Από την bitchάρα (τη γυναίκα που λάτρεψε το δεύτερο). //
Κοιμηθήκαμε χθες βράδυ ως, ας πούμε, κυρίαρχος λαός και ξυπνήσαμε με τη χώρα κατακτημένη. Και μάλιστα «νόμιμα», μέσω κοινοβουλευτικής ψηφοφορίας και πλειοψηφίας.
Τα πάντα έχουν ξεπουληθεί δια παντός. Τα 99 χρόνια είναι προφάσεις εν αμαρτίαις. Ξεπουλήθηκε το νερό, το φως, τα αεροδρόμια, οι όμορφες παραλίες με τις γαλάζιες σημαίες, το υπέδαφος, το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο που ακόμα δεν βρήκαμε. Δεν έμεινε τίποτα. Ενενήντα εννιά χρόνια μοναξιά. Ξέρετε, σαν εκείνο του Μαρκές, που τονίζει: «ράτσες καταδικασμένες σε εκατό χρόνια μοναξιά, δεν έχουν δεύτερη ευκαιρία πάνω στη γη». Ε, ναι. Δεν έχουμε.
Ούτε καν χρειάστηκαν τα καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς. Έτοιμα όλα. Η πρωτο-δεύτερη φορά αριστερά τα παραχώρησε έτσι. Πολύ large βρε παιδάκι μου…
Είναι βέβαια και το άλλο. Εφτάμισι χιλιάδες σελίδες μνημόνιο, πώς να τις σκίσεις; Θα σου πάρει περισσότερες από 17 ώρες. Ασε πάλι να μην έχουμε κανέναν έρπη.
«Δεν το χωράει ο νους μου», λέει η Νίκη- κατά κόσμον Σάνια. «Δύο μέρες τώρα το στομάχι μου είναι δεμένο κόμπος. Τους ακούω κι αναρωτιέμαι. Πώς στραβωθήκαμε έτσι και τους πιστέψαμε; Βέβαια οι περισσότεροι διατηρούσαμε και τις αμφιβολίες μας, τονίζαμε πως δεν υπογράφουμε με την ψήφο μας λευκή επιταγή. Κανείς μας όμως δεν φανταζόταν τέτοια μετάλλαξη, τέτοια καταστροφή, Κανείς μας δεν περίμενε να είναι τόσο μα τόσο ψεύτες, υποκριτές, δουλοπρεπείς απέναντι στους δανειστές και το κεφάλαιο, διαχειρίσιμοι, δειλοί, απάνθρωποι, απάτριδες.
Εκχωρούν τα πάντα! Εκατοντάδες νησάκια, αρχαιολογικούς χώρους, ακρογιαλιές, βουνοπλαγιές, υπέδαφος, τα πάντα πλην της Ακρόπολης. Ήταν μην κάνουν την αρχή κι η αρχή έγινε πέρσι το καλοκαίρι. Για τους προηγούμενους λέγαμε πως τους κρατούν στο χέρι οι δανειστές για τις παλιές αμαρτίες τους, αυτούς όμως με τι; Νέοι, υποτίθεται άφθαρτοι, με εξαίρεση μερικούς Δραγασάκηδες, τι τους οδήγησε να προδώσουν την ιδεολογία τους, να αρνηθούν τον κόσμο τους, την τάξη τους, να καταλήξουν κατάπτυστοι εξωμότες;»
Ο Νίκος το προχωράει: «από σήμερα αυτή η χώρα μετατρέπεται σε κράτος-σφραγίδα, αφού το μόνο περιουσιακό της στοιχείο θα είναι μια σφραγίδα με το λογότυπο “ελληνική δημοκρατία” …όλα όσα συνθέτουν την οντότητα ενός κράτους περιέρχονται στους δανειστές….»
Σύγκρουση κορυφών στη Βουλή, σου λέει. Όπου «κορυφές», ο Αλέξης και ο Κούλης. Να βάλω και τη Φώφη; Την έβαλα. Ούτε τον λόφο Φιλοπάππου δεν φτάνουν.
Τον κυρίαρχο λαό δεν βλέπω. Και το 1-1-4. (το κάποτε ακροτελέυτειο άρθρο του Συντάγματος που όριζε ότι η τήρησή του επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων. Στη δεκαετία του ΄60 έγιναν πολλοί αγώνες με σύνθημα τον αριθμό, που μόνο αριθμός δεν ήταν).
Ευρωπαϊκές εταιρίες θα εξαγοράσουν τη Μονσάντο, την γνωστή εταιρεία των μεταλλαγμένων. Και εδώ αρχίζει το πρόβλημα για την ήπειρό μας. Ο κίνδυνος να σταματήσει η υποχρέωση να δηλώνεται εμφανώς πάνω στα τρόφιμα ότι το τρόφιμο είναι μεταλλαγμένο είναι μεγάλος. Έτσι, όμως, θα επιβληθούν συγκεκριμένοι μεταλλαγμένοι σπόροι στις χώρες της ΕΕ!
Όντως αλλάζει το τοπίο προς το πολύ χειρότερο με την τρομακτική συμφωνία TTIP που είναι στα σκαριά, καθώς η αλλαγή αυτή πιθανότατα θα επιταχυνθεί τώρα, αφού η η εταιρία θα είναι «Ευρωπαϊκών συμφερόντων»!
Έρχεται και ο ακροδεξιός πρόεδρος στην Αυστρία. Ολοένα και καλύτερα.
Άλλος φασίστας, απόγονος αρχιβασανιστή στη Μακρόνησο, χορεύει σαν βρικόλακας επάνω στα κόκκαλα των προγόνων μας που άφησαν τη ζωή ή την ψυχή τους στο νησί του διαβόλου. Εμετικά τα λόγια του, στη σελίδα του βιβλιοπωλείου που οργάνωσε την ανιστόρητη επίσκεψη στη Μακρόνησο με «μενού εξορίας». Κανείς από τους διαχειριστές της σελίδας δεν του απάντησε. Διότι κανένα τέτοιο λάθος δεν είναι «στιγμιαίο».
Εν τω μεταξύ, στην όχι και τόσο μακρινή Γαλλία, το σύμπαν βράζει. Αλλά αυτά, ως γνωστόν, δεν θα τα δούμε στα δελτία ειδήσεων. Ούτε τις διαδηλώσεις, ούτε τις απαγορεύσεις, ούτε την αστυνομοκρατία. Σαν να μη συμβαίνει τίποτα.
Πήγε κι η Ντόρα εξορία. Που γύριζε στα Παρίσια κατά την επάρατο επταετία. Ενώ χιλιάδες άλλοι ήταν στη Γυάρο και στη Λέρο. Μέχρι και 80χρονοι, σαν τον Βασίλη Ρώτα. Ασε μας Ντορούκλα μου.
Ας γελάσει και λίγο το χειλάκι μας.
Ο Ευκλείδης μιλάει γκρίκλις (κατά την άκρως επιτυχημένη ρήση της Αριστέας)….
