Των Γιάννη Παναγόπουλου – Νίκου Λιάσκα //
Για μια ακόμη φορά στα Εξάρχεια. Για πρώτη φορά στο γραφείο των εκδόσεων «Τυφλόμυγα». Τυφλόμυγα; Ναι, «Τυφλόμυγα». Το στέρεο με τα φτηνά ηχεία παίζει το “Hey Hey, My My”. Δεν ακούμε Neil Young. Ακούμε τη διασκευή που έκαναν οι Villa 21 στο κομμάτι του.
Στο δωμάτιο που βρισκόμαστε, ανάμεσα σε πολλά βιβλία, υπάρχει μπόλικη σκόνη, ένα κασκόλ της Εθνικής Πορτογαλίας, ένα μπάσο, νομίζω Samik, στον τοίχο πόστερ που διαφημίζει συναυλία των….Villa 21. Με τους ανθρώπους των εκδόσεων συζητάμε για το αναθεματισμένο «κάτι» της Αθηναϊκής μουσικής σκηνής της δεκαετίας του 1980. Άραγε αντέχω μια ακόμα κουβέντα για όλο αυτό; Πότε αρχίζει και πότε ξεκινά η αξία μιας ανάμνησης;
Ο Μπάμπης Λάσκαρις που στέκεται δίπλα μου έγραψε για τις εκδόσεις Τυφλόμυγα το βιβλίο «Noise Full Of Love: Το Αγγλόφωνο Ελληνικό Ροκ Στη Δεκαετία Του ‘80».
Συμφωνήσαμε πως δεν έτυχε να γνωριστούμε στο παρελθόν. Ακόμα, όμως, δεν είμαι σίγουρος. Μπορεί και να είχαμε. Όταν του είπα «χαίρω πολύ» νομίζω πως τον κοίταξα μ’ εκείνο το χαζό βλέμμα που φορούν τα μάτια όταν βλέπουν κάποιον και, ταυτόχρονα, το κεφάλι αναρωτιέται αν τον έχει ξαναπετύχει την εποχή που σπάνια ήταν ξεμέθυστο, σε μια συναυλία ή σ’ ένα πάρτυ ή σ’ ένα μπαρ. Τέλος πάντων. Κυριολεκτικά. Το βιβλίο του Μπάμπη το διάβασα με την πρώτη. Το έκανα σε μια περίοδο που, πια, οτιδήποτε 80’s φτάσει στα αυτιά ή τα μάτια μου το υποδέχονται με υποψία.
Η αδικημένη γενιά. Η γενιά που δεν ακούστηκε ποτέ. Η γενιά που έζησε το Rock N’ Roll και δεν το πήρε κανένας χαμπάρι. Όποια λυπημένη ατάκα και να διαλέξεις για την ανεξάρτητη σκηνή της δεκαετίας του 1980 μέσα θα είσαι. Το θέμα είναι πως ο Λάσκαρις δεν δίνει δεκάρα για χαζομπλούζ φιλολογία.
Το βιβλίο περιλαμβάνει συνεντεύξεις του συγγραφέα με πρωταγωνιστές της σκηνής όπως ο Γιώργος Κουλούρης – South Of No North, ο Αλέξης Καλοφωλιάς – Last Drive, ο Βασίλης Αθανασιάδης – No Man’s Land, ο Βασίλης Τζαβάρας – Anti Troppau Council, ο Πέτρος Κουτσούμπας – κλαμπ «Πήγασος», ο Χρήστος Δασκαλόπουλος, παραγωγός του ραδιοφώνου. Κάθε σελίδα του βιβλίου είναι το ντοκουμεντάρισμα μιας ολόκληρης σκηνής, ανθρώπων που πρωταγωνίστησαν εντός της, χωρίς ίχνος νοσταλγίας.
Πριν ξαναχαθώ στις σελίδες του, τις φωτογραφίες, λέω πως η αφήγηση του Καλοφωλιά για την εποχή που οι Last Drive βρέθηκαν στην Γερμανία, τότε που υπήρχε Ανατολικό και Δυτικό Βερολίνο, είναι μοναδική. Και πως η συνέντευξη που έκανε με τον Βασίλη Τζαβάρα είναι και δικό μου απωθημένο, φαντάζομαι πως θα υπάρχουν και άλλοι που σκέφτονται το ίδιο. Ο Τζαβάρας μιλά σπάνια, μια αφήγηση από εκείνον για όσα είδε, ένιωσε, άκουσε, τραγούδησε με τους Anti – Troppau Council δίνει χρώμα σε μια εποχή που όλα έμοιαζαν γκρι αλλά σήμερα φαντάζουν έγχρωμα.
Ο Νίκος Λιάσκας από την ομάδα New Wave in Athens in the 80’s – The Scene, the People, the Places (στο facebook) μας είπε για το Noise Full Of Love:
“Το βιβλίο που, μέσω των αφηγήσεων πέντε σημαντικών μορφών της Αγγλόφωνης ανεξάρτητης ελληνικής σκηνής των 80’s, αποτελεί τη συνέχεια κατά κάποιον τρόπο της ταινίας “Εδώ δεν υπάρχει Άσυλο” και, κατά τη γνώμη μου τη, συνέχεια του βιβλίου “Ροκ Ημερολόγια” του Γιώργου Τουρκοβασίλη. Γραμμένο από έναν μάχιμο μουσικό της σκηνής στην οποία αναφέρεται, αποτελεί έναν χρήσιμο “οδηγό” για τον νοσταλγό της εποχής της νιότης του και για οποιονδήποτε μελετητή της σκηνής που ήταν και παραμένει underground. Ένα βιβλίο για όσους έζησαν τα γεγονότα “από μέσα” είτε σαν μουσικοί είτε σαν κοινό τα δύσκολα χρονιά που δεν υπήρχε η σημερινή καταιγίδα πληροφοριών από το ίντερνετ και οποίος ήθελε το “διαφορετικό” έπρεπε να ψάξει.”
