Του Νικηφόρου Γκολέμη //
Εβδομάδα αποπροσανατολισμού αυτή που μας αφήνει, αφού κατορθώσαμε να ενημερωθούμε για πολλά, αλλά να μην γίνουμε σοφότεροι σε τίποτα. Το εθνικιστικό κρεσέντο της προηγούμενης εβδομάδας συνεχίστηκε με αμείωτη ένταση, με τους αλβανικούς αετούς να δίνουν τη σκυτάλη στις τουρκικές προκλήσεις, οι οποίες προς τόνωση του εθνικού φρονήματος τέθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες στο επίκεντρο της επικαιρότητας. Εξάλλου, οι εθνικιστικές κορώνες είναι τζάμπα, σε αντίθεση με τα προ των πυλών ευρισκόμενα νέα μέτρα που πρόκειται να βυθίσουν τον ελληνικό Λαό ακόμα πιο βαθιά στην απόλυτη φτωχοποίηση και να αποδείξουν για πολλοστή φορά ότι το βαρέλι δεν έχει πάτο.
Η σούπα «έδεσε» με ολίγον τι από Ντόναλντ Τραμπ (ο Έλληνας έχει μάθει τις τελευταίες εβδομάδες πιο πολλά πράγματα για τις αμερικανικές εκλογές από όσα γνωρίζει για τις… ελληνικές), καθώς και με το κρέμασμα του «δραχμολάγνου» Νίκου Ξυδάκη στα μανταλάκια, ο οποίος παρεμπιπτόντως είτε έχει ξεχάσει την ξεκάθαρη απάντηση που καθημερινά δίνει το κόμμα του την τελευταία διετία (μέσω της πολιτικής που ακολουθεί) στις «απορίες» που ο ίδιος διατυπώνει, είτε επιχειρεί να παίξει τον τρελό του χωριού στην απέλπιδα προσπάθεια να υφαρπάξει ψήφους. Από κοντά και η «Αντιγονειάδα» των τελευταίων ημερών, με τη σχεδιαζόμενη – σύμφωνα με δημοσιεύματα – κατάργηση της διδασκαλίας της Αντιγόνης στη Β’ Λυκείου από το Υπουργείο Παιδείας να σηκώνει θύελλα αντιδράσεων. Δικαιολογημένες ή μη ίσως δεν είμαι σε θέση να το κρίνω, αυτό που γνωρίζω όμως είναι ότι το αρχαίο δράμα δεν αρχίζει, ούτε τελειώνει στην «Αντιγόνη» του Σοφοκλή. Όποιος μαθητής ενδιαφέρεται, χρειάζεται απλά να σηκωθεί, να επισκεφθεί το πλησιέστερο βιβλιοπωλείο και να προμηθευτεί την οποιαδήποτε αρχαία τραγωδία σε εξευτελιστικές τιμές. Η μόρφωση ξεκινάει από την αυτενέργεια και όχι από το «ὦ κοινὸν αὐτάδελφον» του εκάστοτε φιλολόγου. Ο ρόλος του εκπαιδευτικού είναι πολύπλευρος και σημαντικός, αλλά την «Αντιγόνη» και την εκάστοτε Αντιγόνη, άμα δεν είσαι πρόθυμος, δεν θα σου τη βάλει στο κεφάλι. Πάντως, το Υπουργείο έσπευσε να διαψεύσει τις φήμες, οπότε μάλλον αδίκως στήθηκε ο κόσμος στα χαρακώματα.
