Από την Ντέμη Αυλωνίτη//
Φωτογραφία: Νικολέττα Γιαννούλη
«First Date». Το μιούζικαλ που έσπασε ταμεία στο Broadway παρουσιάζεται από σήμερα, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στον πολυχώρο «Αθηναϊς». Η Πέπη Μοσχοβάκου μάς μίλησε για την πρόκληση να σκηνοθετήσει μιούζικαλ και για τις επόμενες δύο παραστάσεις που ετοιμάζει. Στο πνεύμα των ημερών, δεν παρέλειψε να σχολιάσει τα όσα διαδραματίστηκαν αυτές τις μέρες γύρω από το όνομα του Γιαν Φαμπρ λέγοντας ότι ακόμη και ο ίδιος κατάλαβε ότι δεν ήταν «ο κατάλληλος άνθρωπος» γι’ αυτή τη θέση.
-Πείτε μας δυο λόγια για το έργο “First Date”. Τι ακριβώς θα δουν οι θεατές;
-Το First Date είναι ένα κωμικό μιούζικαλ. Η Κέισι και ο Άαρον βγαίνουν ένα ραντεβού στα τυφλά. Καθώς το ραντεβού εξελίσσεται, οι θαμώνες του εστιατορίου μεταμορφώνονται σε χαρακτήρες από τη ζωή του ζευγαριού, δίνοντας πρόσωπο στις φωνές μέσα στο κεφάλι τους που άλλοτε τους παρακινούν και άλλοτε τους αποτρέπουν. Στην προσπάθειά τους να διαπιστώσουν αν υπάρχει κάτι πραγματικό μεταξύ τους, θα πρέπει να μπορέσουν να απαλλαγούν από τις παρεμβολές και να ακούσουν τη δική τους φωνή και μόνο.
-Τι σας κέρδισε περισσότερο σε αυτό;
-Μου αρέσουν τα έργα που έχουν να κάνουν με τις σχέσεις των ανθρώπων. Επίσης η ιδέα πως κουβαλάμε μαζί μας τις φωνές όλων των ανθρώπων που μας περιβάλλουν ή έχουν σημαδέψει το παρελθόν μας ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα προσέγγιση. Όταν δε άκουσα και την μουσική του έργου ήξερα πως ήθελα να το σκηνοθετήσω.
-Πως ακριβώς προσεγγίζετε την παράσταση; Ακολουθείτε πιστά το κείμενο του Austin Winsberg;
-Το έργο μάς άρεσε πολύ και το ανεβάζουμε ως έχει. Δεν μου αρέσει η «ελληνοποίηση» των έργων, από φόβο μήπως δεν το καταλάβει το κοινό. Θεωρώ ότι συνήθως οι παρεμβάσεις είναι περιττές. Το στοιχείο της μεταμόρφωσης των χαρακτήρων καθοδήγησε τους ρυθμούς της παράστασης σε συνδυασμό με τη μουσική.
-Ένας σκηνοθέτης μεταχειρίζεται πάντα ισότιμα τους χαρακτήρες ενός έργου ή ενδέχεται να δημιουργηθεί κάποια συμπάθεια με αποτέλεσμα να προστατεύσει ή ακόμα και να «αλλάξει» έναν από αυτούς;
-Ο σκηνοθέτης πρέπει πάντα να βλέπει το σύνολο και να μην χάνει το κέντρο του. Το τι θέλει να πει το έργο και το πώς θέλει να το παρουσιάσει ο ίδιος είναι τα πιο βασικά στοιχεία. Οτιδήποτε άλλο είναι παρέκκλιση από τον στόχο και κατά πάσα πιθανότητα θα έχει αρνητικό αποτέλεσμα. Ο σκηνοθέτης είναι εκεί για όλους, όχι για τον έναν.
-Ποιες είναι οι κύριες δυσκολίες που συναντά κάποιος σε ένα μιούζικαλ;
-Νομίζω ότι οι δυσκολίες είναι πάνω κάτω οι ίδιες που μπορεί να υπάρχουν σε οποιοδήποτε έργο. Ίσως ο συνδυασμός των τεχνών (υποκριτική, τραγούδι, χορός) να δημιουργεί επιπλέον ανάγκες αλλά για μένα όλα καταλήγουν στη συνεργασία μεταξύ των συντελεστών. Καμιά φορά ενδεχομένως να αυξάνει ο βαθμός δυσκολίας, όσο αυξάνει ο αριθμός των συντελεστών. Όμως η ύπαρξη μουσικής δεν αλλάζει τον τρόπο που θα προσεγγίσεις μια ιστορία.
