του Γιάννη Παναγόπουλου //

Ο Άλκης, τραγουδιστής και κιθάρα στους Εκμέκ, βρίσκεται στην Αθήνα. Είναι ένας βέρος Θεσσαλονικιός σε μια πόλη που δεν γνωρίζει τα ονόματα των δρόμων. Σαν τουρίστας μοιάζει. Καλό αυτό. Οι τουρίστες ξανοίγονται εύκολα όταν πιάνεις κουβέντα μαζί τους. Οι Εκμέκ έχουν νέο άλμπουμ, το λένε “Ο βασιλιάς της μοναξιάς”, θα κυκλοφορίσει στις 2 Νοεμβρίου και το νέο τους τραγουδι “Ρόδο της Ερήμου” είναι ο προπομπός του. Μουσικά, η μπάντα από τη Θεσσαλονίκη είναι εκεί που την άφησες. Ηχητικά, οι επιρροές από την Americana τρακάρουν με την ελληνική τραγουδοποιία. Το κρίσιμο είναι πως ο Άλκης το έχει πάρει αποφαση πως αυτή τη φορά θέλει να μιλήσει με την ψυχή του. Οι μέρες που έκρυβε κάτι από εκείνη είναι παρελθόν.

-Γιατί είσαι στην Αθήνα τώρα;

-Για βόλτα. Ν’ αλλάξω αέρα. Να δω ανθρώπους που θέλω.

-Πλάκα κάνεις. Στην Αθήνα να πάρεις “αέρα”;

-Η Αθήνα είναι πιο μεγάλη ρε παιδί μου. Έχεις περισσότερες επιλογές, βλέπεις περισσότερους ανθρώπους, περισσότερα πράγματα κάτι που δυστυχώς η Θεσσαλονίκη λόγω αριθμών δεν έχει.

-Τι είναι το νέο σας άλμπουμ;

-Η εξέλιξη του προηγούμενου. Και το προηγούμενο ήταν η εξέλιξη του προ-προηγούμενου. Το κάθε άλμπουμ αυτό που οφείλει να “είναι”, είναι μια φωτογραφία της ύπαρξης των ανθρώπων που το δημιούργησαν σε ενεστώτα χρόνο.

-Ποιος είναι ο ενεστώτας σου;

-Tόσα πολλά που δεν τα φανταζόμουν. Πολλοί κύκλοι σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο έκλεισαν. Έγιναν πολλές αλλαγές που έκατσαν όλες μαζί. Είναι σαν να αναγκάστηκα να βυθιστώ στον πάτο και τώρα να προσπαθώ να βγω στην επιφάνεια ξανά.

-Πάτος. Τόσο χαμηλά έπεσες;

-Τώρα που το σκέφτομαι λέω πως ήταν ανάγκη να γίνει αυτό. Και λέω πως είμαι πολύ τυχερός που έκανα αυτή τη βόλτα στα χαμηλά.

-Είπες πως έκλεισαν πολλοί κύκλοι ταυτόχρονα. Μουσικά ποιος κύκλος έκλεισε;

-Στη μουσική δεν έκλεισε τίποτε απολύτως. Παραμένουμε ένα συγκρότημα με πολυεθνικό άκουσμα που συνδυάζει την Αμερικάνα και την ελληνική τραγουδοποιία. Νομίζω πως αυτή τη φορά είμαστε πιο απλοί, λιγότερο εξεζητημένοι. Καταλάβαμε, στο πέρασμα του χρόνου, πως αν έχεις μια αγωνία να πεις κάτι όσο πιο ευθεία πας, χωρίς να χάνεις ενέργεια δεξιά κι αριστερά, τότε αποχωρίζεσαι ευκολότερα όλα εκείνα τα πράγματα που δεν σε βοηθούν.

-Τον περασμένο χειμώνα κατεβήκατε πολλές φορές στην Αθήνα για live…

-Για το Faust λες. Ο χώρος έχει μια θεατρικότητα που μας πάει, έχει και το μέγεθος που θέλουμε. Τα παιδιά εκεί είναι εντάξει.

-Πώς είναι η ζωή των Εκμεκ όταν κατεβαίνουν από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα;

-Ταξιδεύουμε όλοι μαζί.

-Παίρνετε αεροπλάνο και…

-Το πράγμα πάει κάπως έτσι. Τέσσερις φεύγουν με αυτοκίνητο “φουσκωμένο” με όργανα και ένας με αεροπλάνο. Πριν από κάθε ταξίδι ρίχνουμε κλήρο. Εκείνος που κερδίζει, εκείνος θα πετάξει, είναι ο τυχερός δηλαδή.

-Και στην Αθήνα;

-Οι με το αμάξι δεν έχουν καθόλου χρόνο. Πάνε κατευθείαν για sound check και μετά όλοι μαζί πάμε στο ξενοδοχείο. Όλο αυτό το πράγμα μπορεί να είναι δύσκολο για το σώμα αλλά νομίζω πως βγάζει μια ένταση στο λάιβ που μας αρέσει. Αυτός βέβαια είναι ένας τρόπος ταξιδιού. Υπάρχει και ο άλλος. Να φτάσεις στην Αθήνα μέρες πριν το λάιβ. Να κάνεις το κέφι σου για όσο καιρό θέλεις και μετά να φτάσεις στη σκηνή χαλαρός για να παίξεις.