Στην υπόθεση Κορκονέα τώρα και την πρόσφατη εξέλιξη στην περιβόητη δίκη του, τα σχόλια περιττεύουν. Ενδεικτικό της όλης κατάστασης είναι ότι ακόμα κι ο Αλέξης Κούγιας απηύδησε (!) με τη στάση του ειδικού φρουρού, με συνέπεια να παραιτηθεί από συνήγορος υπεράσπισής του. Κι αυτό γιατί ο ίδιος ο κατηγορούμενος φρόντισε να «γκρεμίσει» την υπερασπιστική γραμμή που ο ποινικολόγος είχε σχεδιάσει, αφού ανέφερε ότι δεν ζητάει συγγνώμη για τον θάνατο του Γρηγορόπουλου, επειδή δεν ήταν συνηθισμένος δεκαπεντάχρονος, αλλά αντιεξουσιαστής. Θυμίζουμε ότι κατά την εκδίκαση της υπόθεσης σε πρώτο βαθμό, η υπερασπιστική γραμμή του ειδικού φρουρού κινείτο στον «αστερισμό» της ανθρωποκτονίας από αμέλεια, με τον ισχυρισμό ότι ο Επαμεινώνδας Κορκονέας πυροβόλησε στον αέρα και η σφαίρα… εξοστρακίστηκε. Τα ερωτήματα που γεννιούνται από τη στάση του κατηγορούμενου είναι πολλά, αφού με τη συμπεριφορά του «έσβησε» τις – ελάχιστες – πιθανότητες που είχε για μια καλύτερη τύχη στο εφετείο. Προφανώς, ο Κορκονέας, γνωρίζοντας το δυσχερές της θέσης του, επιχειρεί να εξυψωθεί ως ήρωας στους κύκλους εκείνους που διάκεινται φιλικά προς αυτόν και εκφέρουν αισθήματα θαυμασμού για την πράξη του. Και τα τελευταία χρόνια, η διάμετρος των κύκλων αυτών διευρύνεται με γεωμετρική πρόοδο, σε βαθμό που αναρωτιέται κανείς ποια είναι τελοσπάντων η κυρίαρχη τάση στην κοινωνία. Βέβαια, αυτά δεν είναι ζητήματα άξια να απασχολήσουν την επικαιρότητα. Δεν είναι δα και της ίδιας βαρύτητας με το πώς χτενίστηκε ο Πάνος Καμμένος και από ποιο ύψος και πόσων μοιρών γωνία πέταξε το στεφάνι.
Και για το τέλος, μια σημείωση για μια είδηση που πέρασε στα ψιλά, αλλά αναμένεται να σχολιαστεί στο εγγύς μέλλον – κατά πάσα πιθανότητα κατά την ανακοίνωση των ψηφοδελτίων. Με μια ανάρτησή του στο twitter ο Άδωνις Γεωργιάδης επιβεβαίωσε την παρουσία του Γιώργου Τσουκαλαδάκη στο ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας για τις επόμενες εκλογές. Ο «Mr. Κολλαγόνο», όπως συχνά-πυκνά τον χαρακτηρίζουν υποτιμητικά ορισμένοι (κακώς, διότι το πώς βιοπορίζεται ο καθένας, εφ’ όσον κινείται στο πλαίσιο της νομιμότητας, δεν αφορά κανέναν) υπήρξε συνδιοργανωτής στην κίνηση «Παραιτηθείτε», μαζί με τον Στάθη Στάικο. Η συγκέντρωση των «Παραιτηθείτε» είχε ως κεντρικό σύνθημα το «ούτε κόμματα, ούτε χρώματα, ούτε συνδικάτα». Μάλιστα, στις ουκ ολίγες τηλεοπτικές τους εμφανίσεις, ο Στάθης Στάικος δήλωνε στον Μπογδάνο ότι αφορμή για την κίνηση «Παραιτηθείτε» ήταν το διχαστικό των δηλώσεων Κυρίτση για τους «μενουμευρωπαίους», ενώ ο Τσουκαλαδάκης εμφανιζόταν ως απλός πολίτης που δέχεται διαδικτυακό bullying. Αρκετούς μήνες μετά, ο «Iskar» Στάικος έδινε (καθόλου διχαστικά βεβαίως βεβαίως) θερμές «ευχές» στους γέρους που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, εξαπολύοντας ένα ντροπιαστικό υβρεολόγιο, ενώ ο Τσουκαλαδάκης «εξαργυρώνει» τη δράση του με μια θέση στα γαλάζια ψηφοδέλτια. Οι άνθρωποι αυτοί αποδείχθηκαν λοιπόν «χρωματισμένοι» από την κορφή ως τα νύχια. Ουδεμία ένσταση επ’ αυτού. Δικαίωμά τους να είναι όσο χρωματισμένοι θέλουν. Γιατί όμως επιχείρησαν να κρύψουν τον «χρωματισμό» τους, διοργανώνοντας μια «αχρωμάτιστη» συγκέντρωση; Γιατί φοβήθηκαν να εμφανιστούν με την πραγματική τους κομματική ταυτότητα και τον διχαστικό τους λόγο; Γιατί επιχείρησαν να κοροϊδέψουν με αυτόν τον τρόπο τους πολίτες; Μάλλον, διότι αν η συγκέντρωση γινόταν υπό την αιγίδα της ΝΔ θα είχε την ίδια κατάληξη με τις συγκεντρώσεις που διοργανώνει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή του… ταξί. Γιατί οι παρευρισκόμενοι ούτε ταξί δεν θα γέμιζαν…
