνεχίσουμε να εκδιδόμαστε και να τριγυρνάμε στους δρόμους της πόλης και στα χέρια των αναγνωστών μας!
Υ.Γ. Και εδώ, θέλω να ευχαριστήσω τους ανθρώπους της Κοσμοϊατρικής και ιδιαίτερα τη Γιώτα Τριανταφύλλου που συνοδοιπόρησε με πολλούς τρόπους για να κρατάτε στα χέρια σας αυτό το τεύχος!
Το επετειακό μας τεύχος έρχεται την Πέμπτη 7/12 στους δρόμους της πόλης. Αν είστε πιο πολύ του Διαδικτύου, μας βρίσκετε στο site μας (που δεν βομβαρδίζει) www.ipolizei.gr για να μας διαβάσετε όπως ακριβώς τυπωνόμαστε.
Από εμάς ευχές για καλά Χριστούγεννα και να θυμάστε πως όλα –κάπως– θα πάνε καλά!