-Γνωριστήκαμε στη Θεσσαλονίκη πριν δύο–τρία χρόνια. Τότε είχες πει πως πλέον το κοινό γνωρίζει τους στίχους σας. Πως αυτό είναι σημάδι της καλλιτεχνικής σας αυτονομίας. Σήμερα τι συμβαίνει με τους Εκμέκ;

-Είχαμε την ατυχία όπως και όλοι οι άνθρωποι που έκαναν καλλιτεχνικά πράγματα να βιώσουμε τις δυσκολίες και το τείχος μιας κοινωνίας που καταρρέει. Αυτό είχε τις επιπτώσεις του και στην τέχνη γενικότερα.

-Κάποιος θα έλεγε πως οι κρίσεις είναι γόνιμες χρονικά περίοδοι να ξεδιπλωθεί η τέχνη.

-Καλλιτεχνικά και δημιουργικά ναι, είναι. Αλλά στον τρόπο που διαχέεται η μουσική και η πληροφορία έχει σοβαρές επιπτώσεις.

-Δηλαδή;

-Με την οικονομική δυσκολία οι άνθρωποι αναγκάζονται να διασκεδάζουν λιγότερο από όσο θα ήθελαν. Θα πάνε σε λιγότερες συναυλίες, λιγότερα θέατρα. Εμείς είχαμε την τύχη να έχουμε μια σταθερή άνοδο. Εξακολουθώ να μη χάνω τα όνειρά μου. Μέσα στην μπάντα θέση έχει πλέον ο ρεαλισμός. Δεν επιτρέψαμε στη δυσκολία της εποχής να αλλοιώσει τον πυρήνα της. Η θέληση και το όνειρο παραμένουν άθικτα. Είμαστε πιο έμπειροι τώρα. Είμαστε και πιο προσγειωμένοι. Και η εποχή μας δείχνει πως υπάρχει χρόνος μόνο για τα πολύ σημαντικά. Όχι για τα ασήμαντα.

-Ποια είναι τα σημαντικά;

-Αυτά που σου αρέσουν και μόνο. Αυτά που γουστάρεις, αν δεν τα κάνεις τώρα μπορεί να μην τα κάνεις ποτέ. Και αν δεν κάνεις αυτό που γουστάρεις γιατί είσαι εδώ;

-Σωστός.

-Δεν πιστεύω πως αυτή η εποχή ζητά να είμαστε χαζοχαρούμενοι. Υπάρχει μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα που λέει πως βλέποντας τα πράγματα πιο επιφανειακά, πως αποφεύγοντας τα προβλήματα, ο χρόνος θα περάσει πιο εύκολα. Διαφωνώ. Νομίζω πως πρέπει να επιστρέψουμε στους εαυτούς μας. Να τους κοιτάξουμε και να δούμε τι δεν πάει καλά. Δεν υπάρχει άλλη λύση. Βρες τι είναι αυτό που δεν σου αρέσει. Διόρθωσέ το. Δεν μπορείς να πας πίσω να το αποφύγεις, ούτε να το πηδήξεις μπορείς γιατί αυτό εκεί θα είναι, θα σε ξαναβρεί.

-Νέο άλμπουμ, νέες προσδοκίες. Εσύ πότε θα πεις πως οι Εκμέκ έφτασαν εκεί που ονειρεύτηκαν;

-Έχω επαναπροσδιορίσει πολλά πράγματα. Δεν θεωρώ πως τελικά η επιτυχία είναι το σημαντικότερο από αυτά. Παραπάνω απ’ όλα είναι όσα αισθανόμαστε. Ξέρεις, ξεκινήσαμε σαν μια μπάντα που ανέβαινε στη σκηνή και όσα παρουσιάζαμε είχαν κάτι από την ευχαρίστηση του να παίζουμε μουσική live. Μια χαρά ήταν αυτό. Το κάναμε τίμια. Από το δεύτερο άλμπουμ και μετά κάτι μέσα μας άρχισε να θέλει περισσότερα. Θέλαμε να απλωθούμε και σε άλλους δρόμους. Δεν ήμασταν των άκρων. Δεν ήμασταν ποτέ η στεναχωρημένη πλευρά του έντεχνου. Ούτε η μπάντα που θα διασκέδαζε τους άλλους για πάντα. Έχω καταλήξει. Η κάθε ψυχή έχει τη φωτεινή και στη σκοτεινή της πλευρά. Η κάθε ψυχή έχει τα πάντα. Δεν ήταν ούτε είναι μονοδιάστατη.

-Θα μπορούσες να φανταστείς να ζεις στην Αθήνα;

-Το έχω φανταστεί και θα μπορούσα και είναι πολύ πιθανό να γίνει. Η Θεσσαλονίκη είναι πανέμορφη, έχει πολλά να προσφέρει αλλά και η Αθήνα έχει τη δική της χάρη. Είναι το ένα “κέντρο”. Και νομίζω πως βοηθά δημιουργικά το να είσαι σε ένα κέντρο σε επαφή με την ενέργεια και τους ανθρώπους του.

∠Στις 2 Νοεμβρίου το νέο άλμπουμ “Ο Βασιλιάς της Μοναξιάς” των Εκμέκ θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά στο “Faust” και θα κυκλοφορήσει από την Ogdoo Music Group