Του Απέναντι //
Για να περιγράψω όσα πολλοί εδώ αισθάνονται θα πάρω μια Τουρκική λέξη που, απ’ όσο γνωρίζω, την χρησιμοποιείτε συχνά. Εμείς λέμε «Ρεζίλ». Εσείς Ρεζίλι. Δεν θέλω να κολλήσουμε στην πατρότητα της λέξης. Αρκετά χρόνια κρατά η βεντέτα γύρω από την πατρότητα του μπακλαβά, είναι δικός μας ή δικός σας (;), θα ήταν κατάχρηση του χρόνου σας αν μπαίναμε και σε μια λεξομαχία.
-Δεν είναι η πρώτη φορά που γράφω για το επερχόμενο δημοψήφισμα στην Τουρκία. Απ’ ό,τι φαίνεται, ως τις 16 Απριλίου που θα διεξαχθεί, τα πληκτρολόγια των συντακτών θα λιώσουν. Η κυβέρνηση της χώρας μου δίνει απλόχερα αφορμές. Η μεγαλομανία των στελεχών της είναι εκνευριστική. Το κυβερνών κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης μοιάζει ως κάτι λιγότερο από τον του θεό. Η προβολή της δημοκρατίας από τις κρατικές δομές και τα φερέφωνα τους τις στιγμές που τους βολεύει, η χρήση κάθε τύπου βίας, λεκτικής – επικοινωνιακής – σωματικής όποτε η λογική φαντάζει ως ο απόλυτος αντίπαλος, είναι εξωφρενική.
-Μπορείτε να γελάτε με τις φολκλόρ αντιδράσεις τής εδώ πολιτικής ελίτ. Εμείς δεν γελάμε. Προβληματιζόμαστε. Στην Άγκυρα, προχθές, ο πρέσβης της Ελβετίας πέρασε το κατώφλι του Υπουργείου των Εξωτερικών. Η κυβέρνησή μας εκνευρίστηκε από συγκέντρωση που έγινε στην πρωτεύουσα της Ελβετίας, Βέρνη. Περίπου 250 άτομα, Ελβετοί αντεξουσιαστές και άνθρωποι Κουρδικής καταγωγής, διαδήλωσαν υπέρ του «Όχι» στο επερχόμενο δημοψήφισμα. Ο θυμός της κυβέρνησης Ερντογάν για τη συγκέντρωση ήταν μεγάλος. Εσείς θα αναρωτηθείτε, «Μπορεί μια μικρή διαδήλωση να τσακίσει το προφίλ του Τούρκου προέδρου;» Σας απαντώ πως μπορεί, όταν δεκάδες μέσα ενημέρωσης καλύπτουν το γεγονός. Μία από τις απαιτήσεις, μοιάζει σαν διαταγή, του Τούρκου Υπουργού των Εξωτερικών στον Ελβετό πρέσβη ήταν οι αρχές της χώρας του να αρχίσουν έρευνα για ποινικές ευθύνες κατά παντός υπευθύνου. Το πρόβλημα της κυβέρνησης εντοπίζεται σε πανό των διαδηλωτών που έλεγε Kill Erdogan. Ο Υπουργός Εξωτερικών χαρακτήρισε τους διαδηλωτές τρομοκράτες. Ανεξάρτητα με τον τρόπο που θα κινηθούν οι αρχές τις Ελβετίας η σφοδρή αντίδραση της Τουρκικής κυβέρνησης δεν είχε να κάνει και τόσο με τον τρόπο που βλέπει τις σχέσεις των δύο χωρών. Ο Πρόεδρος εδώ και μήνες απευθύνεται μόνο στο κοινό του. Θέλει να το φανατίσει. Έχει κάνει πραγματικά τα πάντα προς αυτή την κατεύθυνση. Μια διαδήλωση της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και κουρδικής καταγωγής ατόμων που δεν ξεπερνούσε τις μερικές εκατοντάδες, προβλήθηκε στην Τουρκία ως η απόλυτη προσβολή προς τον Τουρκικό λαό, τον ηγέτη του.
-Υπάρχουν φορές που ο πρόεδρός μας ξεχνά κάτι βασικό. Πως δεν είναι ο πιο δυνατός άνθρωπος του κόσμου. Υπάρχουν φορές που ξεχνά πως η επικοινωνία έχει τους δικούς της όρους. Ξεχνά επίσης πως η νοημοσύνη δεν έχει γεωγραφικές αναφορές ούτε συνοριακούς περιορισμούς. Υπάρχει και εκτός Τουρκίας.
-Πρόσφατα το κρατικό Γερμανικό κανάλι ετοίμασε ένα βίντεο για τον Ερντογάν. Ήταν η βαθιά ειρωνική απάντηση των Γερμανών απέναντι στις αιτιάσεις του Τούρκου Προέδρου περί του ναζιστικού παρελθόντος της χώρας. Ο πρόεδρος κατέφυγε στη συλλογική προσβολή των Γερμανών όταν οι αρχές αρνήθηκαν να φιλοξενήσουν προεκλογικές φιέστες υπέρ του «Ναι» στη Γερμανία. Είπε πως η συμπεριφορά τους δεν έχει διαφορά από εκείνη που είχαν τη ναζιστική περίοδο.
-Με το τελευταίο κατάλαβα πως ο πρόεδρός μας έχει να κοιτάξει τον καθρέφτη του καιρό. Τον δικαιολογώ. Ίσως φοβάται αυτό που θα δει.