-Όλοι οι ηθοποιοί παίζουν, τραγουδούν και χορεύουν;
-Όλοι παίζουν και τραγουδούν, οι φωνητικές απαιτήσεις είναι πολλές. Υπάρχει και χορός αλλά δεν είναι χαρακτηριστικό στοιχείο αυτού του μιούζικαλ
-Το γεγονός ότι παρουσιάζεται για πρώτη φορά το συγκεκριμένο μιούζικαλ στην Ευρώπη αποτελεί μια ακόμα μεγαλύτερη πρόκληση για εσάς ως σκηνοθέτιδα;
-Είναι μεγάλη χαρά και ευθύνη. Μου αρέσουν οι προκλήσεις και πάντα ήθελα να καταπιαστώ με ένα μιούζικαλ. Το γεγονός ότι η δικιά μας ματιά θα είναι η πρώτη προσέγγιση του έργου για το ελληνικό κοινό είναι μια ευπρόσδεκτη πρόκληση.
-Ποιο στοιχείο κυριαρχεί στο έργο και τι στοχεύει να περάσει στο κοινό;
-Το έργο είναι μια όμορφη κωμωδία που ασχολείται με τις δυσκολίες και τις αμηχανίες των πρώτων ραντεβού. Το πόσο δύσκολο είναι να γνωρίσεις πραγματικά κάποιον σε μια συνάντηση, το να παρουσιάσεις τον εαυτό σου σε έναν άγνωστο και να δεις αν υπάρχει η βάση για ουσιαστικότερη επαφή. Διάβασα κάπου ότι κάποιοι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να μείνουν σε μια σχέση που δεν τους ικανοποιεί παρά να βγούνε ξανά ένα πρώτο ραντεβού! Αυτός ο προβληματισμός περνάει ανάλαφρα με έναν ευχάριστο και διασκεδαστικό τρόπο, το χιούμορ και η υπέροχη μουσική προχωρούν την ιστορία.
-Είναι περισσότερο επίκαιρο σήμερα το «τυφλό ραντεβού» ως θέμα, καθώς τα περισσότερα ραντεβού των νέων πλέον «κλείνονται» μέσω του διαδικτύου και επικρατεί μια γενικότερη αποξένωση;
-Το συγκεκριμένο «τυφλό ραντεβού» είναι πιο παραδοσιακό, μέσω γνωστών και φίλων. Νομίζω ότι πάντα είναι επίκαιρο το συγκεκριμένο θέμα, οι άνθρωποι τείνουν να ψάχνουν με πολλούς τρόπους το ταίρι τους. Το διαδίκτυο αναφέρεται στην παράσταση, συγκεκριμένα, το πόσο εύκολο είναι να βρεις κάποιες πληροφορίες για κάποιον on line και να νομίσεις ότι τον κατάλαβες, όμως τονίζει και το πόσο μακριά από την αλήθεια μπορεί να είναι αυτό. Αν δεν γνωρίσεις τον άλλον από κοντά, υπάρχει η ψευδαίσθηση ότι τον ξέρεις.
-Είναι τελικά καθοριστικό το πρώτο ραντεβού ενός ζευγαριού; Και τι συμβαίνει στην περίπτωση των ηρώων μας, καταλήγουν σε μια ουσιαστική σχέση και ένα happy end;
-Στο πρώτο ραντεβού κρίνονται πολλά και κυρίως το αν θα υπάρξει δεύτερο! Καμιά φορά υπάρχει χημεία από την αρχή, άλλες φορές θέλει χρόνο. Νομίζω ότι μεγαλώνοντας, καθώς ξεκαθαρίζουμε μέσα μας τι θέλουμε και ποιοί είμαστε, μπορούμε να δούμε πιο εύκολα κάποια πράγματα στην πρώτη αυτή συνάντηση. Όσο για το τέλος, ελάτε να το δείτε στην παράσταση…
-Τώρα τελευταία βλέπουμε ολοένα και περισσότερες παραστάσεις μιούζικαλ στην Ελλάδα, δηλαδή με πρόζα, τραγούδι, χορό. Που νομίζετε ότι οφείλεται αυτό;
-Όσο πιο δύσκολη είναι η καθημερινότητά μας τόσο μεγαλύτερη είναι η ανάγκη μας για διασκέδαση ώστε να επανέλθει μια κάποια ισορροπία στη ζωή μας. Πιστεύω πως το μιούζικαλ ως θέαμα, χωρίς απαραίτητα να είναι πάντα ανάλαφρο, έχει την ιδιότητα αυτή της ανάτασης της ψυχής που χρειαζόμαστε αυτή την εποχή. Τα συναισθήματα εκφράζονται με μεγαλύτερο πάθος σε ένα μιούζικαλ και έτσι ίσως ο θεατής βιώνει και μια μικρή, δική του λύτρωση.
