Από την Αλεξάνδρα Φεφοπούλου // *
Η Χιλή, είναι μια στενή λωρίδα γης εγκλωβισμένη ανάμεσα στον Ειρηνικό Ωκεανό και την οροσειρά των Άνδεων. Στον βορρά της εκτείνεται η έρημος Ατακάμα, μια απ’ τις πιο άνυδρες περιοχές στη γη. Άμμος, σκόνη κι αμέτρητα ορυχεία απ’ όπου εξορύσσεται ο πλούτος του υπεδάφους. Το Σαντιάγο, η πρωτεύουσά της, βρίσκεται κάπου στη μέση και μετά από μερικές εκατοντάδες χιλιομέτρων ξεκινά ο δρόμος προς τον Νότο, η περίφημη “Carretera Austral” που κόβεται απότομα από τη γεωγραφική μοναδικότητα των φιόρδ. Πιο νότια δεν υπάρχει δρόμος, μόνο παγόβουνα.
Η Carretera Austral, που ενώνει τον απομακρυσμένο νότο της Χιλής με την υπόλοιπη χώρα, είναι ένα έργο που ξεκίνησε από την εποχή της δικτατορίας του Πινοτσέτ και συνεχίζει έως σήμερα με συνεχείς προεκτάσεις και βελτιώσεις. Ακόμη και τώρα μερικοί κάτοικοι του Νότου το αναφέρουν, ξεχνώντας ίσως πως ένα καλό έργο οδοποιίας, δεν μπορεί να αντισταθμίσει την καταστροφή που έφερε στην πατρίδα τους η πολυετής αμείλικτη χούντα.
Στον Νότο, το τοπίο αλλάζει. Γίνεται καταπράσινο, με δέντρα που σχηματίζουν πυκνά, παρθένα, σχεδόν απροσπέλαστα δάση. Με νερά που τρέχουν από ρυάκια και φτιάχνουν λίμνες κι ορμητικούς ποταμούς που το θολό τουρκουάζ χρώμα τους σε πείθει πως προέρχονται από αρχαίους παγετώνες. Με βουνά χιονισμένα και λιβάδια με παχύ χορτάρι, όπου βόσκουν παχουλές αγελάδες και χαρωπά πρόβατα. Τα χωριουδάκια κατά μήκος της Carretera Austral είναι χτισμένα από ξύλο που τόσο άφθονα παρέχεται στους κατοίκους τους απ’ τη φύση. Καμινάδες καπνίζουν σχεδόν όλο το χρόνο και η μυρωδιά του ξύλου φέρνει στον νου αναμνήσεις από χρόνια πιο μακρινά, πιο αθώα.
Όμορφα μέρη που η βροχή πέφτει πάνω τους σαν ευλογία σχεδόν ασταμάτητα όλο τον χρόνο κι όσο και να γκρινιάζουν οι επισκέπτες για τα λασπωμένα τους παπούτσια, οι ντόπιοι τους θυμίζουν πως όλα τα χρωστούν σ’ αυτή.
*Για πολύ ή για λίγο, η Αλεξάνδρα Φεφοπούλου θα λείπει από την Αθήνα. Με τον φίλο της και μια Vespa κάνουν τον γύρο της Νότιας Αμερικής. Της ζητήσαμε να στέλνει κάθε εβδομάδα μια φωτογραφία που θα καθρεφτίζει μικρά και μεγάλα «κάτι» από τη ζωή της ταξιδεύοντας. Δέχτηκε. Άραγε πόσο μακριά μπορεί να είναι η καθημερινότητα μίας ελληνικής πόλης από τις πόλεις που η Αλεξάνδρα βλέπει σήμερα; Για περισσότερα γύρω από τα ταξίδια της Αλεξάνδρας και του Στέργιου επισκεφτείτε το ιστολόγιο:https://worldvespa.wordpress.com/
