Γράφει ο Νικηφόρος Γκολέμης //
Λήξη θερινών διακοπών, έναρξη νέας σεζόν και κατευθείαν… στα βαθιά, με τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα να «ανοίγει» τη 83η ΔΕΘ, στην οποία παρίστανται ως τιμώμενη χώρα οι Ηνωμένες Πολιτείες. Η παρουσία των ΗΠΑ στη Θεσσαλονίκη δεν αποτελεί παρά την κορυφή του παγόβουνου των διεργασιών που επιχειρεί ο αμερικανικός παράγοντας στην περιοχή. Και όπως μας έχει διδάξει η ιστορία, κάθε φορά που το Στέιτ Ντιπάρτμεντ αποφασίζει να ασχοληθεί με τα Βαλκάνια, το τίμημα για τους Λαούς είναι βαρύ.
Χαρακτηριστικός του αμερικανικού… ζήλου για την ολική «προσάρτηση» των Βαλκανίων στη νατοϊκή σφαίρα, αποτελεί η εκστρατεία που διεξάγεται μερικά χιλιόμετρα μακριά από τα πανηγύρια της Θεσσαλονίκης και αφορά το δημοψήφισμα της γείτονος για την ονομασία . Μετά το «μήνυμα στήριξης» Πομπέο στην ΠΓΔΜ, τη χώρα επισκέφθηκε χθες και η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ (πρώτη επίσκεψη Γερμανού καγκελάριου στα Σκόπια), η οποία ρίχνοντας το «τυράκι» των ενταξιακών διαπραγματεύσεων για ΕΕ και ΝΑΤΟ κάλεσε τους γείτονες να δώσουν θετική ψήφο στη συμφωνία Τσίπρα – Ζάεφ.
Η λύση στο ονοματολογικό της ΠΓΔΜ δεν είναι παρά ο «δούρειος ίππος» των φαστ – τρακ διαδικασιών και μεθοδεύσεων που δρομολογούνται τον τελευταίο καιρό στα Βαλκάνια. Γιατί το «κυρίως πιάτο» παίζεται στη Σερβία και την επακόλουθη συνύπαρξη σύσσωμων των Βαλκανίων κάτω από τη νατοϊκή ομπρέλα. Με τακτική προσέγγισης παρόμοια με αυτήν της ΠΓΔΜ (έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με ΕΕ), οι ΗΠΑ προσπαθούν να βρουν την κατάλληλη φόρμουλα, ώστε να σύρουν την απομονωμένη Σερβία προς μια συμφωνία – παραίτηση με το Κόσοβο, αποκόπτοντας τους δεσμούς με τη Ρωσία και εγκαινιάζοντας μια περίοδο «διπλής όψης» για τα Βαλκάνια: Συμπαγή όσον αφορά την αντιμετώπιση του εξωτερικού, «ρωσικού» κινδύνου, αλλά ταυτόχρονα ευάλωτη στις εσωτερικές συγκρούσεις.
Σημείο – κλειδί για τις ΗΠΑ θα αποτελέσει η αποδοχή του ονόματος από πλευράς ΠΓΔΜ, γεγονός που θα σημάνει την ένταξη της «Βόρειας Μακεδονίας» στο ΝΑΤΟ. Με την επίσημη πρόσδεση της ΠΓΔΜ στο νατοϊκό άρμα, το ρολόι για τη Σερβία θα αρχίσει να μετράει αντίστροφα και το σχέδιο των ΗΠΑ για κατακερματισμένα, «εύφλεκτα» και ευκόλως χειραγωγήσιμα Βαλκάνια θα εισέλθει σε φάση ολοκλήρωσης. Έχοντας την «μπαρουταποθήκη της Ευρώπης» υπό πλήρη έλεγχο, οι ΗΠΑ θα μπορούν αφενός να παρατάξουν πληθώρα βάσεων και στρατηγικών θέσεων απέναντι στη Ρωσία και αφετέρου να παίξουν ανά πάσα στιγμή το χαρτί της αποσταθεροποίησης, παίζοντας «κλέφτες κι αστυνόμους» με τις εθνότητες και τις μειονότητες του βαλκανικού μωσαϊκού.
Και εδώ έρχεται το κρίσιμο ερώτημα για τη στάση της χώρας μας, η οποία πρώτη έσπευσε να συντρέξει στην πραγμάτωση του προαναφερόμενου σκοπού, ανοίγοντας διάπλατα την κερκόπορτα για την αμερικανική διείσδυση. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, έχοντας απωλέσει εξ ολοκλήρου το λαϊκό της έρεισμα, έχει επιλέξει να επαφεθεί στην αμερικανική αγκάλη για την παραμονή στην εξουσία. Οι πάλαι ποτέ θιασώτες του «φονιάδες των Λαών» και εσχάτως ανανήψαντες υπέρ μιας «συνεργασίας στην άμυνα και την ασφάλεια» όχι μόνο γελοιοποιούν το κράτος του οποίου προΐστανται, αλλά υποθηκεύουν τόσο το μέλλον της χώρας όσο και της ευρύτερης περιοχής. Με τους ενθουσιώδεις “yesmen” στα αμερικανικά κελεύσματα να αλωνίζουν, η Ελλάδα όχι μόνο έχει πάρει “homework” εξοπλιστικά προγράμματα δυσανάλογου με την οικονομική της δυνατότητα κόστους (αναβάθμιση F16), αλλά ταυτόχρονα έχει δεσμευτεί στον πρόεδρο Τραμπ για δεύτερη νατοϊκή βάση στη χώρα, καθώς και βάση για μη επανδρωμένα αεροσκάφη (drones). Η Ελλάδα συμπεριφέρεται ως το τελευταίο failed state του κόσμου, προσδοκώντας να πάρει τα αποφάγια από το λουκούλλειο αμερικανικό γεύμα στις πλάτες των βαλκανικών Λαών. Μην έχοντας διδαχθεί τίποτα από τα αποτελέσματα αντίστοιχων τακτικών κατά το παρελθόν και αγνοώντας την τύχη που κατά κανόνα έχει στο πολιτικό παιχνίδι το «καλό παιδί», η Ελλάδα θα δίνει γη και ύδωρ στην αμερικανική πλευρά, λαμβάνοντας ως αντάλλαγμα εορταστικές εκδηλώσεις περιφερόμενου θιάσου τύπου ΔΕΘ.
Με κυβέρνηση και αντιπολίτευση στην ίδια γραμμή εξωτερικής πολιτικής, με σύσσωμο το πολιτικό προσωπικό της χώρας στοιχισμένο πίσω από τα αμερικανικά συμφέροντα, η Ελλάδα ενδεχομένως να βρεθεί στο μέλλον προ δυσάρεστων εκπλήξεων. Μπορεί να μην πέσουν βόμβες όπως το 1999, όμως ο αλυτρωτισμός στην περιοχή είναι υπαρκτός (Τσάμηδες, «μακεδονική μειονότητα», Θράκη) και με λίγη «εξωτερική βοήθεια» μπορεί να αποκτήσει σοβαρή υπόσταση. Και τότε θα φανούν οι «καλοί μας φίλοι»…
