Από τον Ελευθέριο Λεβαντή //
Ίσως να πρέπει να πιάσει κανείς πάτο, για να μπορέσει να ξεκολλήσει από τα πάθη, τις συνήθειες και τις ιδεοληψίες.
Έτσι και ο γέρος , θυμόταν τελευταία όλο και πιο συχνά τελευταία κάποιους ξεχασμένους κανόνες του Αγίου Ιωάννη του Σταυρού από τον πρόλογο ενός βιβλίου του Castaneda, αφιερωμένο στον δρόμο προς την γνώση.
” Ένα μοναχικό πουλί πρέπει πάντα να έχει το ράμφος του στραμμένο στον ουρανό , να πετά πάντα στο πιο ψηλό σημείο του και να μην αναζητά την συντροφιά κανενός , ούτε καν των ομοίων του ..”
-Μπαίνοντας στο λιμάνι είχε πια βραδιάσει – το τουρλοκώλι τους πήρε περισσότερο από όσο πίστευαν – Είχε πιεί κιόλας και από το πήγαινε – έλα , πάνω κάτω κ. λ. π του ήρθε ζαλάδα..
Με την ψυχή στο στόμα διπλάρωσαν όπως – όπως , όποιο σκάφος του φάνηκε πιο κοντά στην είσοδο του λιμανιού και χώθηκε γρήγορα στην κουκέτα του κάτωχρος για να συνέλθει – ενώ οι δύο κοπέλες τον κοίταζαν απορημένες .
-Έρχομαι σε λίγο τους είπε! Κάντε ντους και βγείτε για ψώνια! Ψωνίστε κάτι καλό – λεφτά έχει δίπλα στο CB . Αργότερα θα βγούμε.
Ξαπλωμένος τώρα στην κουκέτα του , στην καμπίνα του καπετάνιου , θυμόταν εκείνη την τύπα από την Αγία Πετρούπολη ,που του γνώρισε ένας νταβαντζης πελάτης του , σε ένα κωλόμπαρο, στην Αργυρούπολη στην Αθήνα. Πολύ καλό sex και εκείνο σκεφτόταν τώρα και πάλι ,όμως είχα πιεί και ζαλίστηκα άσχημα – κάτι θα μου χε ρίξει η κουφάλα …
Σαν κεραυνός του ήρθε στο μυαλό η Margot και συνειδητοποίησε ότι μόλις χθες δειπνούσαν μαζί και της μίλαγε, είχε κιόλας μαχαιρώσει κάποιον για πάρτη της και τώρα την είχε πάλι ξεχάσει!
Στο κινητό του τον κάλεσε ένας άγνωστος αριθμός.
Άκουσε μια γυναικεία φωνή να του μιλά ελληνικά, με γαλλική προφορά :
– Γεια σας , λέγομαι Μαρία Παστάκη , είμαι δημοσιογράφος του Marie Claire και θα ήθελα να συναντηθούμε ;
-Μάλιστα κα Παστάκη και τι ακριβώς θέλετε από μένα ;
-Το Marie Claire κάνει μια έρευνα σχετικά με την έλξη που ασκούν στις γυναίκες οι ώριμοι άνδρες – Στα πλαίσια αυτά παρουσιάζουμε επιτυχημένους άνδρες μεγαλύτερης ηλικίας .
Οι αναγνώστριες μας θα ήθελαν να ακούσουν την άποψη ενός άνθρωποι που κάποτε μονοπωλούσε τα σαλόνια των εφημερίδων και τάρασσε τα νερά της κοσμικής Αθήνας.
Μάλιστα ,σκέφτηκε ο γέρος. Προφανώς έχει γίνει λάθος , ας είναι , μπορεί η τυπά να αξίζει τον κόπο –
– Λοιπόν πότε θα λέγατε να τα πούμε ;
– Ακούστε , εγώ σήμερα είμαι εκτός Αθηνών – τι θα λέγατε για αύριο το βράδυ ;
-Ελπίζω να προλάβω – είμαι στην Ύδρα βλέπετε και δεν έχω ακόμα πρόβλεψη καιρού για αύριο..
-Άκου να δεις σύμπτωση .. και εγώ στην Ύδρα είμαι…
-Χαμός, ε ;
-Άστα και μας έχει διπλαρώσει και ένα Jeannau με ένα γέρο και δύο τσούλες. -Ήρθαμε στην Ύδρα με τον δικό μου να ησυχάσουμε λίγο , άλλα ποιος ξέρει τι θα ζήσουμε σήμερα το βράδυ!
Από το τηλέφωνο της Παστάκη ακούστηκαν φωνές και ωχ … συγγνώμη , είναι οι τσούλες που λέγαμε, που μόλις πέρασαν και έριξαν τα ποτά μας είπε η Παστάκη…
-Ο γέρος της άφησε να προσπεράσουν και κοίταξε κρυφά έξω από το τελευταίο σκαλοπάτι του hall.
Στο διπλανό σκάφος καθόταν γυρισμένη προς το λιμάνι μια ασπροντυμένη κοκκινομάλλα ,που μιλούσε στο κινητό, ενώ δίπλα της ένας ψηλός Δυτικοευρωπαίος που διαμαρτυρόταν για την θορυβώδη βραδινή επιδρομή – πότε έξαλλος και πότε ζαλισμένος από τα τόσα κωλομερια , τα βυζία και τα αρώματα!
