5 in / 5 out – Οι λίστες είναι old school χούι (εντάξει, δεν πάμε και στην εποχή της περισπωμένης), είναι ένα σκάλωμα του μυαλού, είναι μια συνήθεια.
Στην -κάθε- πόλη τρέχουν πράγματα που μας φτιάχνουν τη διάθεση, τρέχουν και εκείνα που τη χαλούν.
Εννοείται υπάρχουν και εκείνα που τρέχουν και κοιτώντας τα απορούμε αν είναι δυνατόν να έχουν συμβεί πραγματικά.
Είναι γνωστό πως ζούμε στην εποχή του συλλογικού ναρκισσισμού, των απανωτών άνγκρι φέις, των δημιουργών περιεχομένου (έτσι γενικώς). Αυτά είναι τα δέκα πράγματα που μας έφτιαξαν χαλώντας μας και μας χάλασαν φτιάχνοντάς μας.
5 In
1 – Ο Μαδούρο για τρίτη φορά πρόεδρος στη Βενεζουέλα. Σαν happening δεν ακούγεται αυτό; Θυμάμαι όταν το Περήφανο 41% ήταν στην αντιπολίτευση που μάχονταν για την επικράτηση, ενθρόνιση της Δημοκρατίας στη χώρα της Λατινικής Αμερικής. Ρε παιδιά στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα μην ξεχνιέστε και σας βγαίνει το “χουντέικο” σας. Τώρα βέβαια θα μου πείτε πως οι Βενεζουελανοί είναι πλεμπέοι, αγράμματοι, άπλυτοι και άλλα τέτοια που λέτε όταν η ιστορία δεν κοιτά το δικό σας αφήγημα…. Σας λυπάμαι.
2 – Το δάκρυ του Μίσα το 1980 στη Μόσχα. Θα μας λείπει πάντα η ειλικρίνεια και οι αξίες…
3 – Η επανέκδοση του «Μάρτιν Ίντεν» του Τζακ Λόντον από τη Σύγχρονη Εποχή. Του Μάρτιν Ίντεν που από από παιδί της εργατικής τάξης γίνεται ένας μικροαστός διανοούμενος που δεν ενδιαφέρεται για τίποτ’ άλλο, παρά μόνο για τον εαυτό του. Και που στο τέλος ακριβώς αυτή η υπαρξιακή αγωνία της αστικής ατομικιστικής κοινωνίας που υπερασπίζεται, επειδή του λείπει η πίστη στον άνθρωπο, τον οδηγεί στον χαμό.
4 – Σινεμά Ηλέκτρα στην Πατησίων. Δεν είναι μόνο ότι παίζει καλές ταινίες. Θα σου θυμίσει το Γαλατικό Χωριό του Αστερίξ. Όταν μπαίνεις μέσα του νιώθεις ότι το μόνο σημείο που δεν έγινε πολυκατοικία στα Πατήσια είναι το συγκεκριμένο σινεμά.
5 – Το αντίο του Γιάννη Αγγελάκα. Η αφήγηση του γύρω από απρόσμενο τέλος της περιοδείας του και της μπάντας που έπαιζε μαζί του, των100° C, είχε τη δική του ένταση. Ανάμεσα σε άλλα έγραψε στο Facebook: “Την ευγνωμοσύνη μου στα παιδιά της μπάντας και σε όλους εσάς που ζήσαμε μαζί τόσα θαυμάσια βράδια τα τελευταία 9 χρόνια. Όταν θα έρθει ο καιρός θα επανέλθω κάπως αλλιώς. Καλή αντάμωση.”
Ο Αγγελάκας ξέρει πώς να αποχαιρετά τις εποχές του – Σπάνιο αυτό στις μέρες μας.
5 Out
1 – Τελετή έναρξης Ολυμπιακών Αγώνων 2024 στο Παρίσι. Όταν ο Λουί Βιτόν έρχεται, ο αθλητισμός υποχωρεί. Ένας ακούρδιστος αχταρμάς στην υπηρεσία των χορηγών και μόνο.
2 – Η πρόεδρος του προτεκτοράτου Ελλάδα θεατρίζεται στην Επίδαυρο και τα παλικάρια της-μπράβοι της-ασφαλίτες της σπρώχνουν και τραβούν την πλέμπα για να περάσει. Μόνο ξύλο που δεν φάγαμε. Όπως Φρειδερίκη….
3 – Η συμπερίληψη και η διαφορετικότητα όταν αποτελούν το φύλλο συκής στη γύμνια του αυταρχισμού και της στέρησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Με χορηγούς και σπόνσορες πάντα, όλους όσοι στερούν τα δικαιώματα στην εργασία, στην υγεία, στην παιδεία.
4 – Αυτές τις μέρες ψηφίζεται στη βουλή το νομοσχέδιο για την Ψυχική Υγεία. Ουσιαστικά μιλάμε για την παράδοσή της στον ιδιωτικό τομέα (με ό,τι αυτό συνεπάγεται). Να πούμε εδώ πως μια σειρά ευπαθών ομάδων (π.χ. χρήστες) είναι ασθενείς υψηλού κόστους για το σύστημα. Με ένα νομοσχέδιο η κυβέρνηση έρχεται να αλλοιώσει δομές που έχουν προσφέρει έργο και να αλλοιώσει τη φιλοσοφία της δωρεάν υγείας. Περήφανο 41%.
5 – Τα ροδάκια από τα βαλιτσάκια τουριστών σε πεζοδρόμους των Εξαρχείων. Ο εξευγενισμός εκνευρίζει!
Γιάννης – Κώστας
