Καλοκαίρι 1962. Ρίο ντε Τζανέιρο. Στο Veloso Bar, ένα τετράγωνο από την παραλία της Ipanema, δύο φίλοι, ο συνθέτης Antonio Carlos Jobim και ο ποιητής Vinícius de Moraes, τα πίνουν και συζητούν για την τελευταία τους συνεργασία.
Η κουβέντα τους σταμάτα απότομα όταν περνά από μπροστά τους ένα κορίτσι με το παρατσούκλι Helô. Η δεκαοκτάχρονη Heloisa Eneida Menezes Pais Pinto είναι ψηλή και καστανή, με σμαραγδένια πράσινα μάτια και μακριά, σκούρα, κυματιστά μαλλιά. Την έχουν δει να περνά πολλές φορές, καθώς κατευθύνεται προς την παραλία ή να γυρίζει απ’ το σχολείο. Έχει έναν τρόπο να περπατά που ο de Moraes αποκαλεί «σκέτη ποίηση».
Η ιστορία λέει ότι ο Jobim και ο de Moraes εμπνεύστηκαν τόσο πολύ από αυτό το κορίτσι, που έγραψαν ένα τραγούδι για εκείνη πάνω στις χαρτοπετσέτες του μπαρ με τον τίτλο «The Girl From Ipanema».
Κι ενώ η Helô ενέπνευσε για να γραφτεί το τραγούδι, άλλο ήταν το κορίτσι που το τραγούδησε και το έκανε παγκόσμιο.
Ο João και ο Jobim έφτιαχναν έναν δίσκο με τον Stan Getz. Η ιδέα μιας αγγλικής version του “The Girl From Ipanema» προέκυψε τυχαία. Η Astrud Gilberto ήταν σύζυγος του João Gilberto. Μιας κι ήταν η μόνη από τους Βραζιλιάνους που μιλούσε καλύτερα αγγλικά, μπαίνει στο στούντιο της Νέας Υόρκης τον Μάρτιο του 1963 και το τραγουδά. Η παιδική φωνή της, χωρίς βιμπράτο και τραγουδιστικούς τρόπους, ήταν το τέλειο!!
Έναν χρόνο αργότερα, το κομμάτι ξεπερνά το «I Want To Hold Your Hand» των Beatles, πουλώντας πάνω από δύο εκατομμύρια αντίτυπα. Το «The Girl From Ipanema» έγινε το δεύτερο πιο δημοφιλές τραγούδι στην ιστορία, πίσω από το «Yesterday».
Astrud Gilberto 30/3/1940 – 5/6/2023. Καλό της ταξίδι!
