Η πρεμιέρα του Ιβάν Σαββίδη στον τύπο σηματοδοτεί την αλλαγή του; Το φαινόμενο Σαββίδης έχει κάτι από την ασπρόμαυρη λάμψη ταινιών της δεκαετίας του 1960. ….και ξαφνικά στην περίοδο της απίστευτης φτώχειας φτάνει ένας ξεχασμένος θείος από τα ξένα που έχει εκείνο που λείπει από τους πρωταγωνιστές. Λεφτά, δύναμη. Ρετρό δευτερολογία ενός πιούρ νεοελληνικού μύθου το λες αυτό. Οι ομοιότητες είναι τόσο έντονες που σε οδηγούν εκεί.
-Η είσοδος νέων νεόπλουτων στην πίστα των ολιγαρχών, επίσης νεόπλουτων, που ελέγχουν την Ελλάδα (το λέμε έτσι γιατί ακόμα ο τρόπος που ο Παναγιώτης Ψυχάρης παραδέχτηκε σε εξεταστική της βουλής πως η υπογραφή του και μόνο αρκούσε να δανειστεί ο ΔΟΛ δεκαπέντε εκατομμύρια, είναι ασυγκράτητα φρέσκος) δεν μοιάζει να διαφέρει από τον τρόπο που οι “παραδοσιακοί” εκδότες χειρίστηκαν τα του οίκου τους το προηγούμενο διάστημα.
Η λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά είναι πως σήμερα το τοπίο για απολύσεις, μειώσεις μισθών, ατομικές συμβάσεις είναι στρωμένο. Στην Ελλάδα της κρίσης οι κυβερνήσεις δέχτηκαν να μπερδέψουν τον ορισμό της εργασίας με την ίδια θέρμη που ψήφιζαν μνημόνια εξορθολογισμού της ελληνικής οικονομίας.
-Ο Ιβάν Σαββίδης έχει λεφτά την εποχή που κανένας δεν έχει. Και επενδύει σε έναν τόπο που κανένας δεν επενδύει. Ιδιοκτήτης ποδοσφαιρικής ομάδας, μεγαλοξενοδόχος, μπιζνάρχης στη Ρωσία και εδώ γνωρίζει πως ελέγχοντας μέρος του τύπου στη χώρα συγκεντρώνει δύναμη. Γνωρίζει και κάτι ακόμα. Πως υπάρχουν τζάκια διαθέσιμα να του την πουλήσουν αδιαπραγμάτευτα. Γιατί άραγε; Ο κύκλος συμφωνούντων τους στην Ελλάδα έκλεισε;
Η παθητική διάθεση της εκδοτικής ομάδας του Πήγασου για την κυκλοφορία της εφημερίδας Έθνος είναι καταγεγραμμένη. Την γνώριζαν οι πάντες. Από τους συντάκτες της ως τις τράπεζες που τον δάνειζαν αφειδώς. Και οι προειδοποιητικές βολές των διαθέσεων μέρους της οικογένειας Μπόμπολα για το ξεφόρτωμά της ήταν πολλές. Το 2005 διακινήθηκε το σενάριο της πώλησής της στη Γιάννα Αγγελοπούλου. Το σενάριο δεν έκατσε μετά από αντίδραση του πατριάρχη της οικογένειας Γιώργου Μπόμπολα. Όμως η τάση του ξεφορτώματος δεν εγκαταλείφθηκε ακόμα και όταν το ντιλ με τους Αγγελόπουλους χάλασε. Από εκείνο το χρονικό σημείο και μετά άρχισε το μπες-βγες των διευθυντικών στελεχών. Κάθε διευθυντής και μια υπόσχεση για το μέλλον της εφημερίδας και επομένως για τις ζωές των εργαζόμενων σε εκείνη.
-Η εφημερίδα Έθνος, το εκδοτικό συγκρότημα του Πήγασου δεν πάει καλά. Ήταν θέμα χρόνου να μην πάει καλά. Οι μη καταβολές μισθών, οι ομαδικές απολύσεις έγιναν κατάσταση ρουτίνας για τους εργαζόμενους. Και η διαίρεσή τους σε “καλούς” και “κακούς” εργαζομένους είναι μέρος μιας λογικής που εξυπηρετεί εκείνη της εργοδοσίας τους.
-Ο κάλος Σαββίδης έρχεται. Έχει λεφτά. Και η διαμάχη των κομμάτων γύρω από τον τρόπο που επεμβαίνει στη δημόσια ζωή είναι μόνο προσχηματική. Ο Σαββίδης έχει τη νομιμοποίησή τους χρόνια τώρα. Μια νέα μέρα διαπλοκής έρχεται για την Ελλάδα. Η πτήση της μόλις απογειώθηκε ….Καλό μας ταξίδι.