-Προσωπικά έχετε καταπιαστεί με κάτι άλλο αυτή την περίοδο; Και ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια ;
-Έχω σκηνοθετήσει το έργο «Φλάι» της Στέλλας Ζαφειροπούλου που παίζεται στο θέατρο Αλκμήνη, ένας μονόλογος για την διαφορετικότητα με τη Λίλη Τσεσματζόγλου. Με ενδιαφέρει πολύ το ελληνικό έργο, διδάσκω ένα μάθημα στο θέατρο Επί Κολωνώ που ασχολείται με κείμενα νέων συγγραφέων. Εκεί γνώρισα τη Στέλλα και προέκυψε η συνεργασία. Τώρα ετοιμάζουμε κι άλλο ένα δικό της έργο με τίτλο «Πρέπει, δεν πρέπει». Επίσης θα σκηνοθετήσω τη θεατρική διασκευή του βιβλίου της Παναγιώτας Πλησή. «Δεν είμαι τέρας, σου λέω» με πρωταγωνιστή ένα παιδί που ανήκει στο φάσμα του αυτισμού (σύνδρομο Aspergers).
-Τέλος, θα ήθελα ένα σχόλιό σας για τα όσα συνέβησαν στη χώρα μας αυτό το διάστημα γύρω από το όνομα του Γιαν Φαμπρ (ανάθεση καλλιτεχνικής ευθύνης του Ελληνικού Φεστιβάλ /παραίτηση).
-Για τον Γιαν Φαμπρ πιστεύω στο «Ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση». Ήταν πασιφανές (ακόμα και σε αυτόν) ότι δεν ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος γι’ αυτή την θέση. Για μένα καλώς έφυγε. Δεν έχει καμία σχέση με το αν είναι σπουδαίος καλλιτέχνης. Κάποιος μπορεί να είναι π.χ. σπουδαίος ηθοποιός αλλά ανεπαρκής ως δάσκαλος ή σκηνοθέτης. Όπως είπε και ο ίδιος, δεν ήταν ικανός γι ’αυτή τη θέση και δεν γνωρίζει τίποτα για το καλλιτεχνικό γίγνεσθαι της χώρας. Και ο οποιοσδήποτε σοβαρός επαγγελματίας δεν αναλαμβάνει μια δουλειά για την οποία δεν έχει τα προσόντα ή δεν είναι έτοιμος να την κάνει. Οι καλλιτέχνες δικαίως ξεσηκώθηκαν. Δεν είμαστε εθνικιστές επειδή θέλουμε να δουλέψουμε στη χώρα μας. Το τι θα γίνει τώρα είναι το πιο σημαντικό και το τι μάθαμε απ’ αυτό που έγινε.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
- “First Date” μιούζικαλ του Austin Winsberg
- Μετάφραση (κειμένου και τραγουδιών): Άντονυ Μπερκ
- Σκηνοθεσία: Πέπη Μοσχοβάκου
- Βοηθός Σκηνοθέτη: Ανδριάνα Σταυριδοπούλου
- Παίζουν: Έφη Μεράβογλου, Διονύσης Νικολόπουλος, Άντονι Μπερκ, Άρης Πλασκασοβίτης, Αντώνης Βαρθαλίτης, Ήριννα Κεραμίδα, Τατιάνα Σκανάτοβιτς
- Μουσικοί επί σκηνής: Αλέξανδρος Δερμάνης (κιθάρα), Δημήτρης Κολλίγρης (μπάσο), Νίκος Κόρπας (πλήκτρα), Μάνος Παναγιώταρης (ντραμς).
- Χορογραφίες: Αλεξάνδρα Μπαρούτη
- Σκηνικά – κοστούμια: Λαμπρινή Καρδαρά
- Φωτογραφίες: Δημήτρης Αναστασίου
- Ημέρες – ώρες παραστάσεων: κάθε Δευτέρα και Τρίτη, 21.15.
- Διάρκεια: 90 λεπτά
- Εισιτήρια: 15 ευρώ (κανονικό), 10 (φοιτητικό, ανέργων). Για ομαδικά εισιτήρια επικοινωνία με το τηλ. του Θεάτρου.
- Τόπος: Πολυχώρος «Αθηναϊς». Καστοριάς 34. Γκάζι (Μετρό Κεραμεικός). Τηλ. 210 – 3480080
